sibyl de jager schreef op donderdag 19 maart 2009, 8:53:


Mja, zoiets leren wel wel op de opleiding ja, maar dat wil niet zeggen dat ik dat ook zo zou doen. Ik weet heel zeker dat wanneer je dit zou doen met een paard als Indy, in al haar zachtheid en grenzenloos kinderlijk vertrouwen, dat je iets zou beschadigen in haar. Want ze kón het gewoon niet, die schouder erbij houden en met alles onder zich in op 4 benen lopen, dat zat (nog) niet in haar systeem en iets wat er niet inzit kun je er ook niet uithalen tenzij met geweld.
Dat geldt voor elk paard, natuurlijk, maar Indy is wel mijn beste voorbeeld van hoe vreselijk slungelig een paard kan zijn. Erger heb ik het nog niet meegemaakt.
Wat ik bij haar wel steeds deed (en nog soms moet doen) is haar op 4 benen 'zetten' als ik ga rijden. Ze kan/kon vreselijk op één kant 'hangen' en dat voel ik dan zodra ik de poort uit ga en ze op het harde komt. Slecht verticaal evenwicht dus Nu inmidels is ze wel sterk genoeg geworden om de wat meer geconcentreerde en gedragen oefeningen in de bak te gaan doen, verwacht ik.

Enne, dat apepakkie, op 25 mei is mijn praktijk examen. Theorie examen is al geweest en aan het eind van de maand weten we of we dat alvast gehaald hebben.

Het in de krul trekken valt reuze mee op de opleiding, dat mag dus níét, gelukkig. Je zit aan veel medecursisten dat dit wel hun gewoonte is en dat wordt aangepakt door onze instructrice en daar ben ik wel blij mee.
Het is gelukkig echt wel werken vanuit de achterhand en niet aan de voorkant omlaag zagen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 19 maart 2009, 9:09:


Ow misschien onduidelijk: Aan de longe in de krul mag wel maar vanuit het zadel in de krul trekken mag niet op de opleiding

Greetz!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 19 maart 2009, 8:38:


Leuke foto's! En wat is ze rustig en happy, mooi hoor.

Anja Seijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 0:22:


Fijn hoor, weer een goed voorbeeld voor mensen die nog aarzelen, de paarden hoef je nooit te overtuigen. Je wint tijd en geld met zo iets simpels.

Wat ik weet is als ze gevoelig zijn, (das net als met astma), de allergische reacktie voorkomen, door het uit te 'sluiten".
Want de longen worden niet beter van, eerder het tegenovergestelde, irritatie, longblaasjes hoesten ze "kapot", te weinig zuurstof opname daardoor.
Niks beter dan wat je nu doet, frisse lucht en stofjes vermijden.
Als je denkt dat ze dampig is/ bronchitis heeft, blijvend weken.
Periode van hoesten dan tijdelijk.
Zorgen voor goed voordrooghooi.
Mineralen wegspoelen dat weet ik niet.

Anita

Britt Claeys schreef op woensdag 18 maart 2009, 23:42:


Er is ook een onderzoek gedaan over de werking van psylliumzaden zonder, en in combinatie met paraffineolie. Met paraffineolie wordt er 100% meer zand afgevoerd dan zonder olie.

Piet schreef op woensdag 18 maart 2009, 9:34:


Dus als ik het goed begrepen heb, Piet, heb jij Allegra niet zozeer wijken voor druk aan willen leren, als wel haar willen leren dat het okay is om aan een touwtje vast te staan en er dus geen reden is om er aan te trekken.
Jouw prioriteit lag hier ergens anders (de voeten).

Ik had dat in eerste instantie niet door, omdat ik zomaar van mijn eigen manier uitging en dat is een paard altijd als eerste leren niet meer tegen druk in te gaan. En dan niet omdat ze zo nodig opzij of voorwaarts moeten voor mij (ook wel natuurlijk, voor de Shires ), maar vooral vanwege evt. noodsitaties met onvoorziene hekken en touwen.
Waarbij ik het met je eens bent dat je nooit zeker weet hoe een paard zal reageren, maar je hebt dan in ieder geval wel een belangrijke mogelijk verschilmakende factor "ingebouwd".

Spirithorses schreef op donderdag 19 maart 2009, 8:40:


Bo is in galop nen echte kakkewalek (alé laat de speculaties wat dit zou kunnen betekenen maar komen !)

marjolijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 11:17:


Juist,het is helemaal geen prioriteit. Zoals ik in mijn antwoord aan Inge schreef, kent ze wijken voor druk allang. Als ze het nog niet kon zijn er andere manieren om dat aan te leren dan via vaststaan aan iets. Maar ze reageert prima op druk.
Jezelf los willen trekken is gewoon heel wat anders.
Da's daar blijven staan en je niet los willen trekken Dus dat kun je aanleren. Of lijkt het nu wartaal?

van lennep schreef op donderdag 19 maart 2009, 6:19:


Hoi,
Ik reageer maar even hier aangezien mijn email in staking is.

Mijn Pête is in december ook met een hoest teruggekomen van de kliniek.
3 maanden dus en eind februari liep ze bijna continu te hoesten. Ze kreeg ook 'aanvallen' van benauwdheid. (1 keer zag ik zelfs haar tong donker worden en raakte ze nogal in paniek.) En na een kwartiertje stappen op de weg was ze helemaal kapot. De laatste keer dat de DA hier geweest is, waren er ook dingen te horen in haar longen die niet de bedoeling waren.
Die kliniek had het dan over een scopie en longspoeling.
Nou, daar krijg ik het dus benauwd van.

