Beste,

Dat hij daar maar gauw werk van maakt, ego is hier niet op zijn plaats.

Groeten

Beetje oneerbiedige titel, maar goed... voor degenen die het interesseert en tips hebben gegeven, toch even een update.

Allereerst de hoeven (daarover had ik eerder een vraag gesteld) Daarmee gaat het steeds beter. Na wat bijwerken hier en daar, beginnen ze er nu redelijk uit te zien. Ze loopt allang niet meer kreupel, alleen het lopen over stenen is nog wat moeilijk. Maar dat is niet vreemd. Ik ben heel tevreden, gezien ze een leven lang op ijzers heeft gelopen en in het begin echt veel moeite had met een ijzerloos bestaan (kreupel, slechte kwaliteit hoef)

Dekenloos is natuurlijk geen probleem, het is tenslotte inmiddels zomer en krachtvoerloos is net zo min een probleem. Ze ziet er heel goed uit.
Ik kreeg daarover complimenten van de paardenarts.

Haar autistich gedrag is sterk verminderd, al heeft ze nog haar vlagen waarin ze ff alleen wil zijn/afwezig is. Maar in de regel is ze tegenwoordig behoorlijk open en vriendelijk, hinnikt als ze mij ziet en komt naar mij toe. Soms wil ze heel lang aandacht, soms is een halve minuut meer dan genoeg. Prima.

Haar headshaken... het probleem waarover ik schreef, bleek deels te wijten aan allergie en voor een nog groter deel psychisch, wat ik al had verwacht.

Tips die ik heb opgevolgd: Paardenarts laten kijken. Is dus gebeurd. Tanden bleken lang(nooit?) onderhouden, ondertanden waren te lang, boventanten piepklein. Daardoor veel oneffenheden.
Paardenarts, tevens thuis in de tandenwereld, heeft het netjes bijgewerkt. De vergroeiingen vallen niet te verhelpen, maar met netjes bijhouden kan ze zich prima redden.
Verder onderzoek wees een verder gezond paard, voor zover hij kon zien. Longfoto's en kaakfoto's waren mogelijk, maar hij is geen voorstander van te snel een heel medisch verhaal doorlopen.
Liever eerst eens aankijken. Hij zag het headshaken ook meer als allergie met een flinke psychische toevoeging. Een beschadigde merrie, meende hij. Maar hij was ervan overtuigd dat het wel weer goed kwam.

Tip van eddy: ermee rijden. Heb ik dus gedaan. Ik heb haar inmiddels een paar keer in het bos gereden met de cross rope briddle.
Toen ze werd voorgereden door de vorige eigenares zag ik een kwaad paard wat opgezadeld werd en een supergespannen paard rijden met neus in de lucht, weggedrukte rug ed.
In het bos zag ik na opstappen een heel ontspannen paard. En nee... ze sloeg niet met het hoofd, brieste niet bovenmatig en liep gewoon ontspannen.
Alleen langs weien met drukke paarden was stressig voor haar. Vooral de dekhengst van de buren bezorgde haar de kriebels... tja... is ook nogal een macho en uitslover.

Maar ja... ik wil ook vanaf de grond ermee kunnen werken. Afwisseling vind ik leuk en ik vind het ook behoorlijk wat praktische kanten hebben. Wijken voor druk, leiden aan de hand, spelletjes als spiegelen ed is geen probleem. Commotie daarentegen wel degelijk.
Ik werk ook met driving game van parelli omdat het soms toch makkelijk is als je je paard op afstand even kunt sturen (terug sturen, voorhand wijken ed) Maar dat leverde een paard op met neus hoog, nek stijf, happen in de lucht. Fases opvoeren leek mij geen strak plan. Omdat ik nu eenmaal alles test (moet toch weten waar de moeilijke punten zitten...) maakte ik wat hupjes naast mijn paard, terwijl mijn man een meningsverschil aan het uitpraten was met zijn dame met eigen mening. Ik moet er tenslotte van opaan kunnen dat mijn paard niet gaat flippen als ik met mijn stijf gestel niet altijd feilloos opstap. Dit bleek dus echt een probleem. Boos, oren in de nek, kop omhoog, nek als beton, happen in de lucht ed. Interessant.
Begreep ik meteen waarom Driving game en galopperende paarden naast haar een moeilijk punt was.
Natuurlijk valt het te desensibiliseren, maar dat maakt het niet simpel
Dus dacht ik aan de tip van Piet.

