Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 12:07:
>
> Ik denk dat paarden ons testen.
> Paard vind iets eng, dus ik ga met veel gegrom (sorry maar dat
> duidelijkheid, daar ben ik nu wel achter.
> Voor hetzelfde geldt heeft een ander het met deze manier wel
> goed voor elkaar, maar een dame die zich laat horen daar moet
> wel goed mee omgesprongen worden, en strenger ingegrepen worden.
>
> Ik ben aanbeland waar ik voorheen ook was, toch heeft de
> afgelopen tijd, de manier van omgang mij veranderd, ik zit
> tussen wal en schip....
Anita je paard geeft aan dat ze die lessen niet wil, al haar emoties van angst komen boven op momenten, dat het net te veel voor haar is. Daar kun je haar doorheen pressen met tot gevolg dat ze je dan ziet als ... een onbetrouwbare leider. Waardoor ze nog vaker en nog heftiger zal moeten schreeuwen om veiligheid/gehoord te worden.
Ik zou er geen enkel probleem mee hebben om angst situaties zoveel mogelijk te vermijden en daardoor gevolgd te worden als een goede leider. En als dat even afstappen is op een buitenrit dan is dat 1000 maal beter leiderschap dan pressen. Het kan wel met dictatorschap rijden, maar dat is niet wat je wilt, zou ik ook niet willen. Dat betekend waarschijnlijk niet meer met haar dressuren in de bak. Waarschijnlijk totdat ze opnieuw vertrouwen in je vind, dat je haar niet brengt in angstige situaties en als ze wel eens angstig is dat je luistert naar haar en haar helpt zonder pressie. Kortom dit zijn mijn keuzes nu met Luna, waarbij ik niet meer van huis af gaan, totdat ze spontaan mee wil.
Groet, Michiel
Warboel
