Ik krijg heel veel privé mailtjes waaruit ik mag opmaken dat forumleden oprecht geinteresseerd zijn in mijn ervaring. Daarom toch het hele verhaal op dit forum. Ik ga er vanuit dat onderstaande met respect wordt gelezen en evt. becommentarieerd. Mensen die de naam van de animal communicator willen weten, mail me dan toch even privé.

Allereerst mijn eigen verslag. In de post daaronder het consultverslag gemaakt door de bijschrijver.

Ik heb deze a.c., F. , gewoon gegoogled. Doorslaggevend voor mij was het niet geldelijke
gewin. F doet dit in de avond- en weekenduren naast een reguliere
managementbaan. Hij rekent 25 euro welke hij weer schenkt aan een stichting
opvang mishandelde dieren. Dus echt voor de goede zaak. Een charlatan doet
dit niet, die wil geld zien. Verder doet hij in principe weinig van foto
(dat doen heel veel animal communicators). Hij komt op de wei, bij het paard
en wil lijfelijk contact maken met het paard. Dat vind ik erg belangrijk. F neemt een tweede persoon mee en die maakt aantekeningen zodat jij als client je helemaal kunt concentreren op het gesprek en de vragen die je wilt stellen.

Vooraf vertelt F je zeer duidelijk wat je kunt/mag verwachten. Vraag
niets waar je het antwoord niet op wilt weten of niet aan kunt. Dieren
antwoorden in zeer directe taal. F wil vooraf niets over jou en je paard
weten. Vooraf had ik een lijst met vragen opgesteld.
Bij aankomst op de wei hebben we eerst even lekker koffie gedronken om
vertrouwd met elkaar te raken. Vervolgens ben ik Liz gaan halen. Liz
reageerde direct heel ongemakkelijk, ik had al gemerkt dat ze angstig is
voor mannen. F wil wel graag een foto mee naar huis nemen om, in geval
van dringende vragen na het consult, toch op afstand nog iets te kunnen
vragen. Voor de foto wilde Liz niet stilstaan.
F gaat vervolgens contact leggen door het halstertouw over te nemen en
zijn hand op de romp van het paard te leggen. Liz werd heel onrustig. F
gaf direct aan dat ze zei: ik ben bang. Ook wilde ze dat ik het touw bleef
vasthouden. Dat hebben we gedaan.

Als 1e vraag wilde ik graag weten hoe ze het bij de vorige eigenaar had
gehad. Liz begon met een beschrijving van de plek waar ze destijds stond.
Daar heb ik haar voor het eerst ontmoet en de beschrijving was tot in detail
zoals het daadwerkelijk was. Ik was direct volkomen van mijn stuk gebracht.
Liefst had ik het consult meteen stopgezet. Ik moest dit verwerken. Je
blijft toch in je achterhoofd houden dat het allemaal niet kan. Ik was blij
dat ik vragen op papier had staan, anders was er niets meer van terecht
gekomen. Maar de bom was bij mij ingeslagen, ik ben echt een paar dagen
volledig van de leg geweest. Ik heb heel erg staan huilen (ik huil nooit in
het bijzijn van anderen........). F huilde na het consult ook. Na het consult hebben we nog na zitten praten maar dat viel me moeilijk. Het liefst wilde ik met rust gelaten worden.

Ik heb vragen gesteld om te checken, jaja... ik ben en blijf een kritische
wetenschapper. Je leest dat sommige antwoorden algemene antwoorden zijn die
voor vrijwel alle paarden gelden. Bijv. de vraag over kinderen. Maar de
beschrijving van F over de vorige verblijfplaats van Liz gaf mij
kippevel: hij beschreef exact de weide waar ze stond, met alle andere
supernerveuze, hoestende paarden, het smalle, taps toelopende strookje, de
dominante merrie ernaast waardoor Liz niet bij haar water+eten durfde. De bijschrijver heeft dit niet genoteerd, maar voor mij was het heel belangrijk. Zo
waren en nog meer momenten die voor mij bevestigden dat F integer te werk
gaat. Bijvoorbeeld de antwoorden over de andere paarden. F wist niet
welke naam bij welk paard hoorde en toch klopte de antwoorden exact met het
juiste paard.

In de week erna kwamen er toch nog twee grote vragen bij me op en die heeft
F via de foto via Liz beantwoord. Ik ben nog wat sceptisch over deze
wijze van doen.

Al met al heb ik een heel goed gevoel over het consult. Het heeft me echt
dichter bij mijn paard gebracht en het paard bij mij en vermoedens die ik
zelf had tav Liz bevestigd. Hierdoor werk ik met meer zelfvertrouwen aan een
relatie met Liz.

