Rita Klompmaker schreef op maandag 6 september 2010, 8:51:

Ik heb hier zo'n fles javelwater gekocht... en 1 op 100 verdund. En nog ging ik er zowat van over m'n nek. M'n vriend had er minder last van maar ik vond 'm de uren erna naar zwembad ruiken ja hahaha. De verdunning 1 op 100 is volgens de gebruiksaanwijzing ook goed om je terras buiten mee schoon te maken hahahahaha. Denk dat ik het maar wat meer ga verdunnen, ik ga dat anders niet trekken.

Zodra die merrie weg is, kan je ze volgens mij wel weer samen zetten.
Maar tot dan zou ik er ook een draadje tussen zetten.

Hier op stal hebben wij hetzelfde probleem.
Mijn merrie is de enige merrie, met 3 ruinen.
De leider eist mijn merrie op en bewaakt haar de hele dag. Als de andere ruinen te veel naar haar kijken of te dicht bij komen, dan hebben ze het geweten.
Vooral de grootste ruin (die het meeste concurrentie vormt) moet het ontgelden en weet soms niet waar hij moet kruipen. De 3de is een A-pony die lang hengst geweest is. Maar die kan zich meer permitteren.
We zetten dan ook de paarden liefst 2 per 2.
Mijn merrie met meneer de tiran. (Voor haar is hij lief)
En de andere ruin met de pony ergens anders.

Afgelopen maand was mijn merrie enkele weken ergens anders.
En dan hebben de 3 jongens samen op 1 weide gelopen, zonder problemen.
De 2 grote ruinen stonden zelfs buik aan buik.

Maar mijn merrie kwam terug. Haar vriend zag haar en begon meteen de hengst uit te hangen. (Dekte haar ook meteen) En de andere jongens moeten weer ver uit de buurt blijven.
Zolang er maar 1 merrie is en meerdere jongens, denk ik niet dat die situatie nog verandert.

groetjes
Ans

De targetstick is gewoon wat jij er van maakt, oftewel, wat jij er mee doet bepaald wat de stick is. Aanwijzen, verlenging van je arm tot er op los slaan je kan er van alles mee. Je kan een targetstick ten alle tijde inzetten, sommige paarden moeten eerst gedesensibiliseerd omdat ze er bang voor zijn. Het kan zijn dat in het verleden de ervaring met stickachtige dingen niet positief was. Een stick of gewoon een takje werkt soms goed, maar je moet er wel handigheid in krijgen. Parelli vindt dat je er veel mee moet oefenen om hem te kunnen gebruiken.

Nils Vellinga schreef op zondag 5 september 2010, 23:49:


Ja, zoiets, Nils ... Moeilijk hé? Je ziet wat je ziet, maar zie je het goed? Enfin, dat zijn de minder leuke kanten van dieren hebben.

Nils Vellinga schreef op zondag 5 september 2010, 23:22:


Jeetje Nils, hoe kan dat nou


Er blijft op het oog weinig van over maar het gif verandert niet. Het werkt hetzelfde als het verhaal met hooi: alles wat erin zit blijft er in als je gras droogt (behalve vitamines) Het heeft wederom niks met geloof te maken, zwarte nachtschade blijft giftig in hooi en kuil.
Er zitten zelfs 2 giftige stoffen in solanum nigrum: saponine en salonine.

Rita Klompmaker schreef op maandag 6 september 2010, 8:51:


Ik poets al jaren met Paradontax en spoel met Listerine.
Heb je echt je mond gespoeld met bleekwater? Maar eventjes, dat het bacteriën doodt ... oké ... maar houd je er verder niets van over dan? Ik vind het een beetje eng om chloor in de mond te nemen, je mag dan witte tanden krijgen, maar zou een beetje zuur zijn als je er iets anders jaren later aan gaat overhouden. Wat doet chloor in een mensenlichaam?

De algemeen geldende 'norm' bij een paard met hoefbevangenheid is om deze beperkt op gras te zetten en in plaats daarvan (meer) hooi te voeren. Ook wij doen dit met onze pony die erg gevoelig blijkt voor hoefbevangenheid. En met succes.

