Spirithorses schreef op maandag 3 mei 2010, 16:00:



Mensen zijn snel beledigt !Zelfs als je hun niet aanspreekt dan vinden ze nog dat ZIJ beledigt worden . OFDAT het iets terzake doet speelt geen rol want ZE zijn beledigt !Dikken brol ja

leuk heb je daar foto's van???

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 mei 2010, 15:31:

Wie is ONS? ONZE?
Zit niet te zeiken over je dubbele werkweek, je hebt er zelf voor gekozen en als je vindt dat je er te hard voor moet werken had je maar een vak moeten leren. Die übermensch-attitude van jou is haast meelijwekkend.

Nou Invierno gaat binnen een klein half uurtje nog eens met me mee op expeditie, maar ik heb gewoon iets leuks over Amaroc te vertellen.

Ooit anda van explosief kaliber, klein van gestalte, froufrou van een pony, losse beentjes, ... ach je weet wel een rastypische temperamentvolle stresskip.
Ooit ...
En toch mijn iets of wat absolute "droompony", steeds meer en meer. En niet alleen van mij. Mijn petekindje Nore van 6j is helemaal weg van het witte prinsenpaard. Tijdje terug wilde ze er even op. Ik aan het hoofd, Benny Nore vast. En stappen maar. Nou vond Amaroc maar niets en hij begon sneller en sneller en sneller. Dus wij alsof er niets aan de hand was, Benny Nore al wat vaster beet gepakt en ik "rustig Rockske" ... Mama en papa mogen niet merken dat het paard een beetje hevig wordt
Dit weekend de twee pagadders op bezoek (sommigen onder jullie hebben ze gezien). Stijn 10j en zijn zusje Nore. Helemaal weg van katten en paarden. De Ferro vinden ze iets minder. Zaterdag eerste vraag: "mogen wij met Niño gaan wandelen?" . Tweede vraag: "mag Amaroc meegaan?" Pfffff ... krabben wij even achter onze oren, omdat we maar met 2 zijn (dus niemand zou kind op paard kunnen vasthouden, omdat er ook nog een ander kind met pony bij zou lopen), 2 kinderen met heel veel onschuldige hoop met een koddige nukkige pony en Amaroc (gevoelig op zit en benen).
Toch maar eens proberen, Rock met Bare Back pad. Stijn met zijn oogappel Niño aan de hand, Nore met Amaroc aan de hand en wij nog steeds dicht genoeg om in te grijpen.
De pony is op straat geboren volgens mij (mijn verdienste ). Hup mee in draf aan de hand met Stijn, hup onmiddellijk stoppen, niet bijten, niet hoofdschudden gewoon genieten met de Kids. En dan ...
Stijn: "Ik ga op Amaroc!" .... ok (met een bang hartje). Stijn op de Rock met de raad: "niet wiebelen noch knijpen met je benen, vooraan vasthouden en mooi in het midden blijven zitten. Zak je weg dan zeg je me het onmiddelijk." Amaroc zijn blik veranderd onmiddellijk :" kostbare en breekbare bagage op mijn rug!" Zijn oortjes constant naar achteren gericht, zijn blik helemaal zacht en toch geconcentreerd, zijn neus aan mijn hand. Als de kinderen even hun evenwicht wat kwijt waren zag ik dat direct aan hem. Werd hij even onzeker en bedachtzaam. Nore alleen met de pony op wandel aan de hand.
Dan nog even gewisseld. Nore als een prinses op haar witte paard. Die blik van dat kind, haar lippen op elkaar, met grote ogen, haar opwinding wegstekend. Heerlijk én met haar was Amaroc nog voorzichtiger. Zij zat plots helemaal schuin op hem, maar neen hoor. Niets aan de hand, niet voor haar, niet voor hem. Richting huiswaarts dacht hij er zelfs niet aan om een stapje sneller te gaan. Gewoon lekker ontspannen en zorgzaam.
Ach gewoon om op te vreten. Hoe voorzichtig en zorgzaam dieren kunnen zijn met kinderen. Zelfs Invierno die rustig een goede dag kwam zeggen zonder bijbedoelingen. En Enno die hun kusjes op de wangen kwam geven. Leuk toch!

Pien, ik heb bewondering voor je, dat je dat gered hebt!!!! Vindt ik echt fantastisch. Moeten anderen je eens nadoen.....

Mijn tenen stonden inderdaad behoorlijk krom, maar zijn nu weer recht hoor, krijg je spierpijn van.