En ja, volgens mij er is meer tussen hemel en aarde

En hierbij het consultverslag. Slechts hoofdzaken zijn genoteerd, rest zit in mijn hoofd

Maken een foto van Liz. Liz wil niet stilstaan. F neemt halstertouw over maakt contact met Liz door te zeggen Hallo Liz en legt zijn hand op haar rug. Liz wil niet stilstaan, is onrustig. F vindt haar gereserveerd. Liz: ik ban bang, wat wil je van me? F vertelt dat hij haar vragen wil stellen. Ik wil dat mijn baasje het touw vasthoudt, wil contact houden. Rest van consult houdt S touw vast.
Hoe vond je het bij de vorige eigenaar?
Slecht, geen respect, geen goeie plek. Ze snappen me niet. In een hoek gedreven. Geen ruimte.
En de eigenaar daarvoor?
Meer ruimte, meer rust, zonnig. Fijn.
Hoe vind je het hier?
Ik moet wennen, weet mijn plek niet goed. Ik wil meer ritme, duidelijkheid en regelmaat. Dat helpt mij wennen. Geen vaste plek in kudde, wil meer regelmaat, geeft houvast en rust. Wil regelmaat van eigenaren. Steeds dezelfde dingen, geeft rust. Geen last van de anderen die op de wei komen.
Ben je bang voor mannen?
Vroeger wel, nu weet ik het niet. Mannen behandelden me slecht, toonden geen respect.
Ben je eenzaam geweest? En hier?
Stond niet alleen maar kreeg geen steun van de andere paarden. Hier: eerst plek vinden in kudde, dan krijg ik respect en steun.
Hoe veel veulentjes heb je gekregen? Mochten ze lang bij je blijven?
3, één mocht lang blijven anderen niet. Laatste te vroeg weggehaald. Verdriet.
Zou je weer een veulen willen?
Ja, maar niet nu. Ben niet fit. Pijn in buik. (hand F naar eierstokken, voelt daar veel prikkeling). Nu maakt het me nerveus. F: Hormoonbalans niet goed.
Wat vind je van de behandelingen die je sinds kort krijgt?
Moeilijk, ik moet nog veel leren. Is iemand met heel veel energie, is niet goed voor mij dan voel ik geen ruimte. Wil rustige, bescheiden mensen. Zelf weinig energie. Hoeft niet mee te stoppen, maar iemand anders.
S: wat vind je van mij? Ik ben bang voor je geweest.
Ken je nog niet goed genoeg. Wil je je openstellen? Hoeft niet ervaren te zijn, maar openstellen. Vraag maar. Hoeft niet bang te zijn voor me te zijn maar openstellen. Niet afschermen. Wees als een kind. Wat bezwaart jouw hart? Je remt mij daarmee. Ontspan, samen ontdekken. Geen doel stellen, geniet van het nu. Doe iets aan je hart, ik ben er verdrietig onder.
Heb je iets in je keel? Waarom hoest je zo?
Keel geen problemen. Hoest is longen, irritatie, komt van eten. Ander voer? Weet ik niet.
Heb je ergens pijn?
Nek is pijnlijk, niet soepel, niet inbuigen, doet pijn. Daardoor ook hoofdpijn, beinvloedt humeur. Onbalans hormonen ook humeur. Nekwervels zitten niet goed.
Vind je het leuk om in het bos te wandelen?
Hei is leuker, bos donker en onvoorspelbaar. Hei open, kan ik alles zien. Ik hou van ruimte, open.
Wat vind je van de wei?
Wei is fijn.
Ook de shetjes?
Shetjes zijn ok.
Ook de hengst?
Ja hoor, anders geef ik hem wel een trap.
Vind je het leuk wanneer je bereden wordt?
Rijden op rug is goed. Geen pijn in rug.
Vind je kinderen leuk?
Ja en nee. Ja, zijn onbevangen. Nee, want ze zijn niet zo duidelijk, maakt onzeker. Niet consequent. Alleen onder begeleiding.
Wat vind je van P?
Gemengd gevoel. Niet altijd vriendelijk. Zeurt! Wel fijn dat hij er is.
En de jaarlingen?
Doen me denken aan veulens, geeft verdriet, maar is wel goed dat ze er zijn, horen bij een kudde, alle leeftijden.
Wat is er met R?
Hij doet het zelf, is eigenwijs.
Heeft hij ergens pijn?
Gebitsproblemen. Rug is goed. Ik vind hem aardig.
En T?
T is zacht, rustig, zonnig, aangenaam. Ik krijg geen steun van hem, te aardig maar wel aandacht.
Wat vind je van de andere meiden?
Ik ben niet bang van ze, maar wel onzeker.
Willen de andere paarden nog iets zeggen?
Dat weet ik niet.
Boodschap aan eigenaar:
Hart is bezwaard, vertel het mij, samen iets aan doen. Wanneer je op wei komt, zie ik een donkere wolk boven je. Geeft mij verdriet. Vertrouw je me niet? Leg het uit, praat met me, ik word verdrietig. Wees niet bang, ik ben jouw paard. Wil het verdriet delen. Helpt jou en mij. S: ik doe dat om mijn kinderen te beschermen. Vertel het me, ik ben ook een moeder. Openstellen.
Boodschap eigenaar aan Liz:
We hebben het beste met je voor, zullen je altijd goed behandelen, je mag voor altijd bij ons blijven. Je hoeft niet meer weg, ook al kunnen we niet meer op je rijden of ben je oud.
Fijn, dat weet ik nu eindelijk waar mijn plekje is en waar ik hoor.

