Rianne94 schreef op zaterdag 26 december 2009, 19:28:

Zoiets heb ik bij 1 van mijn paarden ook gehad. Bij hem bleek er veel te veel "ruis" in de communicatie te zitten met een touwhalster. Via de bruikleenservice van bitloos.nl heb ik een 3-tal optomingen geleend en kwam al snel uit bij de LG-zaum. Hij is nu weer vederlicht te besturen. Mijn paard is zeer gevoelig, hij heeft dus heel lichte aanwijzingen nodig, en dat ging juist niet bij het touwhalster. Probeer dus andere optomingen en kijk wat het beste gaat bij jouw en je paard

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 26 december 2009, 17:55:


Bedoel je hier een afkrabsel ofzo? kBen n ollander eej.


Dat ze er last van heeft is zeker, ik mag er nog niet eens aan prutsen...

Tenslotte : de korstjes zijn

Dat laatste ben ik t wel mee eens, ja...
Tot nu toe lijkt er niet zoveel veranderd dus diureticum helpt hier niet?
8 Januari komt er een osteopate die ook kinestesie en homeopatie doet. Ik heb hier nog geen ervaring mee...Wat doet zo iemand nu precies, kan ik hiermee nog wachten,1,5 week, het lijkt niet erger te worden ook...
Of zal ik toch aan mijn eigen DA vragen om een afkrabsel en bloedje te doen? Dat zou gelijk morgen al kunnen lijkt mij... Ik heb wel de neiging om toch alles te laten onderzoeken , maar ben ook weer bang dat de DA dingen voor gaat schrijven die de homeopatie weer "in de weg" zullen zitten?

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 25 december 2009, 16:34:


jaa dankje!!

Ik wens ook iedereen fijne feestdagen en een goed/gelukkige/paardvriendelijk leuk 2010!!haha

Wil schreef op zondag 27 december 2009, 1:13:


Voorbeelden 'Gato Vencido'

De Lusitano-hengst Templado van Cavalia (op 22-jarige leeftijd overleden – prachtig paard):

=> http://www.knokke-heist.be/free/bibliotheek/cavalia_2.jpg

=> http://4.bp.blogspot.com/_J7EdQWfcPrs/SLVar4pZzMI/AAAAAAAAGvQ/DxEgbWz1T7U/s1600-h/CAvaliaShawinigan.jpg

=> http://1.bp.blogspot.com/_J7EdQWfcPrs/SLQa0mgkp5I/AAAAAAAAGt4/u6RZ49ojon4/s1600-h/CAVALpignonDSC05389.jpg

=> http://1.bp.blogspot.com/_J7EdQWfcPrs/SKKJlE4o9tI/AAAAAAAAGgI/qb67D0IaYYI/s1600-h/cavalia080401.jpg

=> http://3.bp.blogspot.com/_aL9eba60_IA/Ri8SIPcdxAI/AAAAAAAAAGk/9BqJyGS3uXM/s1600-h/Pasofino.jpg

=> http://media.photobucket.com/image/gato%20vencido%20caballo/Henry_Taso/caballos_gestion_01.jpg

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 10:25:


Ach, ok, zit inderdaad iets in... zie me deze arme stakkerd nog geen hoge dressuur doen:

Maria Delavega schreef op zondag 27 december 2009, 11:46:


Haha! Amaaai!

Ik zou aan verzameling nog niet eens durven denken! Ik denk dat je nog meer kans hebt bij een koe dan bij dit (gefotoshopt) paard?

Trudy schreef op zaterdag 26 december 2009, 1:16:


Shit Trudy!
Ik begrijp je helemaal.
Wat rot!!!

joop schreef op zaterdag 26 december 2009, 17:24:


oke heel erg bedankt voor de informatie, ik ga me er zeker in verdiepen en ik ga eens nadenken over een cusus ofzo. wat de ijzers betreft, ik zal nog eens een andere natuurlijk bekapper vragen hoe hij er over denkt.
groetjes Anouk

Jasmijn Wauters schreef op zondag 27 december 2009, 10:20:


In het Nederlands heet zoiets een kiephals. Het komt vaak voor bij spaanse paarden en wordt gezien als een schoonheidsfout. Ik ken twee spaanse paarden, die het hebben. Eén paard is extreem rechtsgebogen en zijn hals valt zwaar om naar links. Het effect is zodanig erg dat het paard er last van heeft, van zo'n bungelende last. Rechtrichten blijft moeilijk maar juist bij hem heel belangrijk.
Wanneer het paard in aanspanning met gewelfde hals loopt, is de kiephals niet te zien, omdat dan het slappe halsdeel bovenop zit en in de lengte opgerekt wordt. Zodra de hals meer op lengte en ontspanning gereden wordt, schommelt de manenkam weer naar links. Een osteopaat vertelde dat dit ook niet met spiertraining is te verhelpen: er is sprake van een band over de lengte van de hals, die bij een kiephals gewoon stuk is.

