Dream schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:21:
> Christel bedankt voor je uitgebreide uitleg. Ik rij
> tegenwoordig ook om de dag. Ook als ik geen zin heb, het moet
> gewoon om de regelmaat erin te houden. Dat helpt al enorm. Toch
> zou ik ook weleens met mijn paard ergens heen willen, maar ben
> bang dat ik dan mijn zenuwen niet meer onder controle heb. Dus
> moet er eerst thuis aan werken.
Een vriendin van me is over haar angst gekomen om een borrel te drinken. Ze was er in een keer overheen.
Ik was vroeger ook nooit bang, voor mij is het nu erg belangrijk dat een paard voor mij kan kijken. Op een vreemd paard dat ik niet ken ga ik niet meer zitten, dat maakte me vroeger geen ene bal uit. Ik ga zowiezo nu altijd als handpaard mee naar buiten, (ik natuurlijk niet als paard, maar mijn paard ) het heeft niet met rijden te maken, maar met de controle over de situatie. Ik ben afhankelijk van andermans ogen. Misschien is het voor jou ook een idee om als handpaard mee te gaan met een ander. Het paardje van mij dat nu op pensioen is vertrouwde ik blindelings. Toch ging ik met haar ook buiten aan een touwtje mee. Het is eigenlijk ook best grappig, vroeger stapte ik op ieder paard en in iedere situatie. Nu ik zelf mijn orientatievermogen kwijt ben is het een heel ander verhaal geworden. Maar angst is niets waar je je voor hoeft te schamen, probeer een manier te vinden die goed werkbaar is voor je en stop en de eerste instantie op het punt waar je bang wordt. Bij jou is het vooraf, als je er op zit is het weg.
Probeer er achter te komen waarom je denkt dat het mis kan gaan en probeer dan een oplossing te bedenken waarvan je zeker weet dat het niet mis kan gaan.
Warboel
