Ik heb de foto's van haar voorhoeven in een album gezet:
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=1174

Deze DA vertelde mij niet te paniekeren. Komt goed, zei ze.
Volgens haar moet de pony toch echt alleen op hooi kunnen. Wel sprak ze dan over mogelijk mineralen tekort.
Waarom die hyperlipemie dan optrad weet ik nu nog steeds niet.

Ze heeft het eerder uitgevoerde (uitgebreide) bloedonderzoek bekeken en kon geen alarmerende extremen ontdekken. Ook volgens haar duiden alle huidige symptomen op HB.
Ik zie steeds meer in het totale spierverzuring verhaal (zeer herkenbare elementen in jullie verhalen) en neem dit mee in mijn behandelplan.

Met dank aan de pijnstillers gaat het op dit moment goed met haar.

Overigens schijnen op dit moment veel paarden soortgelijke- en hoefproblemen te hebben. Ik vraag mij af of de koude deze winter daar aan meewerkt.

Nils Vellinga schreef op zondag 7 februari 2010, 14:46:


je puin komt door het zand heen

Els Kleverlaan schreef op zondag 7 februari 2010, 14:48:



je kan ook lange twijgen naast elkaar planten op 30cm tussenafstand
elke 3°twijg plant je mooi vertikaal
de 2 tussenliggend twijgen plant je schuin onder 45° (zelfde richting)
die kan je dan vervlechten met de vertikale twijgen
op den duur groeien ze helemaal ineen

Jawel, ik zal dus meerdere malen zand moeten aanvullen tot de berg verzadigt is.
Zou ik er ook beton (dunne mix) over kunnen storten?
Zo hou ik wel een ruw ongelijk taluut.

Nils en Olly

Mensen beoordelen kwaliteit van leven heel verschillend. Wat de een nog best de moeite waard vindt, vindt een ander verschrikkelijk - voor het dier of voor zichzelf - of gewoon lastig, vervelend of zonde van het geld.

Wij hebben een manke kip die al jaren op 1 poot over ons erf hobbelt. Doordat er overal bakken eten staan overleeft ze prima, ze is gezond en vrolijk. Ze heeft haar eigen manieren bedacht om met haar handicap te leven. Toch komen hier zo nu en dan mensen die het "niet aan kunnen zien".

Ieder levend wezen wil leven, dat is de grootste drijfveer. Met of zonder handicaps. Als jouw paard haar leven kan en mag aanpassen aan haar handicap, dan zie ik persoonlijk geen reden om haar leven te beëindigen.
Ondraaglijke pijn zou dat wel zijn, maar in hoeverre dat aan de orde is weet ik niet. Ik denk wel dat stoppen met eten een goede indicator kan zijn. Net als bozigheid en iedereen uit de weg gaan. Wat is er eventueel met pijnstilling nog te bereiken?

Ik vraag me ook af in hoeverre ze misschien door rust, onbelaste beweging en therapie nog zou kunnen herstellen of verbeteren?

Huertecilla schreef op zaterdag 6 februari 2010, 14:08:

Ik hoop het voor jullie. Geen fijne situatie. Sterkte.

Els Kleverlaan schreef op zondag 7 februari 2010, 14:24:


Geweldig he?? Ik heb dat ooit bij iemand gezien en het was nog altijd een wens van mij om dat ook op onze (ex) boerderij te gaan toepassen. Vind het een prachtige natuurlijke oplossing. Nou, mocht ie goed gegroeid zijn... zou het leuk zijn als er ooit hier een foto van verscheen...

Groet,
Wil

Ik ben het met je eens dat het instinct om te leven sterk is, ondanks moeilijke omstandigheden en dat ieder voor zich situaties anders beoordeeld.
En natuurlijk mag ze rondhobbelen zolang ze de kwaliteit van leven voor haar goed genoeg is. Alleen is dat voor mij moeilijk te beoordelen. Op dit moment zou ik zeggen dat ze het nog wel best vindt, zolang niemand iets van haar vraagt. Gewoon rondwandelen op de wei, spelletje doen, kriebelen aan de oortjes.... best.
Maar iets van haar vragen met de link naar 'werk' al is het slechts een paar stapjes in stap, is niet mogelijk.
Ik heb enorm werk gestoken in het onderzoeken van de mogelijkheden zonder ook maar het minste resultaat,
Ja, ze vertrouwt me in de wei volkomen, maar nee... oefeningen doen zit er niet in.
Therapie (chiropraktie, massage, stretching) ed is onmogelijk. De therapeute die haar wilde behandelen heeft de behandeling moeten afbreken omdat amber haar anders door de wei had geschopt.Ze ging volledig door het lint.
Gemeen paard? Nee. Maar het deed pijn. Ze liep daarna nl heel lang slecht en werd 2 weken catatonisch als ik aan haar achterbenen wilde komen
Dus oefeningen en therapie zijn absoluut geen optie meer. Helaas.

