Beetje aansluitend op het Jaime Jackson seminar (kon er zelf niet bij zijn, maar wel gehoord over wat hij heeft verteld). Net is mijn bekapper langsgeweest en hij vertelde me dat hij zich zorgen maakte over mijn nieuwe plek (het is een natuurreservaat van 30 ha met heel veel gras). Ik dacht in eerste instantie dat veel gras niet per se een probleem hoeft te zijn, aangezien ik wist dat velen van jullie in de zomer bijv. zo veel gras hebben dat jullie niet eens ruwvoer bij hoeven te voeren. Ik dacht dat paarden die gevoelig zijn voor fructaan een uitzondering zijn en dat je dat dan meteen merkt. Mijn bekapper zei dat het echter zo is dat paarden niet goed tegen een grote hoeveelheid gras in het voorjaar kunnen en dat het immuunsysteem stelselmatig wordt afgebroken met chronische hoefbevangenheid als gevolg. Hij zag ook dat 2 van de 3 paarden (de 3e is er pas bijgekomen dus die kan niet als vergelijking worden gebruikt) waar mijn paard mee samen staat chronisch bevangen zijn. Dit was mij dus niet opgevallen omdat het vrolijke paardjes zijn die veel rondrennen. Vandaag stond er 1 zelfs op een heuvel te slapen (met achterbenen hoger dan voorbenen), maar inderdaad: allemaal kleine groeiringen!
Mijn bekapper zei dat veel gras een echte founder trap is voor ieder paard en dat het ene paard er natuurlijk minder gevoelig voor is dan het andere, maar dat in principe elk paard beter af is als je het grazen beperkt. Het klonk erg logisch wat hij vertelde en hij zei dat er nu ook onderzoek naar wordt gedaan bij wilde paarden.
Ik ben dus heel benieuwd naar degenen die veel gras tot hun beschikking hebben in de zomer/voorjaar - wat merken jullie aan jullie paarden?
Voordat ik op zoek zou gaan naar weer een nieuwe plek, vraag ik me ook af of ik niet beter kan afwachten hoe het gaat met zijn hoeven. Als hij een beetje pijnlijke hoeven heeft is dat misschien minder erg dan als hij erge last heeft van zijn artrose (die nu veel minder is sinds hij op deze plek staat + er is helaas geen paddock paradise bij mij in de buurt). Maar aan de andere kant vind ik het langzaam afbreken van het immuunsysteem ook een heel erg eng risico om te nemen - dat het niet acuut is, maar iets wat er langzaam insluipt. Zou het daarna nog wel te herstellen zijn? Hij vergeleek het met jarenlang fastfood eten; eerst merk je niet echt iets, maar na 20 jaar...
En wat ik me ook afvraag is hoe je zou kunnen weten hoeveel pijn je paard heeft.

In ieder geval ben ik erg benieuwd naar jullie meningen en ervaringen. Dit is voor mij in ieder geval erg nieuw omdat ik er nooit aan had gedacht dat een paard niet goed tegen gras zou kunnen!

Hallo,

Hebben jullie tips over het op een natuurlijke manier vertrouwen winnen van een wantrouwig en onrustig paard. Dit paard is happerig en zeer onrustig omdat het nooit opgevoed is en niet veel in handen is geweest.

Ik ben benieuwd hoe jullie zo´n paard zouden benaderen/behandelen.

Alvast bedankt voor alle tips/adviezen.

Mvg
Elsbeth

Fructans, which the horse has no digestive enzymes to break down, must go to the posterior gut to be broken down by fermentation in the cecum and colon. The simple sugars, proteins, and fats are digested by enzymes in the small intestines unless there is a massive over load. The fiber content and coarse nature of mature oat hay slows the movement of ingested material so that the enzymes have time to do their job.