Mijn talent ligt bij vertalen, ik ben beedigd vertaalster Duits. Ik heb geen talent iets professioneels met paarden te doen, ookal ligt mijn hart bij paarden. Ik moet dus op deze manier geld verdienen.

Is goed hoor Pien, strijdbijl begraven.

Monique

Christel Provaas schreef op maandag 3 mei 2010, 16:05:


Moeilijk dag v/d maand mischien ?

Wij hebben (nog) geen eigen plek voor de paarden maar ik vind het een geweldig plan.
Ik begrijp niet dat je een paddock die je aanlegt op een zodanige manier dat de paarden meer bewegen, kan veroordelen en vergelijken met een parkiet in een kooi. Dat vind ik kortzichtig.
Het heeft ook niets te maken met een hype. Het is gewoon een heel goed plan, net zoals je paarden buiten laten staan met een inloopstal, ijzers eraf, enz enz. Je probeert het zo natuurlijk mogelijk te doen en dat is alleen maar toe te juichen.

Leuk, hé, paarden en kinderen!

Froukje kon ik ook altijd de kindjes toevertrouwen, maar we moesten er niet naast gaan lopen om het kind vast te houden, dat vond ze maar niks. Gewoon hup, zo op haar rug en wij bij haar hoofd, ze regelde het zelf wel.

Jolah, mijn allereerste paard, kon ik peuters opzetten en haar dan los door de bak laten wandelen. Ze ging keurig rondjes in stap over de hoefslag. Tot ze er genoeg van had, dan kwam ze bij me staan en ging ze niet verder.
Maar zette op haar geen ruiter die het haar wel eventjes zou vertellen! Dan ging haar staart omhoog en haar hoofd in de lucht en kwam er geen goede stap uit

Els.

Christel Provaas schreef op maandag 3 mei 2010, 13:42:

Opportunist is een mensenuitdrukking.
Een vos zoekt gewoon eten en ziet kippen.
De mens moet zorgen dat de kippen veilig zijn. Dat is wel heel erg lastig inderdaad, want het zijn slimme en handige diertjes.
Maar hoe rot het ook is om alle gezellige en braaf eierleggende kippetjes zo aan te treffen, je kunt het de rovers nooit kwalijk nemen.

3 van de grote loopeenden die hier twee jaar geleden aan kwamen lopen, zijn deze winter ook gepakt. Door marters, ik zag de kleine voetstapjes in het zand. Zielig voor de eenden, maar de marters moeten ook eten. Dat is dan weer het risico van een vrij leven.

Ik denk trouwens dat de marters hier de rattenpopulatie in evenwicht houden want steeds als ik me zorgen begin te maken dat het er teveel worden lijkt het weer minder te worden. En de katten doen het niet

Het nadeel van een trec rondom je weiland , vind ik , dat als het zwarte zand nat is , het zo glad is.
Ik heb de bochten al wat ruimer gepland[maar dan blijft er nog minder gras over] en dan nog zie je ze onderuit gaan in de bochten.

Strookbegrazing werkt wel , maar je hebt altijd dat ze elkaar lopen weg te jagen.
Helaas is hier de harmonie ver te zoeken

De bult in de bak is geweldig handig.
Ik gebruik hem in de training van Namkje , en verder wordt hij gebruikt als slaapplaats , en als ultieme bokplek , mochten ze een keer een gekke bui hebben...
De bult blijft

Gr Esther

marjolijn schreef op maandag 3 mei 2010, 16:52:

Vandaar de naam!

Christel Provaas schreef op maandag 3 mei 2010, 16:54:


Inderdaad. Al geloof ik dat ze officieel anders heten.

Spirithorses schreef op maandag 3 mei 2010, 15:48:


Op dit moment heb ik drie paarden in de PP staan en er komt een 4e bij en dat is 1,3 ha. Ook al zou ik 5 ha hebben zou ik nog iets van een 'track' aanleggen, omdat ik er van overtuigd ben dat het meer uitnodigt tot bewegen dan een rechthoekig weiland.

Bovendien levert het andere voordelen op; je kan je eigen hooi maken én je mest intern verwerken op het middenstuk.

