Zaterdag zijn wij naar de eerste bekapcursus geweest, die in Tuitjenhorn gegeven werd. (Wij, dat zijn mijn man John en ik)
We werden ontvangen in het kleine huisje met koffie, thee, cake en koek. Er waren al twee mede cursisten aanwezig. Twee anderen hadden wat moeite met de route en kwamen nogal laat. Gelukkig wel beiden tegelijk, zodat niemand iets van de uitleg gemist heeft.
We begonnen met het behandelen van de vragenlijst. De apparatuur haperde soms een beetje. Ik vond dat Jantien alles heel duidelijk uitlegde. Grappig was dat de antwoorden soms voor de vraag al gegeven werden, maar dat sommigen dan nog het antwoord niet wisten. John en ik hadden de vragenlijsten keurig thuis ingevuld en doorgestuurd, maar daar had niet iedereen tijd voor gehad.
Na lekkere broodjes en veel krentenbollen, begonnen we 's middags aan het praktijkgedeelte. Eerst het slijpen van de mesjes. Ik gebruik eigenlijk altijd maar één mesje en dat blijft over het algemeen redelijk scherp. Het slijpen ging mij dan ook niet al te best af. John is daar veel beter in, dus die mag dat voortaan doen

.
Daarna raspen in een houtje. Dat was vrij gemakkelijk. Je kon wel heel snel zien of je recht raspte, dus voor twijfelaars of ze het wel goed doen is het een aanrader.
Daarna kregen we allemaal een hoef onder onze hoede en iedereen begon vlijtig te werken. "Mijn" hoef had wat overgroeid steunsel en er was in een kwartier afgebrokkeld. Verder viel de prachtige smalle witte lijn op. Vreemd was dat toch de zool erg plat was. Toen ik hem klaar had, wilde ik erg graag het hoefbeen opzoeken. Dat was best een eind graven in de zool. Uiteindelijk vonden we de lederhuid (John heeft geholpen, want zo'n zool is behoorlijk hard en dik.) Vervolgens hebben we de toon van voor af steeds verder afgeraspt. Uiteindelijk hebben we het hoefbeen gevonden, maar dat lag toch nog meer naar achteren dan waar we eerst gezocht hadden.
Het was een heel gezellige, leerzame dag. We waren met een gezellige groep mensen.
Met onze dank en complimenten aan Jantine en Arno.
Els.