Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 13:03:


Observatie dus... en openstaan voor wat je 'ziet' ..
Toch niet altijd even makkelijk gezien het grote aantal 'probleempaarden' .. of problemen met paarden. :)
Wij leren voort!

Marianne

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 13:03:


Precies.
Er is net iets meer, wat bepaald hoe het spel zich ontvouwd.
Maar wij zijn daar als westerse mensen wat in afgestompt geraakt.
Wij zijn die natuurlijke antenne kwijt geraakt.

Jep.


Ik vind dit een hele goeie van je.
Wij doen het ook, als een school vissen, onze weg vinden zonder elkaar aan te raken.
Elkaar niet aankijken(negeren) en onze ruimte rond ons opeisend in welke drukte dan ook.

Tot we alle twee het laatste speeltje op de schap zien, die we voor ons kind gedacht hadden.
Jij loopt er op af en ik en alle twee reiken we er naar..............hoe lossen we dat op en wat bepaald wie het meeneemt/krijgt? :)


Of er is geen plaatsje vrij en meerdere mensen wachten op een leeg tafeltje.
Hoe lost zich dat op.....zonder woorden.

Zet er nu eens een paard aan.


Joke.

ebby schreef op zondag, 28 november 2004, 13:13:


Ik denk het niet.. ik zie het toch meer als oorzaak > gevolg ( conclusie). Als jij iets doet wat je paard niet eerder van jou zag b.v.: ga aan de rand van de wei staan, je paard staat 100 meter verderop en jij gaat vrolijk staan zwaaien om hem te begroeten. Je paard zal dat niet begrijpen in de zin van een "groet", en vrolijk terugzwaaien (met z'n staart of zo...) ... misschien denkt-ie wel: hé, daar is Ebby, wat zou ze willen, gaan we eten of iets doen.. en nieuwsgierig naar je toe komen ( of niet natuurlijk als-ie denkt láát maar, ik hoef niet zonodig)...

En, ik neem nu bv Voest, van wie is

Da's niet helemaal juist wat je zegt: hij verbindt de linkerhand als leidende hand alleen aan het linksomgaande paard. Het kan dus ook andersom, met de rechterhand. Het zit m dus niet in jouw linker- of rechterhand, maar het aangeven door je hand in de voorwaartse richting van het paard op dat moment. Maar altijd ter hoogte van de schouder van het paard. (Idd, de veulen-plaats).

Ooit een paard dat zien doen?

Nou zeker wel! Het is niets anders dan het blokkeren van de voorwaartse beweging. Dat doen paarden onderling ook!
Een aardig voorbeeld staat zelfs op deze site bij het filmpje 'synchroon lopen'.
De 'natuurlijke' plaats voor het blokken van de beweging is ter hoogte van de schouder. Heeft jouw paard jou aanvaard als de leider en je loopt samen met hem en je stopt opeens, dan zal hij ook stoppen. Ga je een stapje achteruit, dan gaat-ie meestal mee.

Maar toch kan een paard dat snappen, anders zou Voest

Klopt, maar Emiel maakt dus gebruik van het natuurlijke instinct van het paard en de juiste plek om dat te doen. Zou hij het bv ter hoogte van de achterhand doen, dan interpreteert het paard het niet als stoppen maar als 'opdrijven', tempo maken. Doen ze ook onderling.

En Parelli, wat ik daarvan heb gehoord hier en

Ja, aan één of twee woordjes kan een paard 'begrijpen' : bráaf, of ho of yes.. maar een zinnetje"hé, m'n lekkere lieve troelie-poelie wat ben je toch een schatje en wil je een koekje van me'... nee, dat zal-ie echt niet begrijpen!


:) nieuwsgierigheid kan ze niet ontzegd worden! En gelukkig maar want dat zet de deur naar communiceren open! :)

Marianne

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 13:01:


Ik deed dat(duidelijk maken) meestal door met voorbeelden te komen.
Niet om de persoon aan te vallen, maar om te verklaren waar een bepaald gevoel van mij vandaan kwam.
Fout!!!!!!!!!!!


Ik doe het toch nog een keertje........twee voorbeelden.

Kan men niet, moet men werken of zo en ben ik alleen in de stallen....okè!
Maar heeft men op geschreven te komen, dan verheug ik mij.
Samen stront ruimen, kijken hoe een ander tegen bepaalde dingen aan kijkt (paard gericht), problemen in de stallen oplossen (bevroren waterleiding,hek stuk gelopen) enz.

*Maar had was een keer goed glad.
Een vrouw komt, zou tot 11 uur blijven.....het was 9 uur.
We hebben samen de paarden naar buiten gedaan en opeens reed ze weg.
Reden: het was glad, ze was bang niet meer weg te komen.
Ze heeft wel een mercedes....4 WD en ik ben er ook met mijn ouwe autootje.
Ik dacht nog: heb ik wat fout gezegd? Is er iets?
Want ze was opeens weg, zonder wat te zeggen.
En ik keek de stal in.........8 vieze boksen, bevroren waterleiding,nog wat dieren die bewegen willen en eten......en ik dacht: "dank je wel, nu magik het blijkbaar verder alleen doen."

