Hoe het paard loopt Je kan het dan wel voelen, maar zien is ook mooi.
Het beeld, het plaatje.
Anita

Anita Cats schreef op donderdag 8 april 2010, 21:29:


Ah zo, dan snap ik het; je ziet dingen vanaf de grond anders dan wanneer je het alleen voelt. Duurde even...

Ik ben ook niet zo een longeerfan. (Ook niet zo een held daarmee, dat zal ook wel schelen.)

Leonieke schreef op donderdag 8 april 2010, 21:22:


Wandelen in een redelijk tempo als je dat zonder risico kunt doen is perfect.
Maar voordat ik ook maar iets zou doen met dit paard wilde ik heel erg zeker weten dat het dier geen probleem in de rug heeft.
Het dreigen is natuurlijk zeer succesvol. Ik draai me om, til m'n been op en hop weg is iedereen die mijn rug pijn wil doen. Dus waarom zou ik daar mee stoppen? Het werkt toch?
Ook als het geen rugprobleem is is dit is geen eenvoudig iets. Natuurlijk kan clickertraining hiervoor uitkomst bieden, maar ook met clickertraining moet je ingeslepen gedrag wegtrainen en daarvoor moet je ZIEN wat er gebeurt en kunnen bedenken wat in deze specifieke situatie gevraagd wordt.

Hm...ik heb ook zo'n schuw, gevoelig ding...ongelofelijik wantrouwig tegen vreemde, zelfs op het gevaarlijke af (als ze bang is en niet weg kan, knapt en slaat ze naar vreemde die haar willen benaderen). Ze is niet zo geworden door trauma, ze is gewoon zo uiterst gevoelig, al van bij de fokker. Zo'n paarden lijken inderdaad te houden van veel ruimte, openheid, opsluiten in stal worden ze wellicht (ik ben er eigenlijk zeker van) nog angstiger of neurotischer van.
Zelf heb ik beste resultaten met no-nonsens aanpak. Niet teveel bepotelen, zoveel als nodig. Zo'n paarden moet je heel kalm aanpakken, veel geduld hebben en door consequent herhalen nemen ze het op den duur op (ze hebben heel erg veel regelmaat nodig). Ze is lief en gevoelig tegen mij, maar ze houdt absoluut niet van aanrakingen. Ze is meer het laat me met rust-type. Zo'n paarden (vooral merrie's), lijken me heel erg intelligent, misschien daarom hoogste in rang? Ze lijken het ook graag van op een afstand te bekijken, jouw merrie ook?
Bij poetsen probeerde ze me eerst te bijten en te slaan, maar heb dat gewoon genegeerd (ze stond wel vast in niet al te grote stal) en zachtjes verder gedaan, heel kort, telkens iets langer (ze weet dat ze pas naar buiten mag als haar eten op is, als ze rustig stil staat). Nu weet ze dat het niet te lang duurt en dat het maar dat is.
Ik denk...dat dat absoluut geen parelli paarden zijn, weet niet zeker é, maar heb zo'n gevoel. Ik gebruik gewoon m'n gezond verstand en ga heel progressief te werk.
Het dreigen zit in hun aard, ze worden graag met rust gelaten. Dat kun je er alleen uit krijgen als je heel duidelijk bent en ze je gaan vertrouwen. Het ene moment zijn ze ook aanspreekbaarder dan het andere moment (ze blijven onvoorspelbaar)
Ik kan het goed zeggen, maar is ook een zoek werk om juist te reageren. Vertrouwen, regelmaat en kalmte zijn het belangerijkste denk ik.
Ik denk dat de methode er niet toe doet in feite (alhoewel subtiel trainen hier een must is), maar dat ze in jou een zeer rustig, zelfzeker en betrouwbaar iemand moet zien, met veel geduld. Succes

Bedankt dames,
Het is leuk gezelschap en leuk om te doen
Maak de eigenaar er ook nog eens blij mee
Anita

Maria Delavega schreef op donderdag 8 april 2010, 21:14:


Hoe ernstig is het (voor zover dat nu te zeggen is)? Ik heb altijd begrepen dat een paard dat verder gezond is en dus een goede weerstand heeft, dat virus gemakkelijk zelf kan overwinnen. Zoals griep bij verder gezonde mensen. Maar misschien zit ik er naast?

Karen

Karen Koomans schreef op donderdag 8 april 2010, 11:49:


* Ik denk dat mijn paard zo veel slimmer is met clickeren dan ik dat we zo snel gaan dat ik het zelf niet meer kan bijhouden.

Karen Koomans schreef op donderdag 8 april 2010, 21:58:


De veearts gaf me een gerust gevoel, hij zei me dat ze al een heel groot deel zelf overwonnen hebben. Ik weet niet of hij er juist op zit met die diagnose, maar heb de symptomen nagegaan en klopt inderdaad allemaal met wat ik gezien heb en het bloedbeeld van de twee.
Ik heb even gegoogled, maar direkt weer weggeklikt. Ik heb me er nu een week ziek in gemaakt (letterlijk, doodmoe was ik), nu laat ik de natuur de rest doen en ga me terug proberen te ontspannen ... ik hou het in de gaten, maar ga proberen m'n hoofd leeg te houden... meer kan ik niet doen.

Karen Koomans schreef op donderdag 8 april 2010, 21:58:


Inderdaad klopt, zoals griep virus. Hangt van hen af nu... alleen wat verse tijm tegen de hoest, geen gedroogde want dat geeft een andere uitwerking.
Ik had hier siroop staan die ik gekregen had van andere veearts, zat codeïne in en andere troep. Ik ben blij dat ik het niet gegeven heb...

ha ja maar toen liep ik nog niet rond....dat is gewoon het onbekende voor mij hahaha

Groetjes Jolanda

Ja daar heb je gelijk in. Stom dat ik dat zelf niet heb bedacht, ik zit in een bandje met 6 mannen! Whahahha

Groetjes Jolanda

een goede osteopaat/masseur oid kan al heel veel helpen.
ook zou ik eens een mailtje sturen naar Petra Vlasbom zeer goede ervaring mee!
www.2moons.nl

cindybijl schreef op donderdag 8 april 2010, 22:11:


Petra komt voor zover ik weet niet meer op locatie.

OOhhwww, ik vergeet steeds de quote's erbij te plakken. STOM !

NadjaDr schreef op donderdag 8 april 2010, 14:09:


Erg speels, leuk, dat wel.
Maar het lijkt me nu toch wel de hoogste tijd te worden om moeder en zoon uit elkaar te halen. Want binnen 10 dagen (wellicht al eerder zelfs) na de geboorte van het veulen zal je merrie weer hengstig worden en kan ze door haar eigen zoon gedekt worden.
In het voorjaar dat ze hengstjes twee jaar worden krijgen ze meestal wel goed in de gaten hoe dat moet. Zeker als er een merrie bij loopt. Tot die tijd zijn het meestal nog wel kleuters.

Groet, Pien