Wat ik gedaan heb:
- Hooi een hele dag/nacht weken.
- Haar stro vervangen door houtmot. (raar maar waar, helpt dit alhoewel ikzelf van die houtmot met dikke ogen rondloop en loop te niezen en met stro geen enkel probleem heb.)
- Ze krijgt Mytha onder haar eten
- En een scheut olie over haar voer tegen het stof. (Ik geloof inderdaad niet dat geweekt hooi kan voorzien in alles wat mijn paard nodig heeft.)

Vooral de omschakeling van stro naar houtmot heeft erg geholpen.
Vreemd vond ik dat aangezien dit dan toch insinueert dat het om een stofallergie zou gaan. (Waar haar DA's ook dachten, maar ik eigenlijk niet in geloofde.)
Het is allemaal wel erg toevallig, dat mijn paard opeens allergisch is aan stof. En dan net als ze van die kliniek kwam, terwijl ik haar zolang ik haar heb, nog nooit heb horen hoesten.
Ik kan eigenlijk niet geloven dat er geen verband zou zijn. (Misschien de antibiotica die ze daar gekregen heeft ofzo?... ik weet het niet.)

In ieder geval hoest ze nu veel minder. Op enkele weken tijd is haar conditie stukken verbeterd (Ik kan weer makkelijk langer dan een half uur tegen hoog tempo rijden.) En ik heb haar niet meer benauwd gezien.
Haar hooi maak ik ondertussen niet meer nat.
Olie ben ik ook weer mee gestopt en wanneer haar stal nog eens leeggehaald wordt, gaat er weer stro in. Ik ben benieuwd.

Alleen als ze 1 keer hoest is ze meteen vertrokken voor de rest van de dag
Maar de laatste week is dat niet meer voorgevallen.

Wat dat achterbeen betreft.
Je weet dat Pête ongeveer dezelfde operatie heeft gehad? Mij werd toen verteld dat zwelling op zich niets te betekenen had. Dat dat alleen een 'esthetisch probleem' zou zijn. Zelfs jaren later zit daar inderdaad soms nog wat zwelling op. Soms tijden helemaal niks en dan komt dat weer terug.
De mijne heeft daar natuurlijk ook wel artrose in gekregen, maar dat heeft meer te maken met een slechte revalidatie. (Een beetje hetzelfde probleem dat jij nu hebt. Jong paard dat stalrust en stappen maar niks vond.) Die zwelling zou daar los van staan. En meer of minder zwelling betekent voor mijn paard ook niet dat ze slechter of beter beweegt.

succes
Ans

Piet schreef op donderdag 19 maart 2009, 6:26:


Tja, en dan zou ik graag willen weten welk percentage fructaan door 10 wordt weer gegeven en welk percentage door 40.
Of maw: welk percentage fructaan in gras wordt als ongevaarlijk gezien en welk percentage is gevaarlijk?

Waarom wil ik dit weten?

In alle voeding zitten suikers. Door enig idee te hebben van wat een ongevaarlijk percentage suikers in gras is, zijn voedingsmiddelen beter te beoordelen.
Neem bietenpulp. Bij verschillende leveranciers heb ik nagevraagd wat het percentage suiker nog is in bietenpulp. Antwoord van Cehave: ongeveer 5,5%; antwoord van de suikerunie: altijd onder 10%, maar per jaar verschillend; dit jaar rond de 7,5 % met enige variatie tussen fabrieken.
Nu klinkt 7,5 % suiker mij als tamelijk veel in de oren. Is het dan wel verstandig om pulp aan een insulineresistent paard te geven, denk ik dan.

Ik ben dus bijvoorbeeld benieuwd wat bietenpulp op de fructaanindex zou doen?

M niek

Sinds een paar weken staat vera in haar paddock,dag en nacht.
Ik vind t zo wonderlijk om te zien dat ze zich helemaal niet meer druk maakt ,als de rest van de paarden overdag wat uurtjes op t land gaan.
Zij mag nu helemaal niet meer op t gras en ben blij dat ze niet wanhopig heen en weer loopt om mee te gaan.
T is best een pittige tante maar sinds t noodzakelijk is voor haar herstel is dat helemaal niet aan de orde.
Ik heb tussen haar en haar vriendin(een fjordenmerrie)een stevig,maar laag hek gemaakt,zodat ze op een paar uurtjes na wel mooi sociaal contact met haar heeft.
Dat is een merrie ,die bij haar vorige stal altyd apart stond ivm agressieve uitvallen naar andere paarden,maar sinds ze hier is ,is ze totaal,tot verbazing van de eigenarresse ,veranderd.
En vera.s beste maatje.
Ze kan niet bij vera in de paddock omdat ze overal aan luchtzuigt en t is wel een sloopster.
Heb net een schutting staan en die zal dan niet lang meer overeind staan.hahahahaha
groeten trudy

Böske schreef op donderdag 19 maart 2009, 10:52:


Is't waar? Allé, das goe om te weten. Het werkt ook echt wel goe.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 19 maart 2009, 11:37:


Bo is een plezante circusattractie waar ge u eige krom mee lacht

Moniek schreef op donderdag 19 maart 2009, 12:09:


ik las dat bietenpulp nogal een dikmakertje was,dus zou ik t niet geven aan een insulineresistent paard.
of snap ik t nou niet.?