Ik vind het altijd heel bijzonder om dit soort consulten te lezen.

Bedankt voor het delen Stephanie!

angelique hage schreef :


Na mijn diepgaande ervaring met Winner's dood kan ik je alleen maar zeggen dat je het wéét wanneer het zover is, dat je wéét of hij pijn heeft, of er nog levenslust/waardigheid/levenskwaliteit is. Je leest het in zijn ogen, in zijn houding, in zijn uitstraling. Zolang jij daar nog over twijfelt is alles nog OK genoeg. Geloof me maar. Als het dan eindelijk echt zover is ben ook jij er klaar voor om een volgende beslissing te nemen maar zo ver is het (hopelijk nog lang) niet.

Sterkte, ik begrijp nu steeds beter waar jij doorheen aan het gaan bent.

Pien

Het is besmettelijk, dus zorg ervoor dat een paard dat het heeft niet in aanraking komt met jouw paarden. Ook met dekjes van zadels uitkijken. Zo heb ik het een keer opgelopen met mijn paarden. Als ze het dan eenmaal hebben is de beste oplossinge; elke week even wassen met 5% dettol oplossing. Het trekt dan vanzelf wel weer weg.

Natuurlijk bekappen? Da's yoga met paardenvoeten

Idem Stephanie, inmiddels had ik 'm al per mail ontvangen en ook gelezen.
Zelf heb ik een soortgelijke ervaring met Chaser gehad indertijd.
Heel erg ontroerend en ook zooooooo herkenbaar!
Mij zijn ook dingen verteld uit z'n verleden waardoor ook een heleboel op de plaats is gevallen.

Persoonlijk ben ik van mening dat als je een goede communicator treft je er echt heel veel aan kunt hebben.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marianne Gomes schreef op maandag 4 oktober 2010, 12:47:

Hallo Marianne, helemaal uit Bulgarije, welkom hier!
Zeker een enorm avontuur, maar een hele leuke en leerzame ontdekkingsreis.
Continu buiten is prima. Ook aan een lang touw kan ze misschien zélf kiezen of ze buiten of binnen wil staan?
Meestal, zeker in jouw land, maken paarden die altijd buiten staan best wel een flinke wintervacht aan. Ze zal er tegen bestand zijn!
Uiteraard! Ze voelt heus wel dat je het beste met haar voor hebt.
Humorvol omschreven! (Sorry voor de beste man!)
Misschien kan je zelf de voeten een beetje bijhouden... zo moeilijk is dat niet.
Dat wens ik jullie beiden toe.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Had je ook al gemaild maar zal het hier ook nog even neerzetten; het is een emotionele ervaring geweest voor je, vind het heel mooi.
Ik houd het zeker in gedachten om eens te doen.
(moet voor de moment een boete ophoesten voor de boswachter, ben gepakt gisteren in het bos voor overdreven snelheid in de beboste kom Nee, was ergens aan het rijden waar ik niet mocht komen, dus ja....eigen schuld, dikke....kost me 60 eurootjes)

Spirithorses schreef op maandag 4 oktober 2010, 13:29:


Je weet het inderdaad wanneer het zover is, wanneer het niet meer kan. Indy was regelmatig erg slecht, echter ze gaf steeds aan dat ze toch verder wilde, dat het leven voor haar nog voldoende waarde had om door te gaan. Ik zag het in haar ogen, voelde het gewoon, maar toch twijfelde ik. Was het werkelijk Indy die aangaf dat het nog wel ging, was het niet stiekum ik zelf die haar niet kon/wilde missen?

Ik ben een tijdje erg bang geweest dat ik een verkeerde beslissing zou nemen, te vroeg, onnodig rekken, ed.. Toen het echter zover was, wist ik het gewoon zeker dat het moment aangebroken was. Ik voelde het gewoon, ik was heel rustig van binnen, heb het aanvaard, bijna met opluchting omdat aan jaren van onzekerheid en pijn een einde was gekomen. Ik gunde het haar zo erg dat ze geen pijn meer zou hebben, dat mijn eigen verdriet op dat moment op de achtergrond raakte. Ik was er op gefixeerd dat alles goed, op een waardige manier zou gebeuren, alleen Indy was op dat moment belangrijk.