Mijn bekapper verwees overigens naar het werk van dr. Chris Pollitt (tevens degene die nu onderzoek doet naar de gevolgen van fructaan voor paarden)

Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 16:10:


Lijkt me eerlijk gezegd stug,. Mijn oom had vroeger paarden die 24/7 buiten stonden met veel grond en daar stond ook mijn pony bij...
De fjordenfokker waar ik als tiener reed, had de paarden altijd buiten op het gras....
Ik heb zelf de paarden 24/7 op een paar ha natuurgrondstaan.,.,,

Ik heb nog nooit bij een van die paarden bevangenheid gezien (ff afkloppen)
Noch bij andere mensen die ik ken en wiens paarden altijd buiten lopen (en dat zijn er heel wat, zeker hier in zweden, waar de paarden toch vaak heel wat meer grond ter beschikking hebben)
Ik kan mij er verder ook weinig bij voorstellen,
Het hele systeem van paarden is gemaakt om de hele dag door te grazen,. Wilde paarden doen niet anders.
En dan zou het niet goed zijn?

Zou me wel kunnen voorstellen dat de rijke, bemeste weides te veel van het goede zijn voor menig paard. Maar natuurgrond met wisselende vegetatie en ouder gras... daar kan ik mij aanmerkelijk minder bij voorstellen.
Lijkt me heerlijk voor je paard om daar rond te lopen

Ik moet wel erbij opmerken dat ik bij oudere paarden wel vaker van een verhoogd risico op bevangenheid hoor, maar dat komt dan bij stalpaarden minstens net zo veel voor als bij weidepaarden en heeft te maken met het minder goed werken van de spijsvertering tgv de leeftijd

Maar goed... ik ben geen expert, maar spreek alleen uit eigen ervaring.
Ben toch benieuwd naar de mening van anderen

Wat een belachelijke reactie !

Homeopathie werkt vaak heel goed !! Had je ook al bedacht dat ik misschien meer dan 1 flesje heb gegeven ? Want dat is dus het geval. En voor je informatie : het werkte prima.

Mariss schreef op woensdag 25 november 2009, 18:41:


Jazeker, en jezus redt, enkel door gebed

e m kraak schreef op woensdag 25 november 2009, 2:46:


Hey,

Het is geenzins mijn bedoeling ook maar iets van frauduleus schijnseltje over jouw website te trekken,en bijgevolg heb ik me al suf gezocht waar ik die info gelezen heb. Zonder gevolg...
Het zou zelfs kunnen dat ik die info had van Fred.(cabcalor) en dat was dan al zeker niét gerelateerd aan jouw site.
Dus nog even niks kwalijk nemen aub.

Koen

Christel Provaas schreef op woensdag 25 november 2009, 16:04:


Begrijp me niet verkeerd, maar het gaat natuurlijk niet om de productie (genereren) van warmte, het verschil in temperatuur komt door meer- of minder doorbloeding. Dat bloed zal niet warmer worden (vermoed ik) doordat het vloeit, het geeft juist warmte af, wat te zien is met een thermocamera.
We zouden Piet haast moeten sponseren voor een diepgaand onderzoek, maar die is dan niet onafhankelijk meer en telt het weer niet voor de IJzer ruiterij

Nils en Olly

Sandra van Bommel schreef op woensdag 25 november 2009, 18:04:


Hoe het er bij mij nu uitziet heb ik gras zat,voor het ganse jaar rond als het moet maar toch mogen de paarden maar héél beperkt grazen.
Ik heb zelfs een paar jaar geleden stukken weide kapot gefreesd en ze gewoon grasloos gelaten om daar gecontroleerd kunnen hooi te voederen.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 25 november 2009, 14:56:


Dan heeft de buurman bouw-afval genomen. (zitten nog hele stenen tussen?) Die van een puin-brekerij is schoon van (tenminste) metaal.
Ook is ze gezeeft en te krijgen (kopen) in verschillende maten.

Nils en Olly

Joels schreef op woensdag 25 november 2009, 16:27:


Zeer zeer zeer veel tijd geven. In de groep laten lopen en zoveel mogelijk gewone klusjes tussen de paarden doen (bv mestruimen, hooi geven enz). Zeker niet te veel druk leggen, maar alleen leuke dingen doen voorlopig.