Toch als je de theorie erop naslaat is dit eigenlijk een vreemde situatie.

De theorie zegt: Het fructaangehalte in gras wijzigt niet of nauwelijks nadat het gemaaid is. Met andere woorden: het fructaangehalte in hooi is gelijk aan het fructaangehalte van het gras waarvan het hooi gemaakt is op het moment van maaien.

Uitgaande hiervan maakt het totaal niets uit of je een paard (met- of gevoelig voor- hoefbevangenheid) hooi voert of op de wei zet, zolang je er in beide gevallen voor zorgt dat het fructaangehalte niet te hoog is.

Natuurlijk is er iets voor te zeggen dat je bij hooi de porties beter onder controle hebt, aan de andere kant is het vrijwel onmogelijk om bij gekocht hooi er achter te komen hoe het op het moment van maaien met het fructaabgehalte zat.

Naar de ervaringen van velen wordt een paard doorgaans niet hoefbevangen van hooi, maar doet dit zich (vrijwel) uitsluitend voor door gras met een hoog fructaan gehalte.

Onze pony is enkele jaren achtereen een periode hoefbevangen geweest. Onze ervaring is hierbij: hoe minder gras, hoe kleiner de kans op hoefbevangenheid.

Gezien dit alles lijkt het logisch om te veronderstellen dat het fructaangehalte in hooi zeker niet even hoog is als dat van het net gemaaide gras en dat het fructaangehalte na het maaien dus daalt.

Nu ben ik zeker geen expert op dit gebied, maar ik probeer wel alle eindjes van de verschillende theorieen een beetje aan elkaar te knopen, dus misschien zie ik iets over het hoofd. Graag jullie mening, ideeen en reacties!

Ik weet niet veel van paardrijden maar ik zou je willen vragen: zou jij dat paardje willen zijn? Verder gaf Anja S al aan wat het filmpje laat zien. Ik ben het met Evy eens: ga eens wat leuks doen met je paard, en dan bedoel ik: iets dat je paard ook leuk vindt. Stop eens met dat er op willen zitten. Op je fotootje loop je met je paard opgewekt naar de camera en dan zie ik meteen: je houdt hem onder de kin vast. Geef je paard en jezelf de ruimte, laat dat touw gewoon los hangen, hij loopt vanzelf achter je aan. (misschien is het maar een moment opname)

Nils Vellinga schreef op zondag 5 september 2010, 23:38:


Kom op, Nils. Dit is toch zeker geen dolgedraaide hengst???? Gewoon frustratie ... picture this ... jij bent een man met alle toeters en werkende bellen Je woont samen met een vriend. Lekker samen "kletsen", lekker samen eten ... niets aan het handje. Dan komt er naar maanden een vrouw. Amai! Je was effe vergeten dat je kerel was met alle toeters en ja hoor ... de bellen gaan werken. Maarrrrrrrrr ... je mag er niet bij komen. Gadverdamme, wat heb jij er de damper in! Je vriend ziet het ook, maar die weet inmiddels niet meer waar de klepel hangt, jouw klepel werkt in volle glorie. Zou jij er niet stik chagrijnig van worden, als je wel mag kijken, maar er niet aan mag komen?
Ik denk dat als de merrie weg is, het probleem ook als sneeuw voor de zon verdwijnt. Gewoon frustratie ... er loopt een blote vrouw langs zijn weidje, hij ruikt haar, hij ziet haar ... maar verder mag hij helemaal niets en aan die "sukkel" naast hem, heeft hij ook geen moer!

Karen Koomans schreef op maandag 6 september 2010, 2:54:


Vreemd? het kan toch zijn dat er een misfit is? ik zie in de kudde zeer duidelijk voorkeuren en ook afkeur. Ik kan 2 merries die elkaar in de kudde niet kunnen uitstaan bij elkaar zetten, het heeft geen gunstig effect op hun relatie. Ze blijven een hekel aan elkaar hebben.

