Eva Saegerman schreef op maandag 22 oktober 2007, 19:45:

neen ik heb het ook over lichaamstaal... ze stapt nu achteruit al naar haar toe stap... zonder enig gecliker.

ja op zo'n momenten van angst, helpt lichaamstaal niet. van het probleem wegstappen geen probleem, en naar die angst toe gaan, lukt heel heel traag

Ik ga jouw echt niet vertellen dat je het verkeerd doet.
Je bent zelf ook aan het uitvogelen, mooi toch!

Sneller maken, ik weet hoe moeilijk dat is, heb ooit ook zo'n paard gereden, het ligt mij niet zo moet ik zeggen, ben zelf n.l. best flijtig.
Maar die kan je door veel overgangen, en snel achter elkaar, iets flijtiger maken, niet de kans geven om in slaap te vallen, haha!

Ik heb een paard gereden die ook achter de teugel liep.
Ik dacht lekker voorwaart neerwaart en ik krijg het er wel uit, voor mijn gevoel liep hij heel mooi, totdat ik hem wilde verzamelen, gelijk erachter!
Ik heb dat voorwaarts neerwaarts gelaten voor wat het was, en gelijk het achterbeen eronder gereden, dus rustig vertrekken, en bij je houden, vandaaruit, als hij op de achterhand liep ben ik aan het halsstrekken gaan denken, op deze manier kon ik Luitenant op het achterbeen houden.
Dat kon ik steeds een beetje verder uitbouwen.
Er leiden meer wegen naar Rome, maar zo kwam ik daar!
Het is een verschrikkelijk moeilijke situatie, als ze achter de teugel kruipen.
Ingrid van wie het paard was, gaf toe dat ze vroeger niet wist dat ze met haar benen moest rijden, dus was veel te veel met de voorhand bezig, Luitenant liep n.l. altijd met zijn hoofd in de lucht.
Hij is als het waren naar benenden getrokken, en dat had niks met de achterhand te maken, en daar maak je ze niet beter van.

Nu ik Zalitha rij ben ik daar ook heel voorzichtig in, Voor er "niet aankomen", Bij Luitenant kreeg ik het probleem er niet helemaal uit, hij kwam in voor hem moeilijke situaties iedere keer weer naar boven, zonde!

Dit zijn mijn ervaringen, succes ermee,
Anita