*Een andere vrouw vraagt op een avond: hoe laat benje morgen in de stal, dan kom ik ook.
Dus ik: 9 uur.
Om kwart voor 10 krijg ik een melding: ben je al in de stal....het is glad buiten.
Ik kom naar de stal zo.
Vlak er achter aan: ik kwam tot de veranda, het is zo glad, ik ben weer naar binnen gegaan.
Waarop ik schreef: dan stap je in je auto en krijg je hier je trim door te helpen met boxen te legen.
Geen antwoord meer gehad.
En dan denk ik: Zij vind het te glad, ik woon verder weg en ik sta haar box uit te scheppen.
Lijk wel gekke gerretje.

Ze hadden dus tijd, ze weten het werk en ze onttrekken zich errug makkelijk.
Hoe kan ik dat vertellen zonder persoonlijk te worden? :)


Na het tweede voorbeeld heb ik een melding naar allemaal gestuurd: ik vind het hoe langer hoe minder leuk alleen in de stallen te zijn, kunnen we zaterdag over een ander systeem praten.
kreeg 1 reactie terug, van de laatste...ze zou haar leven beteren.

Op zaterdag was zij ook degene die schreef dat ze niet kwam.

Op mijn boze reactie, belde ze en kwam.
En heb ik het haar uitgelegd.
Ja, ze snapte het wel en woensdag doen we nog een poging voor een vergadering.
(Ondertussen zal de jungle tam-tam zijn werk wel doen).
Ondertussen....wat hier onder staat.
Leek haar ook goed, zo werden ze gedwongen meer te komen....de boxen voor ze laten staan.


Ik vrees dat dat wel zo blijft.


Vandaar dat de anderen zeggen.....lopen laten en niet naar kijken, gaat wel over.
Maar als hij stil staat, wordt het niet beter...vooral niet op ijs.
En zie ik een paard ongelukkig zijn.
En geen geld aan een dierenarts uitgeven.


Ik heb het niet voor het zeggen. :)


Dank u.
Ik blijf mijn best doen.
Ik ga er maar even heen.


Joke.

Marianne schreef op zondag, 28 november 2004, 12:37:


Het gekke is dat het hengstje van de buren, die nu dus bijna 3 is, dat nog altijd doet tegen Isabella. Tegen de ruin niet meer, die kan al een echte serieuze knauw van hem krijgen, maar voor Isabella heeft hij kennelijk nog altijd respect en gaat hij zich nog als "veulen" gedragen (zeker niet als hengst tov merrie).

Tot welke leeftijd houdt een paard dit "veulengedrag" vol? Of heeft het daar niets mee te maken; is het altijd onderdanigheid? Ik heb het 2 volwassen paarden nog nooit zien doen eigenlijk.

Groeten,
Ingrid

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 13:03:


Sinds wanneer is dat, en waarom weet ik dat nog niet?!
Zelfs redelijk verwante soorten, als ponies en ezels, of mensen en bonobos, verstaan elkaar nauwelijks.


Iets aan het schrikken maken en wegjagen lukt natuurlijk wel, en je hebt gelijk dat ook dit communicatie is. Maar beoogt nmm toch niet enige verdieping van de relatie tussen verschillende soorten.


Mensen gebruiken toch echt wel een boel lichaamstaal onderling, en letten daar ook op - maar dit gaat grotendeels onbewust. Desmond Morris heeft er populaire boekjes mee gemaakt: De Mensentuin, en De Naakte Aap. Bert Haanstra heeft ongeveer in dezelfde tijd de documentaire "Bij de beesten af" gemaakt.


Interspecifieke aggressie is natuurlijk redelijk universeel. Hoe kan het ook anders.


En wie zit de omgeving te zekeren en hoe vaak?

Groetjes, Egon

jo schreef op zondag, 28 november 2004, 13:18:


Of, derde alternatief, kenbaar maken: 'Pardon?! Wilt u zo vriendelijk zijn om niet tegen mij aan te duwen? '


Hmm... in de mensenwereld: de brutaalste? Of méést gemotiveerde?
Als het speeltje voor je neus weggekaapt wordt, vind je dat niet leuk..



Nét mensen..?

Marianne

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 13:03:



Helemaal mee eens. Maar toch valt het me wel op dat heel veel mensen echt een heleboel verleert hebben. Stadsmensen tov plattelandsmensen maakt ook een enorm verschil. Luistert de ene alleen naar het weerbericht om te kunnen weten wat voor weer het wordt, kijkt de ander alleen naar de natuur zelf. Ik wil zeggen als je goed oplet en je "oerinstincten" laat opborrelen, dan ruik je als mens ook wanneer er een regenbui aankomt, voel je wanneer er storm in de lucht zit of onweer op komst. Net als een "normaal" dier .