Ik heb een fjordje dat met 1,5 uit een natuurgebied geplukt is op een niet al te paardvriendelijke manier. Ik kon nog geen 100 meter bij hem in de buurt komen een jaar geleden. Hij was/is bang voor alles en met name omdat hij echt helemaal niks vertrouwde. Nu, een jaar later, vertrouwt hij mij heel goed. Nieuwe dingen stelt hij altijd in vraag, maar als ik zeg dat het oke is, dan gelooft hij dat.
Ik heb gewoon een jaar lang max 10 minuten per dag met hem 'gewerkt' en dat kon dan ook gewoon knuffelen of poetsen zijn, hoewel dat beiden ook een hele tijd geduurd heeft voordat dat uberhaupt kon. Maar gewoon niet te veel willen, geen doelen stellen van 'dit moet over een week lukken' ofzo, maar het gewoon de tijd geven.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 25 november 2009, 18:04:


vroeger...


in Zweden, neem ik aan...


Het hangt ervan af. Wilde paarden in minder geschikte gebieden worden net zo goed ziek, gaan zelfs voortijdig dood.


Ja, in Zweden heb je, zover ik gezien heb, nergens last van. In Zweden waren de koeien die ik gezien heb ook niet aan de chronische racekak.
Vroeger, heel vroeger, toen ik klein was, in Nederland overigens ook nog lang niet overal.


Ik heb wel bevangen paarden in "natuur"gebieden gezien. Relatief veel zelfs, vind ik. Maar dat komt vooral omdat Nederlanders een beetje verwrongen kijk hebben op "natuur", iets waar Mongolen, Spanjaarden of Zweden veel minder aan lijden; de meeste natuurgebieden hier in NL moeten dringend "verarmen" van de beheerders. Nu doe je dat verarmen niet door er ponies in te zetten, maar de neiging tot bevangen raken van de ponies is wel een goede indicator dat het terrein (c.q. de vegetatie) in relatie tot wat ponies nodig hebben veel te voedselrijk is.

Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 16:10:


Ik zou er toch ook mee oppassen... Ik heb toch ook weet van paarden die hoefbevangen waren van op een begrazingsproject rond te lopen en ze hebben die pas terug goed gekregen door ze van't gras te halen. Toch oppassen met overvloed, is zelden goed.
Hangt ook van je paardje af. Vanaf mei tot november staan de paarden hier ook permanent op de weide en ze hebben tot nu toe geen last (ook hier even afkloppen). Nu vliegen ze de paddock op met ruwvoer & voederbietjes tot het voorjaar.

Christel Provaas schreef op woensdag 25 november 2009, 16:08:

Jawel hoor, maar die regelen dat anders, zie hieronder

Circa 80% van de vrouwen hebben last van koude voeten en/of handen. Dat is geen overgevoeligheid maar is door de evolutie bepaald. Als jager moest de man veel spiermassa opbouwen. De energie van de werkende spier wordt voor slechts 30% voor arbeid gebruikt, de resterende 70% komt vrij als warmte, die zich door het hele lichaam verspreidt. Een man is daarom altijd goed doorgewarmd.
De vrouw, van oudsher beschermster van het huis, heeft veel minder spiermassa nodig, produceert derhalve ook minder warmte en koelt dus sneller af. Het warmtebeheer van de hersenen zorgt er bij kou voor dat de belangrijkste lichaamsgebieden (hoofd, romp met de belangrijke organen) het eerste verwarmd worden. Minder belangrijke en verder verwijderde delen (voeten, handen) koelen daardoor snel en soms heel extreem af: de temperatuur in de tenen kan soms wel tot 8° dalen.

Dit was inderdaad ook de vraag die ik als eerste stelde: hoe zit het dan met wilde paarden, die grazen toch ook de hele dag door? Mijn bekapper zei wat jij ook zei Egon, dat er wel degelijk paarden zijn in de natuur, zoals de Konikspaarden, die hoefbevangen raken. Die dr. Pollitt doet dus geloof ik onderzoek naar verschillende gebieden en zoekt een link tussen gras/gronsoorten en hoefbevangenheid.
Ik zal over een paar dagen wel even een paar foto's maken van de hoeven van de andere paarden die daar staan.
Zouden jullie het even aankijken in mijn plaats en zonodig weghalen, of...?