Nu had ik tweemaal het geluk dat ik in zowel Egmond als Schoorl terechtkwam op stukken land die van IJslander mensen waren geweest en waar dus een toltbaan lag om de weilandjes heen. Dan hoef je ook niet in de weer met paaltjes en draad, want dat stond er al

Nu heb ik zowel PP als stukjes weiland waar ze grazen, naast de toltbaan liggen de zomerweilandjes (oostkant) die in de winter afgesloten zijn omdat de grond daar te zacht is. In de toltbaan liggen ook twee (winter) weilanden en aan de westkant ligt een zandpaddock die aagesloten is op de track.

Ik wilde eerst werken met stripbegrazing, maar de stroom komt niet door naar achteren en Safino vindt draadjes slopen echt enig om te doen, dus heb ik nu beurtelings een van drie zomerweilandjes open die wel verbonden staan met de track. Om water te dringen moeten ze de hele track over naar de andere kant en kunnen dus niet in een rechte lijn van het zomerweilandje naar het water. Ze moeten een aantal bochten om; eerst het zomerweilandje uit dat maar via één punt bereikbaar is en dan nog eens de track over, linksom of rechtsom.

Zo haal je meer km's uit je land.

Jean Mclean schreef op maandag 3 mei 2010, 16:20:


Erger nog het raakt kant noch wal....

Ik schaar het onder dezelfde soort reacties als reacties in discussies over natuurlijk voeren/rijden/bekappen dat mensen een discussie torpederen met;

'zet je paard maar op de poesta dat is pas natuurlijk!'

Zo sla je elke discussie gelijk hartstikke dood. Prima als je een mening hebt over iets, maar onderbouw het dan ook en ga niet lopen roeptoeteren Eddy.


Het is wat mij betreft een vólgende stap in natuurlijk bekappen - buiten zetten - natuurlijk voeren - bitloos rijden.

Daarom blijf ik me ook verbazen over natuurlijk bekappers die met bit blijven rijden en NHgoeroe's die hun paarden rustig op stal zetten en op ijzers zetten. Neem Parelli bijv. heel vooruitstrevend goeie ideeen, maarrrrrrr hij blijft wel steken op andere gebieden! Je kan level 3 niet halen zonder bit En in het verleden waren hier ook NB-ers die naast bekapwerk ook boxen verkochten.

En nu heb ik weer een boek aangeschaft, Amerikaans, met hoera hoera natuurlijk bekappen werkt, maar met voorop een plaatje van hoe goed je wel niet kan springen met een paard zonder ijzers, maar wel met een bit in

Ik kan gewoon niet begrijpen dat mensen die eenmaal in deze vernieuwingsstroom niet blijven vernieuwen en blijven zoeken naar nog beter etc, ook al zal je niet alles zelf kunnen realiseren, in elk geval kennis ervan nemen is al een grote stap.

van lennep schreef op maandag 3 mei 2010, 16:53:



Wat je daar aangeeft is voor mij ook een reden om geen looppad aan te leggen. In de zomer zou het allemaal wel gaan, maar in de winter op deze vette klei in het heuvellandschap wordt het binnen no time een modderparadijs ipv paddock paradijs. Dan kun je wel stukken verharden (hebben we nu ook) maar de hele track is wel wat meer werk/geld/verandering van landschap (mag hier niet).
Wij hebben dus verschillende stukken ondergrond; van puin tot stoeptegels en klei en zoveel mogelijk hekken open.

In een wat grotere kudde wordt altijd wel eens gejaagd, gerend, gespeeld en zo'n looppad van ca 4 meter vind ik al akelig smal dan. Maak je het breder dan gaat dat weer ten koste van je weide, vind ik ook zonde. Nu hebben ze een stuk paddock (ooit was dit weide, nu zwarte klei) van ca 1 hectare (iets kleiner) en dat mogen ze helemaal tot moes lopen. De weides liggen op een ander stuk van ons terrein.

Verder moet je ook kijken naar de voedingsbehoefte van je paard(en). Eczemers oké, hoefbevangenheid of aanleg om te dik te worden oké, maar zoals hier, met al die werkpaarden en paarden in de groei heb ik ze toch het liefste zoveel mogelijk op het gras.

Dan heb je ook te maken met karakter. Zet je twee dooie koudbloed dienders bij elkaar dan gebeurt er heel weinig, ze sjokken eens van de drinkbak naar de voerbak en ik kan me wel iets voorstellen bij een PP, dan móéten ze bewegen om ergens te komen. Maar die Arabs rennen en spelen al zoveel, die moet je juist alle ruimte geven om hun energie kwijt te kunnen.

De paddock is bij ons meer een noodgedwongen en tijdelijk iets.
Ik denk dat daar het verschil in zit.

Groet, Pien