Pijnstillers staat ze nu bijna een week op, zonder ook maar het geringste resultaat. Bewegingspatroon (stijf en onregelmatig) is exact hetzelfde en haar gedrag ook; lief met kroelen aan het hoofd en gewoon in de wei(kan er onderdoor en achterdoor enz...) en flippen als het ook maar lijkt op 'oefening'

Maakt verder niet uit. Ze vormt een fraaie grasmaaier. Maar mijn grootste angst is het te missen als de pijn voor haar teveel is...
Want eten en drinken hoeft geen indicatie te zijn en zuur gedrag heeft ze dus bij het 'vragen' van iets, als je wat harder op haar schouders/schoft/manenkam/heupen drukt en ook wel naar de andere paarden.

Moniek schreef op zondag 7 februari 2010, 13:34:


Ik ga enten. Naar het schijnt is het beter te voorkomen dan te genezen!

Het zal met een heuvel net als als met een vijver zijn, niet alles laten belopen, maar 2 zijwanden laten begroeien Zo krijg je een pad over de top zonder dat de heuvel afkalft, het pad slijt wel uit. Hoe dat het beste tegen te gaan, weet ik nu nog niet Dat pad een onderdeel laten zijn van de track geeft de meeste beweging erover.

Piet schreef op zondag 7 februari 2010, 13:12:


Wat vindt jij dat het berijden van Ingenioso toevoegd aan het welzijn van Ingenioso? Zijn wereld vergroten? Hij ziet namelijk geen moer. Als men zegt dat het dier dan trots is, weet ik niet hoor. Ik denk zelf dat als je met hem aan de hand werkt, lange teugelen of dergelijk grondwerk, je hem én afleiding geeft én gezond houdt. Al het overige is meer in mijn belang dan in zijn belang, tenminste ... dat denk ik.
Sorry, helemaal off-topic dit!

Hi Sandra,

Is je paard wel rechtgericht.
Ik zie hier bij ons zoveel paarden die scheef lopen en als je alleeen naar ze kijkt dan lopen ze al kreupel.
Door ze recht te richten zijn ze soepel en hebben ze minder pijn.
Als ik niet iedere dag stretch dan voel ik me ook niet goed en doet alles wat pijn.
Veel anders is het niet bij oudere paarden.
Als je wat info wil of je paard recht is of niet stuur dan enkele fotos van je paard van achter bekeken,misschien kan ik je wat raad geven.

Gr.Cedric

hier vind je enkele vragen en antwoorden

http://www.nhforum.nl/forum_smf/index.php?topic=23473.0

Anja Seijn schreef op zondag 7 februari 2010, 17:45:


Rijden geeft veel meer nabije hulpen, is daarom veiliger. Plus erop kun je overal komen, je bent gewoon veel meer een eenheid dan met 2 lange teugels langszij en een mens erachter of ernaast. Wel zal elk paard moeten wennen aan die ongewone luxe van ogen+besturing vanaf zijn rug. Is dat deel gelukt, dan is berijden beter. Tenzij de eigenaar niet van rijden houd natuurlijk, dan kun je beter wat anders doen.

Michiel schreef op zondag 7 februari 2010, 18:15:


Dan is berijden beter dan wat? Kijk, Michiel, ik heb Ingenioso vanaf het eerste moment dat ik hem zag min of meer beloofd dat ik hem uit de shit zou halen ... of dat nu weghalen en in laten slapen was of weghalen en verzorgen ... Het laatste was goddank het geval! Er is jarenlang misbruik van dat paard gemaakt onder embarmelijke omstandigheden.
Paarden worden niet met een ruiter op hun rug geboren. Part of my deal bij Ingenioso was "alles in het belang van dát paard". Mijn behoeften/verlangens zijn buiten spel gezet, bewust. Tuurlijk hoor ik geluiden om mij heen dat het waanzinnig zou zijn om een blind paard te rijden .... Is dat waanzinnig voor het paard? Of is het waanzinnig voor de mens? De "ach" en "ohhhhss" zullen niet van de lucht zijn .... knap hoor een blind paard. Geloof me, er is belangstelling geweest om hem te presenteren op één of ander evenement. What's in it for Ingenioso? Of is hij wederom een kermisattractie. Wat voegt het toe voor zijn gezondheid, wat voegt het toe voor zijn mentale welzijn? Het moet substantieel anders zijn dan vanaf de grond, dan wil ik het overwegen, anders zie ik voor het paard geen enkel belang. Hij zal de stress en de angst moeten overwinnen om mij te vertrouwen vanaf zijn rug, terwijl hij mij al lang heeft laten zien dat hij mij overal vertrouwt naast hem. De vrachtwagen in en uit, de kliniek in en uit, langs vreemde stallen met vreemde paarden lopen ... hij vindt het eng, hij vindt het spannend, maar met mijn hand vlak bij zijn neus doet hij net dat ene stapje extra. Alles op basis van vertrouwen, met de wetenschap "zij doet mij geen kwaad". Ik rijd op Jeen en Goke. Misschien te zijner tijd ook op Nolasco (zoon van Ingenioso). Ingenioso? Ik zie er het nut niet van. Wel met hem werken, hij is nog maar 9 jaar en niet helemaal gezond in lijf en leden, maar berijden ... what's in it for him?