Beste vrienden,

Sorry voor de laattijdige reactie over orale spirocheten maar hier zullen jullie wel iets aan hebben en als er vragen zijn zal ik die ten gepaste tijd beantwoorden.
Volgens een 30-jarige studie van verschillende top-onderzoekers op tandheelkundig gebied hebben 80-85 procent van de bevolking orale spirocheten die in verband kunnen gebracht worden met verschillende ziektes zoals Alzheimer,atherosclerose,Pancreas kanker,maagkanker,chronische huidziekten,auto-immuuunziekten,niet controleerbare suikerziekte ea....
Spirocheten kunnen door Antibiotica niet behandeld worden en kunnen enkel door een fasecontrast microscoop gediagnosticeerd worden door je tandarts.(indien hij die microscoop heeft,erg onwaarschijnlijk!!!)
Hier volgt een tekst hoe je die spirocheten kunt aanpassen en die we in onze studiegroep aan de patienten aanbevelen.
Zonder te overdrijven kan dit je leven verlengen of tenminste verbeteren.(Ik neem hier echter geen enkele verantwoordelijkheid op medisch gebied,iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen gezondheid)
Wel kan ik vertellen dat ik en mijn familie dit zelf toepassen en er zeker goed bij voelen.
Hier volgt het dan:

If you want the
world's best homemade mouth rinse, a two-phase approach is used. First,
place baking soda into your mouth by brushing with a baking soda toothpaste,
or rinsing with some baking soda mixed into water. Second, swish a
tablespoon of apple cider vinegar (obtained from the grocery store) in your
mouth. The immediate chemical reaction between the baking soda and the
apple cider vinegar is amazing. Baking soda is a base with a pH of about 9,
while vinegar is a very weak acid. They swiftly neutralize each other by
forming carbon dioxide that instantly bubbles and foams in your mouth, and
fizzles on the top of your tongue. While it is foaming, take a toothbrush and
brush your teeth and the top of your tongue, then rinse your mouth out with
water. You'll find that your teeth are remarkably slick, and bacterial coatings
on the top of the tongue, which are involved in bad breath, will be gone. If you
want a biologically friendly mouthwash without any harsh chemicals or
alcohol, then simply pick up some baking soda and apple cider vinegar from
your grocery store, and go to it!
to break up material between teeth before brushing. However, in my clinical
practice, I've also recommended to many patients that they add a highly
diluted bleach solution into an oral irrigator to help disinfect periodontal
pockets between and around teeth with severe periodontal disease. To do
this, an oral irrigator is filled with warm water, and one-half teaspoon of
regular household (such as Clorox®) bleach is added and mixed in. The
diluted bleach solution is irrigated between the teeth at a fairly high-pressure
setting, followed by mouth rinsing with water. For persons with severe
periodontal disease, this intensive home disinfection cleansing needs to be
carried out on a daily basis to best control pathogenic dental plaque bacterial
growth. For people who don't have significant periodontal problems, it could
be done as a preventive procedure once or twice a week. After using this
solution the irrigator should be rinsed with plain water.…

Dr.Cedric Coucke DDS,LDS,CED
Dental Art Clinic
Dubai

P.S:Oud zijn is niet erg,oud worden wel.......

Anja S schreef :>

Sterker nog, die 'sukkel' naast hem verandert van een maat in zijn concurrent dus die moet weg, opzouten. Ik ken Boy en Spirit en ik weet van Boy dat hij een zeer faire hengst is.
Haal de merrie weg en de vriendschap tussen Boy en Spirit keert op een gegeven moment wel weer terug. Kan effe duren totdat alles in Boy weer rustig is. Draadje ertussen even voor de veiligheid, maar geen langetermijn oplossing.

Groet, Pien

jennet schreef op dinsdag 24 augustus 2010, 23:01:


Hoe gaat het nu met Dusty, Jennet?
Groetjes, Pien

Daps schreef :
> Al enkele maanden voer ik

Bijvoer, stijf, stal....
Niet doen, Daps, géén bijvoer (ook al is het zonder 'teveel' aan suikers en koolhydraten, al helemaal niet bij een IR paard).
Géén stal. Laat elk paard in godsnaam zelf zijn beweging kiezen....