Piet... ik heb dus besloten om met haar te gaan clickeren. Toch nog. Gezien ik haar dan kan leren om op kleine signalen te leren en meer te accepteren zonder haar meteen het leven zuur te maken en omdat positieve bekrachtiging voor haar wel eens zeer waardevol kan zijn na een leven lang negatieve bekrachtiging. Bovendien kent ze mij inmiddels wel en raakt ze stilaan gewend aan de maffe dingen die ik nu alweer verzin.
Ik heb er wel wat ervaring in, maar niet heel erg veel, dus heb meteen materiaal besteld. Ben wel al heel voorzichtig begonnen en nadat ze haar angst voor de clicker had overwonnen en het principe doorkreeg, kreeg ik al meteen een stapje achterwaarts op een klein gebaar, met oortjes naar voren. Daar ga ik dus werk van maken.

Dus iedereen bedankt voor de tips.
Overigens lees ik veel mee op het forum, maar reageer nog niet zo veel, tenzij ik vind dat ik echt iets toe te voegen heb,
Maar meestal zijn anderen mij allang voor.

. Als ik moet kiezen tussen een paard

hey,
even ter verduidelijking, ik denk dat ik die vriendin ben, waar ans het over heeft. mijn paard en pony hebben alle twee een keer een verstopping gehad, door het eten van hooi waar een soort 'mouche' was tussen geraakt, zo'n 'mouche' die je bijv. in de vulling van een bureaustoel wel eens terugvindt. dat zwelt dan op in hun slokdarm, en geraakt er ook niet zo maar uit, dus dit is de DA dan ook komen verwijderen door middel van een slang en water.
toen mijn pony drie dagen lang een slokdarmobstructie heeft gehad, had ze pulp binnen gekregen die niet geweekt was. er zat blijkbaar een gaatje in de zak pulp, en bij het verplaatsen van de zak over de wei en de stal naar de opslagplaats, is er dus een deel op de grond gevallen waar zij van gegeten heeft (spijtig genoeg dus pas opgemerkt toen ze er al van gegeten had)
het is niet zo dat ik die drie dagen gewoon heb afgewacht, in de hoop dat het zich vanzelf zou oplossen. de dierenarts is onmiddelijk gekomen en heeft vanalles toegediend (waaronder vnl. spierontspanners) en kwam twee keer per dag langs om met een slang en water de pulp proberen los te krijgen. ik weet niet of ik de pony naar het ziekenhuis had moeten vervoeren (ik weet niet of zij veel meer dan de DA kunnen doen?), dat heeft de dierenarts mij in ieder geval niet aangeraden. er waren ook geen aanwijzingen dat de pony het niet zou overleven.
ik denk dat als je pony een slokdarmverstopping heeft, dat het dan vooral belangrijk is te weten waardoor dit zou kunnen komen. is het paard enkel wat gulzig geweest, dan zal de prop na verloop van minuten, tot enkele uren wel loskomen denk ik. is het echter een stof die begint op te zwellen, dan haal je er wel best even de dierenarts bij...
tina

tinalina schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:13:


En daarom zou ik niet alleen pulp, maar ook gras/kruidenbrok altijd weken.

Moniek

Anja Seijn schreef op woensdag 3 juni 2009, 7:16:


Een paard van 8 castreren is geen enorm risico hoor. Het risico is misschien iets groter dan bij een jonger paard. Castreren met warm weer is wel een groot risico.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 13:46:


hè hè Ik werk altijd zonder clicker, omdat dat ding naar mijn gevoel altijd in de weg zit. Ben benieuwd hoe het zo bevalt, want misschien is het niet meer dan even wennen en het werkt nóg beter.

joop schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:35:

Ik ben het verhaal met interesse aan het volgen en wil alleen even kwijt dat ik het goed van je vind dat je dit doet. Je moet het nogal aandurven met twee hengsten in die staat.

