Ans Jondral schreef :
> Tja, toen heb ik gewoon gedaan wat mij opgedragen werd.
> Ik was 18 jaar en had mijn paard net 4 maanden. Dan heb je nog niet
> bepaald het vertrouwen om rebels te gaan doen.
> rustig staan. Die heeft altijd een hoop gekke spelletjes gehad toen ze
> jong was. En geen enkel daarvan is volgens mij goed voor de genezing van
> zo'n blessure.
> Met zoiets is er gewoon geen goede keuze, denk ik?
Iedereen weet dat een paard dat op stal moet veel teveel energie krijgt, hetgeen juist ontploffingsgevaar oplevert met alle risico's vandien, dus dat lijkt me wel achterhaald inmiddels.
Er is ook nog zoiets als een gulden middenweg waarbij je het paard een kleinere paddock geeft en een rustig maatje erbij zodat ze wel kunnen socializen.
Na de operatie afgelopen week van Spirit zei de
DA dat het eigenlijk het allerbeste zou zijn als hij helemaal niet zou bewegen ivm het openspringen van de hechtingen, maar we wisten ook met ons allen dat zoiets niet haalbaar is. De
DA vertelde ook dat zulke paarden vroeger op stal vastgebonden werden en niet één stap konden verzetten. Maar hij is gelukkig realistisch genoeg om te weten dat je daar bij ons niet mee moet aankomen (was voor hem zelf ook geen optie overigens).
Dus paddockweitje klaargemaakt en inderdaad sprongen de hechtingen tot twee keer toe open met alleen al ernaartoe lopen in heel kleine stapjes. Toen hebben we het maar zo gelaten en ik ben er nu blij mee. Er zou teveel spanning op dat weefsel zijn gekomen en Spirit zou beslist korter zijn gaan lopen als we de boel kost wat kost hadden dichtgemaakt en zijn bewegingen verhinderd hadden. Nu de wonde open gelaten is geneest hij heel goed en snel ook en bovendien kan Spirit gewoon blijven bewegen. Hij staat nu met zijn moeder Holly overigens, en je merkt helemaal niks aan zijn bewegingen. Hij kan er gewoon op liggen en mee rennen nu. Als er hechtingen in zouden zitten was dat niet mogelijk geweest.
Zelfde met Puck die een paar jaar geleden een (lichte) peesblessure had. We hebben haar gewoon op de weide in een rustige groep gelaten die niet op haar jaagt en zo kon ze wat rondscharrelen. Ze liep al binnen enkele weken niet meer kreupel. Het peesprobleem is weggegaan en niet meer teruggekomen. Al met al heeft het een paar weken geduurd.
Als je als mens verdorie de enkelbanden scheurt word je ingetaped en moet je blijven bewegen. Een paard zou niet mogen bewegen? Dat vind ik dan maar ouderwets en achterhaald.
groet, Pien
Warboel
