Het eerste wat ik dacht: gelukkig, het overkomt niet alleen mij.... (mijn paard heeft ook eens precies zo'n show gegeven....maar ik had slechts een bult op mijn rug, nog steeds trouwens , 1,5 jaar geleden)

Als het zo mis gaat met paarden en mensen, is het eigenlijk altijd een optelsom van factoren.

Jammer vond ik dat mensen elkaar dan de schuld toeschuiven, maar dat doen mensen wanneer ze zich rotschrikken.

Ook in de klassieke dressuur begint de training met: ontspanning en vertrouwen...
en daarna pas verder. Niet verder gaan met stap 2 voordat stap 1 absoluut helemaal voorelkaar is.....

Die opmerking van de filmer.. zegt dat iets over haar publiek?
En dat zo'n val niet goed is voor A's vertrouwen...dat geeft haar misschien eens de kans om zich eens goed achter de oren te krabben.

Ik vraag me wel af: als het paard zo'n reactie geeft, is het dan beter om het voorwaarts te houden, dan maar hard, maar wel vlak en begrip hebben voor zijn vluchtinstinct? Of hangt dat van het dier af?
Bij mijn paard werkt dat wel beter, laat haar maar even gaan, dan kan ze die spanning meteen omzetten in actie, en keert het zich niet tegen mij. Daarna komt ze briesend weer bij me, al gebeurt het bijna nooit meer.

Ons 'incident' was toen ik haar nog niet zo lang had, en ze ook nog 22 uur pd op stal stond, ze achteraf haar vorige baas nog heel lang mistte, ze achteraf niet helemaal in orde bleek te zijn, en ik haar niet vooraf had gelongeerd, maar uit tijdgebrek snel naar een buurmanege vertrok voor een les, op een koude dag met oostenwind.....en, en en, enz.

Optelsommetje..

groetjes Clarissa