Ik ben benieuwd hoe de castratie is verlopen en hoe het herstel verloopt. Bij oudere paarden en warm weer is het risico idd groter en de paarden blijven na castratie nog lang hengst. Maar de reden is zeer begrijpelijk.
Ik hoop dan ook dat jullie ook hier makkelijk doorheen komen en dat het een goede nieuwe start wordt voor deze mooie knapen.

Piet schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:46:


Ik wilde eigenlijk ook liefst zonder clicker werken, maar merk dat mijn timing dan nog niet goed genoeg is, dus ik probeer het maar ff met, om eraan te wennen en het paard te laten wennen. Iig totdat ik het ding kwijt raak of sloop. Ben niet zo handig.
Ik ben ook erg benieuwd hoe het gaat.
Vanwege mijn beperkte ervaring heb ik de dvd en het boek hier besteld. Dat hoop ik snel te krijgen en te verslinden.
Zo leer ik op mijn oude dag toch nog het een en ander bij.....

Super spannend verhaal. Met een happy end, zo heb ik ze graag!

PS: Ik denk dat je getuige geweest bent van het geluid van een antihagel machine. Ze sturen een soort hoge druk de lucht in om hagelwolken uit elkaar te drijven. Ik heb er zo eentje achter de hoek en de fluittoon achter de knal is voor mij het bewijs.

Anja Seijn schreef op dinsdag 2 juni 2009, 22:50:


Marco Krul!

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 17:47:

Hoi Anja,

Dat vind ik ontzettend lief aangeboden een meedenkend. Gelukkig is mijn vriend toch een beetje van gedachte veranderd nu ik hem het verslag van Els had laten lezen. Doordat ik vaak rugproblemen heb doet hij regelmatig de hoeven van mijn paardjes. Dat is absoluut niet zijn hobby maar hij dat dat puur voor mij en daar ben ik heel blij mee. Maar goed, hij is dus geen paardenman om het zo maar te zeggen en zag het niet zitten om de paarden ook nog gerust te moeten stellen in het geval hij om wat voor reden dan ook de hoeven nog zou moeten doen met de CT. Dat is niet zijn ding. Geduld is dan wel weer mijn ding, en met de CT hoop ik dat ik voortaan zelf de hoeven weer kan gaan doen zonder problemen. Dat is in ieder geval de bedoeling. Dus nu hij het toch wel ziet zitten komt die CT er toch wel van. Alleen nog ff sparen

Ik kan me voorstellen dat je met 7 paarden een heleboel werk erbij hebt. Daar zou ik ook tegenop zien, zeker om het allemaal handmatig te moeten doen. Wat leuk dat je naast het boek ook de cursus gaat volgen! Waarschijnlijk zul je dan ook vast eens de CT mogen proberen, en dan kun je eens kijken hoe hij bevalt. Die is er bij mij helaas nooit van gekomen. Ik heb het in het kort geleerd van een goede professionele bekapper, naast het boek van natuurlijk bekappen erbij te hebben gelezen.

In ieder geval heel veel succes met de cursus en nogmaals bedankt voor je aanbod.

Groetjes Jolanda

Beste Sandra,

Ik reageer op je forumtopic aangezien jou situatie mij bekend voorkomt. De mogelijke oorzaken zijn aangeduid door daar achter staande nummers tussen haakjes (1 t.e.m. 5).

Mijn vader zijn paard, Irish de Somme, schudde bij momenten hevig zijn hoofd tijdens het rijden. Hij is een ruin van het ras sell français, dit is belangrijk te weten omdat dit gedrag vaak voorkomt bij paarden van het mannelijke geslacht, paarden die hoog in het bloed zitten (waar veel Arabisch of Engels bloed in de stamboom voorkomt) en/ of het fenomeen erfelijk overdraagbaar is.

