Monique Meijer schreef op maandag 15 oktober 2007, 10:55:


Mijn dierenarts is net geweest. Hij heeft Indy uitgebreid onderzocht. Ze heeft veel spiermassa verloren en is ontzettend stijf, maar hij vond haar er veel levendiger uitzien. Ik heb Indy een tijdje gelongeerd en mijn dierenarts keek zijn ogen uit. Ik trouwens ook, na wat aanloopmoeilijkheden (erg stijf) liep ze de meeste tijd bijna regelmatig. De laatste keer dat hij haar zag was ze een hoopje ellende, ze kon helemaal niet meer draven! Indy heeft ook haar evenwicht voor het grootste gedeelte weer terug, eerder viel ze zo om als je even tegen haar achterhand duwde of aan haar staart trok. Nu duwde ze terug (met een geirriteerde blik, "wat moet dat daar?!")! Tot grote vreugde van mijn dierenarts!

Volgens hem moet de bult op haar rug (die bijna verdwenen is en niet meer stinkt) wel de oorzaak van de ataxie zijn. Hij vermoedt een gezwel oid wat druk uitoefende op de wervelkolom en daardoor die rare verlammings verschijnselen veroorzaakte. Verschillende mensen hadden Indy al onderzocht, maar niemand had op die plek iets gevonden.

Het lichaam heeft de bult gelukkig grotendeels zelf opgeruimd, mijn dierenarts wilde er ook niets meer voor geven. Hij stelde voor langzaam haar spieren weer op te bouwen en haar weer soepel te maken, en dan na twee maand te kijken hoe ze dan loopt.

Nick: De chip zat gelukkig keurig op zijn plaats, gemeten vanaf haar linkeroor precies de afstand van mijn vingertoppen tot mijn elleboog, bovenin de manenkam.

Ik ben natuurlijk erg opgelucht, pfffff.
Maar we zullen zien in hoeverre Indy mag herstellen. Ik vind dit al heel wat!

Monique

Dream schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:21:


Waar woon je?

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 17:58:

Aha, jij noemt kont uitslaan niet bokken, vandaar de begripverwarring. Die taalbarrière ook...
Als ik het goed begrijp versta jij onder bokken: de rug bollen en stuiteren?

Monique Meijer schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:51:

Kunnen we een heel klein beetje gaan juichen... heel zachtjes? O meid, ik gun je toch zo dat jullie je hier heelhuids doorheen slaan. Indy is net een kat, zoveel levens als ze heeft.

Hoe komt zo'n abces dan daar, vraag je je af. Is het op een plek waar je zadel zou kunnen drukken?

Dream schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:21:


Een vriendin van me is over haar angst gekomen om een borrel te drinken. Ze was er in een keer overheen.
Ik was vroeger ook nooit bang, voor mij is het nu erg belangrijk dat een paard voor mij kan kijken. Op een vreemd paard dat ik niet ken ga ik niet meer zitten, dat maakte me vroeger geen ene bal uit. Ik ga zowiezo nu altijd als handpaard mee naar buiten, (ik natuurlijk niet als paard, maar mijn paard ) het heeft niet met rijden te maken, maar met de controle over de situatie. Ik ben afhankelijk van andermans ogen. Misschien is het voor jou ook een idee om als handpaard mee te gaan met een ander. Het paardje van mij dat nu op pensioen is vertrouwde ik blindelings. Toch ging ik met haar ook buiten aan een touwtje mee. Het is eigenlijk ook best grappig, vroeger stapte ik op ieder paard en in iedere situatie. Nu ik zelf mijn orientatievermogen kwijt ben is het een heel ander verhaal geworden. Maar angst is niets waar je je voor hoeft te schamen, probeer een manier te vinden die goed werkbaar is voor je en stop en de eerste instantie op het punt waar je bang wordt. Bij jou is het vooraf, als je er op zit is het weg.
Probeer er achter te komen waarom je denkt dat het mis kan gaan en probeer dan een oplossing te bedenken waarvan je zeker weet dat het niet mis kan gaan.