Piet schreef op zondag 26 april 2009, 13:10:
> Anja Seijn schreef op zondag 26 april 2009, 12:52:
>
>> Anja Seijn schreef op zondag 26 april 2009, 12:44:

> Engelse school, waar een paard niet in een krul getrokken
> wordt, itt waar de pseudo Anky's de mond vol van hebben
> over je paard van achter naar voren rijden, maar waar ik
> steevast alles op de voorhand uitgevoerd zie worden.
Dat verschil in rijden met western en engels heb ik ook gemerkt.
Vroeger op de manege was het altijd zo dat wanneer er gereden werd men aan het hoofd zat te trekken of frummelen met teruggetrokken teugels om het hoofd naar beneden te krijgen.
Eerst moest je het kunnen in halt,om het gevoel te krijgen,dan in stap en dan draf,galop.
Wat gebeurde er dan,je had het paard "aan de teugel" en ging dan voorwaarts,je hielt het dan al tegen in de voorwaartse langerekte beweging.
Het paard loopt op de voorhand.
Men ging dit proberen vol te houden in alle gangen met als gevolg trekken aan de teugels...paard trekt terug en is sterker...nog harder trekken en als dat niet meer lukt terug naar stap.
Daaruit weer verder en zo ging dat een uur lang zonder halsstrekken en alleen geficeerd op aan de teugel lopen.
Op een gegeven moment zat een paard ''vast'' aan een kant en moest je op de andere hand gaan oefenen..resultaat vaak twee kanten vast en zere armen en schouders van het trekken.
Men gaat dan vaker op de hand rijden die het beste gaat en vergeet de ''moeilijke kant''en het paard krijgt meer beweging en wordt scheef.
Benen om voorwaarts te werken werden vergeten en het begin van een kapotgereden paard was geboren.
Iedereen die dressuur reed op de manege was hetzelfde bezig en je zag het ook steeds meer bij het inrijden op wedstrijden.
Paarden die er niet meer tegenkonden gingen er vandoor of tong over het bit,verzet ,achteruit lopen,kop in de lucht...sterrenkijker werd het dan genoemd!
Paarden die kleddernat waren van het zweet door verzet en geen tijd meer kregen om aan een lang teugeltje te lopen.
Ook in een proef is er maar een korte tijd lange teugelwerk.
Ik probeerde zoveel mogelijk met benen te rijden en met een lange teugel om zo de slangenvoltes te kunnen rijden zonder je handen te hoeven gebruiken.
Iemand die op tv alleen opgerolde paarden ziet denkt niet meer dat een paard ook een lange hals nodig heeft om op adem te komen.
Mijn nu 7 jarige paardje is ingereden meer op de westernstijl,met de handen naar voren en het paard wat de hand opzoekt en zo het contact legt met de ruiter en met vrij wil een ronding naar bepaalde lengte uitvoerd,gewoon eerst voorwaarts en zonder te trekken en het contact volgt vanzelf.
Als iedereen het zo zou leren zouden er een hoop minder blessures zijn bij ruiter en paard omdat je geen kracht gebruikt maar souplesse.
Groetjes Conny