De paarden zullen dit gedrag meer uiten in het voorjaar dan in het najaar, dit omdat deze dieren vaak een overgevoeligheid hebben voor zonlicht (1) of inderdaad wat allergisch zijn voor stuifmeel (2). Het zonlicht (met zijn UV-stralen) zou volgens veel dierenartsen rhinitis kunnen veroorzaken (ontsteking van het neusslijmvlies) en sommige allergische reacties ten oorzake van stuifmeel (pollen van allerlei planten) kunnen ontstekingen in de voorhoofdsholte of kaakholtes te weeg brengen.

Buiten deze 2 oorzaken zie ik dat je al een controle in de mond hebt uitgevoerd. Als dit grondig is gecheckt, zullen er dus geen problemen met de tanden en het gebit (3) mogen zijn. Wat hier nauw bij aansluit is het gebruik van metaal in de mond, maar dat zal ik maar uitsluiten.

Irish de Somme heeft een iets of wat licht doorgezakte rug met hoge schoft, wat een gevoelige doch zwakke rug uitschijnt (4). Wij hebben het zadel grondig nagekeken en hier zat geen oorzaak voor het 'headshaken'. Het is de ouderdom (18 jaar) en zijn verleden als springpaard die hierin bepalend waren.

Een probleem komt echter nooit alleen, er zijn altijd meerdere factoren die meespelen als er iets fout gaat. Psychisch (5) merkte ik aan Irish de Somme dat hij, in tegenstelling tot anders, niet meer veel zin had om te springen. Enkel bosritten vond hij reuze! Dus ik heb hem na een zéér ontspannende bosrit gevraagd om eens één sprong te nemen, gewoon 50 cm voor een paard van 1m68: zonder problemen. Toen wilde ik hem bewust confronteren met het feit dat hij een 2de keer zou moeten springen. Toen voelde ik een lichte aarzeling in de bocht maar hij wist wat er werd verwacht en zette een constante contragalop aan richting de hindernis. Op dat moment heb ik hem ruim voor de hindernis afgedraaid. Ik ben in een ruimte volte geeïndigd en heb het afgesloten. (Hij bleef achteraf maar staan kijken naar de hindernis.) Hij voelde tijdens het rijden duidelijk in zijn element en in zijn 'kracht' dus dit was het gewezen moment om een oude bekende (het springen) terug te halen. Als hij gespannen was, dan zou hij direct weer begonnen zijn met headshaken.

Dit is het elastiekeffect dat je ook terug vindt in vb. een join-up. Je creeërt nieuwsgierigheid want de emotie die ik heb opgewekt met de ontspannen boswandeling wordt gelinkt met het springen van de hindernis. Sindsdien heb ik dit altijd gedaan en na de wandelingen heb ik dit verlengd en verlengd en nu springen wij terug wat vaker (tot 45 minuten).

Het headshaken komt enkel en alleen terug bij hem wanneer er pollen in de lucht zitten, zijn rug pijn doet en/ of hij onder stress staat. Het is de last van de leider om hier mee rekening te houden en problemen bij de wortels aan te pakken. Zorg dat er geen stress voorkomt in de training! (Geen pushen voorbij hindernissen, het lijkt op korte termijn dat je dan misschien "de baas" bent en de touwtjes in handen hebt maar niets is minder waar, bij overmatige stress is het adrenalineniveau zodanig hoog dat er gewoon geen sprake is van een leerproces. Het paard zal alleen in zijn headshaken worden bevestigd.)

Volgens jou reactie gaat alles goed maar ik hoop dat ik met deze uitleg misschien andere mensen heb kunnen helpen.
Veel plezier met je paard in de toekomst,
Groeten,
Jasmijn Wauters