Dat ik er op dat moment voor haar kon zijn, hielp me door de moeilijke tijd daarna.

Sterkte Angelique. Ik kan me voorstellen wat je doormaakt.

Monique

Ik werd gewezen op een interessant artikel:
www.thehorsemechanic.com/hoofcare.html

Ik heb een paard dat de (buiten)kantjes er graag af loopt, dus ik las dit met grote interesse. Kent iemand het verschijnsel?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Monique Meijer schreef :

Bij mij is het natuurlijk nog heel vers allemaal maar wat ben ik blij dat ook wij heel erg bij onszelf zijn kunnen blijven en op het juiste moment de juiste beslissingen hebben kunnen nemen. Alles was die avond een aaneenschakelingvan allemaal dingen die in elkaar pasten.

Een uur daarvoor waren we Olivia (het paard met de beenproblemen) gaan ophalen en ik had natuurlijk mijn fototoestel vergeten. De eigenaar van Olivia heeft toen de aankomstfoto's met haar GSM gemaakt en dus ook van de kennismaking met de Winnergroep. Op een aantal foto's staat Winner nog en daarop zie je dat hij toen al pijn had, dat zijn ogen anders stonden. Het viel zowel Jack en mij op dat moment al op dat hij er op dat moment zo ‘klein’ bijstond, ik heb dat ook uitgesproken. Hij was zo nietig toen, niet de macho zoals hij tegen nieuwe paarden deed en dat was het eerste teken dat hij niet in orde was.
Op de allerlaatste foto staat hij nog en enkele seconden later draaide hij zich om, begon met zijn voet op de grond te krabben en ging liggen. En dan weet je dat het fout is want je kent je paard en zijn bewegingen, gewoontetjes. En ik wist op dat moment al dat het niet goed zou gaan aflopen, maarja, je blijft hopen.

Ook ik ben zo blij dat alles waardig is kunnen gaan, dat er geen moment van stress of twijfel was en dat we zo goed gesteund en begeleid werden door onze DA (die toch niet altijd de meest zachtzinnige is).

Groet, Pien

Je hebt in elk geval met een supermoderne gerenommeerde kliniek te maken. Daar zal het niet aan liggen. Wat je eventueel nog zou kunnen doen als het er allemaal erg uitzichtloos uitziet, is een keer bellen met Den Hoek, de kliniek van Erik Laarakker. Hun benadering is absoluut niet te vergelijken met ons westerse veterinaire systeem.
Recent is er een (mij bekend) en door de reguliere veterinairen opgegeven paard door Den Hoek weer in de benen geholpen; chinees/holistisch bekijkt en behandelt men totaal anders.
Bellen kost niets en ze kunnen vast wel een indicatie geven of ze raad weten als je de aandoening beschrijft.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Dan zijn we het denk ik eens!
• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Omdat ik een "niet-pluis' gevoel had bij mijn fjord, heb ik een aantal weken geleden bloedonderzoek laten doen.
Ik wilde met name weten of er spake was van IR en hoe de waarden waren van vitamine E, selenium en magnesium.

Uit het bloedonderzoek kwam dat glucose, insuline, vitamine E, calcium, fosfor, en koper in orde waren. Gelukkig dus geen IR.

Magnesium en selenium echter waren te laag. Het bloed is afgenomen in de periode dat ze nog op uitsluitend gras stond. (geen hooi erbij dus). Mijn Da en ik dachten dat er geen sprake was van een opnameprobleem, maar dat er te weinig selenium en magnesium in het gras zat.

Inmiddels krijgt ze de supplementen magnesium en Vit E/selenium bij.

Zijn er meer mensen die zo'n zelfde soort bloedonderzoek hebben laten doen waarbij ook uitsluitend een tekort aan magnesium en selenium bleek? (Ik dacht altijd dat selenium en vitamine E met elkaar samen hingen, maar volgens de da van GD Deventer kan er dus ook een seleniumtekort zijn als E wel in orde is).

En zo ja: laten jullie dan ook nog een soort nacontrole doen d.m.v. nogmaals bloedonderzoek? Is dat zinvol? En stop je dan een poosje met supplementen om weer te checken?? Ik vind het niet erg om supplementen gericht bij te geven als het inderdaad nodig is, maar hoe controleer je dat?

Zo langzamerhand wordt er hooi bijgevoerd (van andere en ook verschillende percelen), dus ik kan me voorstellen dat daar wellicht wel voldoende selenium en magnesium inzit.

Wieteke schreef op maandag 4 oktober 2010, 0:04:

Ja, zoiets bedoel ik, mooi dat ze er zelf al mee bezig zijn.