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Bennikeindelijkweereens....
Ik zou er nog op terugkomen hoe je tijdens het rijden je rust kunt overbrengen op je paard.

Om te beginnen zul je waarschijnlijk maar beter kunnen accepteren dat sommige Dravers nou eenmaal hittepetitten zijn, dat heeft wel met temperament te maken maar nog veel meer met de manier waarop zo'n paard getraind werd (wat ik al zei; mentale en fysieke druk, gebrainstormd, winnersmentaliteit).
Wij hebben hier nu nog twee Dravers(mixen), Amber en Quiberon, die godzijdank nooit renbaangetraind zijn of hebben moeten koersen. Dit zijn echt heel 'gewone' warmbloeden qua temperament hoor. Quib loopt met de beginners op de buitenritten.
Niks haantje de voorste willen zijn of druk worden van het opvoeren van de snelheid, gewoon prettig gematigde en aanspreekbare karakters. Wel door ons ingereden op hun 11e en 6e.

In tegenstelling tot Indy die renbaangetraind was en dus veel heftiger, ondanks het feit dat alleen Evy en ik haar reden en zij een hele tijd mijn persoonlijke rijpaard was. Maar áltijd temperamentvol, zij het goed controleerbaar en al helemaal als ze veel kon werken. Een soms zelfs slome muts totdat je een draf of een galop aan haar vroeg, dan kwam al dat vuur naar boven en dat moest dan in goede banen geleid worden.

Toch kun je zo'n paard goed 'controleerbaar' maken, al zul je dus moeten accepteren dat zo'n type wedstrijdgetraind paard meer drang tot lopen heeft dan een huis-tuin-en-keuken knol. Of het echt zo is dat Dravers extra gevoelig zijn vraag ik me af hoor. Ik vind de meeste paarden wel gevoelig, ik kan niet zeggen dat dat bij de Dravers meer is. Gevoeligheid is ook iets wat je maakt door training, omgang, manier van houden.
Dat veel Dravers onder druk stonden is gewoonweg een gegeven dat is erin gepompt.
Tuurlijk is een paard als Indy 'gevoeliger' voor impulsen van buitenaf, die wacht gewoonweg op een teken dat ze kan gáán, hoewel zij verder altijd een van mijn meest cool-in-het-hoofd-zijnde paarden was (was, want ze is inmiddels verkocht aan Marjan hier van het forum).

Zoals gezegd kun je maar beter zelf rustig zijn als je een Draver rijdt.
Zeker is grondwerk een mooie basis om je paard te leren kennen (en wederzijds) maar het 'probleem' speelt zich daarbij meestal niet af. Het heeft dus geen zin om in dat grondwerk te blijven hangen, je moert verder en het rij-probleem dáár aanpakken waar het thuishoort, namelijk opnieuw herprogrammeren. Rust, rust en nog eens rust (innerlijke dan) dus zelf laag ademen, niet omhoog in een paniek schieten bij ongewenste acties, maar je rust en kalmte bewaren en overbrengen op het paard. Houding, zit, ervaring, manier van houden (kudde buiten = beweging).
En het paard niet toch eens heel even lekker laten gaan want dan is die knop weer om en is het maar afwachten wanneer de knop weer een tandje lager staat.
Dat kost je veel discipline. Veel Dravers zijn gebrainstormde paarden.

Maak een plaatje in je hoofd van hoe je wilt dat je paard loopt (snelheid) en boven die gewenste snelheid neem je hem consequent terug (pulserende beweging van de teugels, - ahw pompend remmen-in combinatie met zit, stem, consequent elke keer weer terug door een pulserende beweging van de teugels ) TOT de gewenste snelheid, dat belonen en teugels ontspannen. Hiermee bedoel ik niet 'de hele boel maar weer losgooien', want dat is voor zo'n dier het teken dattie mag gaan, maar je vingers, handen ontspannen. Adem laag houden (heel belangrijk) en ín het paard zitten ipv erop. Je moet echt een verbinding kunnen en willen aangaan en je niet laten afschrikken door de voorwaartse drang.