Isabel van der Made schreef op dinsdag, 16 november 2004, 17:47:


Dank je wel voor die aanvulling. Is interessant leesmateriaal.
Ik heb ook even ( te snel wellicht) de questionnaire doorgespit: als ik nu alle vragen met "nee" beantwoord, dan zou ik de conclusie kunnen trekken dat mijn paard 'dus' nergens last van heeft en een bit goed verdraagt. Dat vind ik nou zo'n probleem bij dit soort onderzoeken: de vragen zijn op een bepaalde manier 'geladen' ( als vrije vertaling voor loaded questions) en leiden naar een bepaald eindresultaat dat conform het uitgangspunt is. Ik heb er moeite mee om dat dan op de juiste waarde te bepalen...

Eerlijk gezegd heb ik op geen van de vragen 'ja' kunnen zeggen.. heb ik dan een 'wonder horse' of...???

Nou ja, genoeg om over na te denken..

M.

Esther schreef op dinsdag, 16 november 2004, 18:47:


.. ja, en vergeet niet de grasbuiken!
Zo'n apparaatje hadden we hier ook ( leuk voor de doorbloeding!) maar ja, als je over dat lijf rolt dan 'ratelen' de wieltjes en dat vindt mijn paard in ieder geval, al niet zo leuk!
Ik denk wel dat 'vet-verdeling' ook wel een beetje ras-gebonden is.. en dat sommige rassen eerder dik worden van 'niks' dan anderen.
Och, misschien is zo'n paardenwijsheid wel een antiekiteit hoor.. in ieder geval van vóór PN toen nog nergens over gediscussieerd werd!

Groetjes, M.

Nou dat vind ik een beetje kort door de bocht hoor.
De paardewereld staat bol van discussie. Meestal over dingen die vanuit dit forum gezien niet wezenlijk boeiend zijn, maar das wat anders.
En losse individuen keken ook voor PN (of voor zijn PN tegenkwamen) al verder dan hun neus lang was incl bijbehorende discussie. Ik ben hiervoor geboren geloof ik

PN is een prachtig middel tot betere kennis en ideeen, maar heeft het wiel niet uitgevonden.

Groetjes Karin (niet negatief bedoelt, gewoon een constatering ala mijn kant

Natasja Cornelissen schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:51:


hoi,
mijn vriendin heeft ook zoiets meegemaakt en toen heeft ze een feestfluitje (zo'n piepend uitrollend ding gepakt) en iedere keer als hij iets fout/stouts deed op dat fluitje geblazen en dan schrok hij.. zee heft dat een tijdje gedaan en daarna was het over.. Dan dacht hij zeker: hmmm als ik bijt rolt dat ding piepend uit en dat vind ik niet zo leuk!
misscien dat het helpt (ik hoop het)
groetjes Anne-lauren

Marianne schreef op dinsdag, 16 november 2004, 18:48:


Mwa... "onderzoek"... ziet er meer uit als een produkt-enquête'tje eigenlijk nmm.
Met de vraagstellingen heb ik niet zo'n moeite, wel echter met de methode.


Met alle respect, maar wat er uit die web-enquête zou moeten komen is mij eveneens onduidelijk.

Nmm zou je verschillen moeten onderzoeken op basis van randomized waarnemingsprotocollen... daar is vast wel een blik studenten voor open te trekken ergens.

Overigens ben ik allerminst "wederverkoper" of "discipel" van dat specifieke Cook-halster, al lijkt het mij 1 van de beste modellen. Ik zie, voornamelijk vanwege de beschikbaarheid van kennis-alternatieven, stomweg geen rol meer voor bitten weggelegd. Als ik de logica strikt doorvoer zouden bij voldoende belering ook halsters e.d. overbodig kunnen worden.

Dat is eigenlijk waar ik het accent heen wil hebben:
(be)leren in plaats van mechanisch dwingen en trainen.
De "paardenwereld" gaat er dan heel anders uitzien... en ondanks dat ik verre van kritiekloos ben geeft Parelli daar al een leuke aanzet toe. Zouden we meneer Parelli niet aan het klikkeren kunnen krijgen?

Groeten, Egon

terry schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:33:


Haal er nog één bij,
zorg dat er nooit 1 paard alleen moet achterblijven
dat is het allerergste dat een paard kan overkomen
alleen gezet worden als ze het niet gewoon zijn
en als je het haar gewoon wil maken
dan zal je een perfekt afsluitbare veilige "doos"moeten maken
waar ze kan in blijven
je kan ook voorzichtig iets proberen op te bouwen door
het ene paard weg te halen
maar blijf eerst in zicht
laat ze maar eens roepen, en kom dan terug met het tweede paard
ga daarna eens het hoekje om (fig.)zodat ze haar maatje niet meer ziet
en kom dan terug,
bouw het op en laat het steeds langer duren
kruipt natuurlijk wel wat tijd in !

Nick Altena schreef op dinsdag, 16 november 2004, 14:06:


Hoi Nick, stel je wilt een band opbouwen van vertrouwen met een erg dominant paardje wat aan zijn houding af te lezen dat totaal niet met jou van plan is, en nu heb ik het hier over een hengst. Het is zo "zelfbewust " en totaal nergens bang voor en hij is rond de 2 jaar. Het enige wat ie feitelijk met jou wilt is, laten we het noemen "spelen'' zodra je dicht in de buurt bent zal ie zich op je laten vallen, je vastduwen, boven jou uit steigeren en je vooral proberen te bijten, schoppen doet ie niet want hij wilt jou niet uit de buurt hebben want dan is zijn game over.