Zo is het met de taal ook. Vaak verbaas ik me er op de camping over hoe kleine kinderen met verschillende nationaliteiten normaal met elkaar spelen. Ze spreken totaal elkaars taal niet, maar het gaat vlekkeloos. Echter kom je op een bepaalde leeftijd dan waag je je niet aan een praatje met je spaanse buurman, gewoon omdat je de taal niet spreekt of bang bent een flater te slaan??

Kinderen en dieren, die lijken wat mij betreft dus nog het meest op elkaar, en volwassen mensen die het kind in zich nooit verloren zijn .

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 13:51:


Ik denk dat volwassen paarden idd de 'baby-taal' niet meer gebruiken ( over het algemeen dan). Maar de babytaal heeft wel effect - probeer het eens zelf na te bootsen! Ik heb dat wel s met mijn paard gedaan en kreeg een uiterst verbaasde blik ...!

Marianne

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 13:58:




Marianne

sinds ik 'begrijp",dat er zoveel menschen zijn,die alhoewel ze zo iets moois in ""handen""hebben......en nu hebben wij t over Paarden....,ze zo niet,bezig zijn, om datzelfde dier,waar ze dan ,de verantwoording,voor hebben genomen ,Echt de verzorging te geven,waar ze recht op hebben.........De wereld barst ervan.....DAt is ""mijn pijn""en de herinnering..Het is niet te dragen.!! Je kan menschen niet veranderen.!Maar wel jezelf....OF,je neemt zo een dier in bescherming,en ga kijken ,of t binnen jouw mogelijkheden kan,OF je zet een scherm om je hart...Soms kan je iemand wakker krijgen,maar wat ik gezien heb,is dat procentgewijs van 0 naar nihil.Op je best ben je ,als je de beslissing neemt,om het dier onder je hoede te nemen,je resultaat ziet,in de verbetering van t dier zelf..... Is de mogelijkheid er niet?.....Dan is er tenminste nog EEn de gelukkige,en dat is dan jij ,met je eigen dier(2 in een).Zo ben ik nu bezig(ik weet waar ik t over heb) Groet trudy

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 28 november 2004, 13:58:

e m kraak schreef op zondag, 28 november 2004, 13:54:


Nee Egon, dat ben ik niet met je eens. We spreken dialecten, maar geen andere talen.
Natuurlijk, een vlinder spreekt Westvlaams en een mens Gronings. Maar vooral de zoogdieren spreken onder elkaar redelijk hetzelfde doorsnee-Nederlands - alleen hier en daar hebben we ondertiteling nodig. We begrijpen de meeste dingen moeiteloos van elkaar! We weten instinctief van elkaar wanneer we ziek zijn, moe zijn, vrolijk zijn, agressief zijn, verdrietig zijn, verliefd zijn; het is een kwestie van opletten. Het is dat verleerde observeren waar Desmond geld mee verdient.
Neem nu gorillas. Natuurlijk kan je de fout maken zo'n gorilla in de ogen te kijken - hij komt je wel even op z'n plaats zetten om uit te leggen hoe onbeleefd dat is. Maar waar ging het fout - dat je een "andere taal" spreekt of dat je vergeten bent dat ook mensen ongemakkelijk worden van staren, het alleen zo goed mogelijk zijn gaan negeren?
Natuurlijk zijn er onvolkomenheden - we hebben geen staart en onze orencommunicatie is ook niet helemaal je dat. Maar de grote lijnen, die hebben we met elkaar gemeen.

Henry Beston in The Outermost House (1928):
“Ze zijn niet onze gelijken, ze zijn niet onze ondergeschikten; ze zijn andere volkeren, samen met ons verstrengeld in het net van leven en tijd, medegevangenen van de schittering en het labeur van deze aarde.” (mijn vertaling).

met vriendelijke groeten,
Inge

Inge Teblick schreef op zondag, 28 november 2004, 14:32:

Jammer dat sowieso het merendeel van de menselijke bevolking op aarde niet meer weet of beseft dat we oh zo afhankelijk zijn van de dierlijke bevolking op aarde, van de planten en het water, enz.

Wij mensen zijn de ergste diersoort die er is ... we maken de hele boel kapot en het ergste is; het gros heeft er niet eens erg in.

En dan hebben we het hier over iets kleins als communiceren met paarden? Tuurlijk voor dit forum zeer belangrijk, maar vergeet niet dat om ons heen de mensen de hele wereld naar de verdommenis werken.
Dat het nog maar een handjevol is dat echt van het overige leven op aarde geniet en er ook nog eens respect voor heeft.

Groeten,
Ingrid

Hallo,

Ik ben op zoek naar een natuurlijk bekapper die ook in de regio Tiel komt.
Omdat mijn pony al jarenlang last van rotstraal heeft durf ik er nog niet zelf aan te gaan knutselen.
Graag wil ik hem eerst goed op zijn voetjes hebben staan, maar daarna wil ik ook zelf aan de slag.

Wie kan mij iemand aanbevelen?