Ik heb m'n paardjes wat zitten observeren, en vroeg me dit af:

Twee jonge paarden staan onderaan de ladder, allebei dieren met veel bloed en gevoelig.
Ene paard laat zich altijd doen en vecht weinig terug, houdt zich op achtergrond. Als andere paard wordt weggejaagd van hooi, komt ze altijd terug. Blijven uitdagen en testen. Ze wordt weggejaagd van de bak en paar seconden later probeert ze op kousevoeten terug een strootje uit de bak te nemen bij de leidster (ze gaat zelfs in stal om uit de bak van de leidster te gaan eten, zo fel is ze en lijkt absoluut niet bang van het zware dreigen en kloppen van de oudste).
Ze lijkt zich van niets aan te trekken, de kloppen die ze krijgt probeert ze sierlijk te ontwijken. Wijst dit op domheid of wordt dit een paardje die altijd zal vechten en testen van de ruiter? Wat is eigenlijk de theorie hierachter?
Ik weet dat het stille veulen zeer intelligent is. Misschien vecht ze niet terug omdat ze het zinloos vindt om in gewone situaties te vechten (want alleen zwakke paarden vechten), maar als het er op aan komt ze wel eens serieus uit de hoek kan komen? Dat dit een zeer goed en gevoelig rijpaard kan worden?
Welke trainingstechniek past best bij het veulen dat blijft testen? Ik neem aan dat ze bij veel druk de neiging zal hebben om nog meer ertegen in te gaan en te testen?
Ik had graag eens jullie idee hierover geweten, zou graag gaan werken met het veulen dat nogal overmoedig is, want ze krijgt graag aandacht van mensen (ze dringt zich nogal op soms) en zou dat graag ombuigen tot iets positiefs.

Justine cools schreef op zondag 27 december 2009, 12:13:


Je overmoedige veulen doet me een beetje aan mijn dochters Moonlight denken. Hij heeft ook de neiging te gaan testen.
Oplossing is bij hem gewoon alles in hele kleine stapjes aan te bieden zodat je kan blijven belonen en hij geen reden vindt om in verzet te gaan aan de ene kant en aan de andere kant enorm consequent zijn en altijd je aandacht er bij hebben.

Gudrun schreef op zondag 27 december 2009, 12:20:


Dat lijkt me wel wat! Dat consequent zijn is zo belangerijk, maar ook die aandacht erbij houden.
Gisteren had ik een kap op. Ik deed de draad open en de kap hing voor m'n ogen, waardoor ik niet gezien of gehoord had, dat dat ondeugende veulen heel dicht stond. Ze sprong tussen de hele kleine opening die ik al gemaakt had om in de paddock te gaan, waardoor ze in m'n persoonlijke ruimte kwam en mij een duw gaf. Dat doet ze niet alleen met mij, maar met iedereen, respect voor een ander heeft ze van nature niet echt, vandaar m'n voorbeeld met dat voorval met de leidersmerrie.
Daarom wil ik graag en manier van werken vinden, om haar duidelijk te maken dat ik geen paard ben waartegen ze kan duwen en mijn persoonlijke ruimte repecteert.
Volgende keer misschien het voorval uitlokken en als ze terug de neiging heeft om me omver te springen met een touw haar aantikken?

Gudrun schreef op zondag 27 december 2009, 12:20:


Hoe beloont u? Met voedsel of druk weglaten?

Ooh, je noemt het dus een 'kiephals'? Dat ga ik onthouden.

Het komt inderdaad vaak voor bij Spaanse paarden maar ook bij andere rassen.

Vroeger verklaardde men zo een kiephals als gevolg van de droogtes in Andalusië (Spanje), een manier om vet (energie) op te stapelen zodat die paarden in tijden wanneer het graasland te dor is langer konden overleven. Een tegenargument werd echter gevormd door eigenaars van paarden in drogere gebieden waar de kiephals bijna niet voorkwam en paarden die dit wel vertoonden in vochtigere gebieden.

De kiephals is een gevolg van een nog niet verklaarde oorzaak. Sommige dierenartsen zeggen dat het om een spierluiheid kan gaan anderen zeggen dan weer dat het een vetopslag is die gewoon op de verkeerde plaats zit (genetisch bepaald). Maar er is nog geen juiste verklaring gevonden en aangenomen.

Het is meer dan een fout in de schoonheid, het is een genetisch defect wat men tot op heden nog niet heeft kunnen verklaren. De kiephals werd vroeger gezien als een majesteuze eigenschap wat het paard mooier, groter en indrukwekkender maakte maar het paard kan er tijdens dressuuroefeningen toch wel wat last van hebben.

Zodra de vleesmassa verzwakt in zo een nek, dan gaat hij kiepen, zwaaien en een 'rare' vorm aannemen.

Ik gebruik echt met wijken mijn lichaam en druk op bepaalde plaatsen waar ik onder het zadel mijn been leg. Ik geeft net achter de voorbenen druk om de voorkant te bewegen en achter de singel druk om de achterkant te bewegen. Zo doe ik het eigenlijk ook met grondwerk alleen met rijden gebruik ik soms ook de teugel. Hij hangt niet altijd tegen maar soms zo hevig dat ik niets anders kan als al mijn kracht op de teugel te zetten.

Ik ga even kijken bij de bruikleen en ga dan misschien maar even wat anders uit proberen aangezien dit dus goede resultaten geeft.