Nu is mijn vraag, hoe zou jij met hem vriendjes gaan worden? denk je dat je dit bereikt met geduld en liefde?

Groetjes Bianca

Karin schreef op dinsdag, 16 november 2004, 19:05:


Ja, vertel mij wat .. ook ik zit al ietsje langer tussen de paarden!
M.

Bianca_6 schreef op dinsdag, 16 november 2004, 20:24:


Ik denk het niet, ik weet het zeker...maar ik mis hier een stukje....het vertrouwen....

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op dinsdag, 16 november 2004, 20:50:


Eh... vertrouwen in het spelen van een hengst, zoals Bianca omschrijft? Kun jij uitleggen hoe je dat ziet dan of van toepassing zou brengen?

Gr.......M.

Marianne schreef op dinsdag, 16 november 2004, 20:56:


Nee dus, ik kan en vooral wil dit niet uitleggen op een forum.
Maar als je een beetje creatief bent kun je denk ik een eind komen met het bedenken van een manier die voor je paard ook leuk is..
Maar voor dat we nu weer een wellus/ niettus spelletje gaan krijgen heb ik wel een vraag aan beide, dus zowel aan jou als aan Bianca.
Als jullie zoals je zelf regelmatig schrijft al zoveel jaar tussen de paarden zit zal dit vast niet de eerste hengst zijn die je tegen bent gekomen met dit probleem. Mijn vraag is dan ook simpel..
Hoe hebben jullie dit dan opgelost? Alleen met geweld ?Of heb je toch ook andere manieren ontdekt en gebruikt?
Vele manieren voorhanden, en met geweld is wel de laatste waar ik aan zou denken...Maar ja , zo gek ben ik he..dat ik denk/weet dat dit zo kan.
Al zeg ik er wel bij dat de opvoeding bij een paard niet bij zijn 2 de jaar begint, lijkt me een beetje laat maar niet onmogelijk...
Ik las je oude spreekwoord een paar berichtjes terug...ik ken er nog een..
Zoals dus een oud spreekwoord zegt, je bent nooit te oud om te leren...ik denk dat dit zeker ook op gaat voor een paard en dat dit niet alleen voor een 2 bener geld.

Het gaat weer lekker....

Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men mee

Natasja Cornelissen schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:51:


Hoi Natasja, het is zeer noodzakelijk dat je hem nu al laat zien waar zijn plaats is, Ik weet wat je meemaakt en als je nix gaat ondernemen krijg je misschien wel hetzelfde verhaal als wat ik nu over mijn lieve ruin heb geschreven toen ie nog jong was, en wees maar serieus over het feit dat een hengst heel gevaarlijk kan zijn, een kennisje van mij had een hengst, O Nee! die hengst had een baasje totdat hij haar in haar hals greep en niet meer los liet........Ik wil je hiermee niet bang maken maar weet welk risico je kan lopen en lees de topics gewoon verder over >respect<

Groetjes Bianca

Nick Altena schreef op dinsdag, 16 november 2004, 21:28:


Goh.. je omzeilt de vraag met een wedervraag? En waarom zou mijn serieus bedoelde vraag nu in jouw ogen alleen maar tot een welles/nietes spelletje kunnen leiden?
En waarom sta ik (of Bianca) nu onder verdenking van 'geweld gebruiken'? Pfff.. weer een hele hoop voorbarige conclusies die de sfeer er niet beter op maken.

Ik was gewoon geïnteresseerd hoe jij dat nu zag met 'vertrouwen' maar je kunt/wilt het niet uitleggen..

Ja, dat gaat inderdaad dan lekker zo.. jammer hoor.

M.

Marianne schreef op dinsdag, 16 november 2004, 21:47:


Mijn vraag is simpel Marianne, als ik zeg met vertrouwen geduld en liefde komt er een weder vraag waarin ik lees dat ik iets onwerkelijks schrijf dat jij graag onderbouwd ziet.
Paarden houden en verzorgen is niet alleen maar zorgen voor eten en drinken en een leuke wei. Er komt zoals je ook wel weet wel een beetje meer bij kijken. En ik ben nu benieuwd naar dat beetje meer dus...dat stukje opvoeding zoals jullie dat dan doen zonder die zaken als liefde en vertrouwen want dat geduld zul je altijd nodig hebben anders is het bij voorbaat al gedoemd te mislukken. Tenzij je een paard het respect afdwingt met geweld...dan heb je ook dat geduld niet nodig.

Vandaar ook mijn weder vraag hoe jullie die zeggen ook al zo lang met paarden om te gaan dit tot nu toe hebben opgelost.

Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

e m kraak schreef op dinsdag, 16 november 2004, 19:12:


Ja, dat is eigenlijk wat ik ook in gedachten heb als ik doel op 'neutraal' onderzoek....


Als ik de plaatjes bekijk van Cook, en die van het Australische No-bit
(nu ook in NL bij www.paardenservice.nl te zien), dan denk ik dat dit model idd goed kan werken. Ik ben er ook eigenlijk best benieuwd naar.... Isabel, jij hebt toch zo'n hoofdstel? Ik weet niet of jij ook wel dressuurmatig rijdt, maar ben wel benieuwd naar jouw ervaring ermee? In eerste instantie denk ik dat je wat minder 'verfijnd' ermee zou kunnen communiceren - is dat terecht?

Ik zie, voornamelijk vanwege de beschikbaarheid van

Ik zou daar ook wel wat in zien, maar vraag me af hoe? Ik denk dat je de basis-dingen ( sturen, halthouden etc.) wel zonder mechanische middelen zou kunnen aanleren ( voor zowel ruiter als paard) - maar hoe dan verder? Hoe zie jij dat?

idem, M.