Nog weer eens een update over Allegra.
Ze zal de langste tijd bij me zijn geweest. De eigenaresse is een goede plaats bij haar in de buurt aan het zoeken en het lijkt haar leuk om haar voor een karretje te leren lopen.
Ze heeft inmiddels bij Piet Bakker het lange teugelwerk geleerd en is bereid te leren natuurlijk bekappen.
Positief allemaal dus.
Met de voeten van Allegra is het nu een kwestie van tijd. De voorvoeten kan ik een slag of wat achter elkaar raspen, zonder dat ze al te lastig wordt en nu ben ik voornamelijk met de achtervoeten bezig.
Een kwestie van tijd, omdat nu ik de oorzaak weet waarom ze door het lint ging en dat het een kwestie van vertrouwen winnen en geven is en dat moet echt beentje voor beentje en het komt maar voetje voor voetje.
Gisteren nog weer wat gewerkt met haar en wat ze echt hemels vind is om gekrabd te worden aan de zijkant van haar bil.
Het lag voor de hand om haar op die manier te belonen.
Gisteren viel dus mijn kwartje en het scheelt nog eens ook, je hoeft niet iedere keer naar voren te reiken om haar een voedselbeloning te geven.
Nu stond ik eigenlijk vlak voor een muur en er zat progressie in het achtervoet geven. Tot op een gegeven moment dat ze er helemaal niks van bakte. Ok, dan ook geen jes en geen beloning.
Daarrrr was ze het niet mee eens en kwam met haar heup naar me toe. KRABBEN!!.. eeh neujoor. Ok dan ga ik DUWEN TOT JE KRABT!! pfff je doet maar, want ik moet niet zoveel hebben van al te opdringerige vrouwen ..en toen stond ik dus tussen muur en paard....
Nou is het geen Belgisch werkpaard, dus ik kreeg het echt nog niet benauwd, maar je staat toch ff van tiens, hoe los ik dat op.... Want consequent is consequent niet waar?
Geen probleem, gewoon de volgende keer even over haar heen gereikt en aan de andere kant gekriebeld en toen werd het haar snel duidelijk dat het geen nut heeft om naar me toe te komen
Ik zal haar missen, want je gaat je eraan hechten. Het is een ongelooflijk apart beest, zo compleet anders van karakter dan mijn twee andere. Shiny blijft een lieve zenuwpees met tig handleidingen, Don is eigenlijk hartstikke koel, maar zoals Allegra heb ik ze nog niet meegemaakt en zeker niet de kans gehad om zo lang mee te werken.
Maar goed, ze is nog niet weg. Ik mag nog een poosje.

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 3 juni 2009, 15:25:


Jasmijn... misschien heb je eroverheen gelezen, maar tijdens het rijden in het bos (heb tot dusver alleen in het bos gereden) is ze volkomen ontspannen en schud ze niet.

IJzer in de mond krijgt ze zo wie zo niet. Ik wil geen ijzer in de mond van mijn paard. De vorige eigenaar dacht daar echter anders over en stopte er een bit in en snoerde de mond dicht. Logisch dat ze daar gespannen was tijdens het rijden.

Verder is het een draversmerrie en heb ik geen enkele intentie om ermee te springen. Dus dat is verder niet van toepassing.

Stress krijgt ze bij het toepassen van druk (mentale druk) is gebleken en commotie om haar heen (vooral om haar hoofd). En dat terwijl ik daar toch al zeer bewust mee omga en nooit push. Oorzaak is niet bekend en ook niet belangrijk. Dit weten wel, want grondwerk doe ik wel met haar en het is de bedoeling dat ze er beter van wordt; dus sterkere spieren krijgt (voor haar eigen bestwil) soepel wordt en op mij gaat vertrouwen.
Gezien ze waarschijnlijk al haar hele leven te maken heeft gehad met druk, heb ik ervoor gekozen om Piets advies op te volgen en clickertraining te gaan doen met haar. Op die manier kan ik het negatieve in het positieve omdraaien (is de bedoeling)

Ze heeft daarnaast idd een pollenallergie, maar niet dusdanig dat het bezwaarlijk is. Tenzij ze stress ervaart. En we werken eraan om dat dus te voorkomen.

Oh ja... ze is verder onderzocht en is lichamelijk helemaal gezond, zij het wat stijf.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 16:00:


FF nog een aanvulling... ik voer geen join up uit. Ik ben er geen voorstander van en vind de druk bij een JU veel te hoog en hem bovendien volkomen onnodig. In dit geval denk ik zelfs dat het een behoorlijk averechts effect heeft.