Nu ik eenmaal over onze wei ben begonnen, kan ik niet meer stoppen.

Een gedeelte van de wei hadden we zo'n 2 maanden afgesloten om te recupereren.

Er waren verschillende kale/verbrande plekken. Volgens mij van de urine.
Rond die kale plekken begon het gras veel harder te groeien en nu zijn die plekken bijna helemaal dichtgegroeid met dikke toefen donkergroen gras.

Ik dacht dat onze paarden er niet van zouden willen eten maar niets is minder waar, ze parkeren zich bij zo'n bos gras en vreten dat dikke brede gras helemaal op. Is dat van dat varkensgras dan ook een fabeltje?

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 19:09:


Al bekend, maar érg goed!
Terecht dat die man een klap ontvangen heeft.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 11:57:


Zulle we volgende week eens oefenen ??
Wel vermoeiend voor de stier , kan jij mischien zijn........

marianne laenen schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 20:47:


Urine is een bemesting, Ureum, stikstof. De verbrande plekken zijn gekomen omdat de concentratie te hoog is. Maar paarden zijn slim, die weten dat daar geen mest ligt, niks van de larven van paardenwormen te vrezen dus vreten ze lekker van de randjes.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

marianne laenen schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 20:40:


Misschien hebben je buren gespoten tegen onkruid?
Ik nam grondmonsters en stuurde ze op. Geef aan dat het voor een paardenweide is en je weet 4 jaar lang hoe je weide optimaal te bemesten, zonder dat je teveel geeft.

Omdat je iedere keer alles weghaalt maken ze ook geen mestplekken denk ik. Weten ze veel waar?
"Verrek ik had hier toch gisteren gemest? Niks te zien! Nou, dan begin ik hier maar weer opnieuw" en jij maar lopen met je kruiwagen

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 19:09:


Heb je youtube ontdekt Eddy??

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 13:36:


In de training kan je dit inderdaad zonder ijzerwerk, etc. ook bereiken, maar een stier is met de horens/kop/schouders wendbaarder dan een paard. Als je dan als ruiter geen onmiddelijke reactie van je paard krijgt dan mag je echt te voet de arena uit.
Mijn vader reed om vergelijkbare reden in Mexico tig jaar geleden op vakantie verplicht met sporen. Probleem daar was de ratelslangen. Die hebben nl 4 sec nodig om aan te vallen en een paard normaal gesproken 5 om weg te komen. De sporen gaven een onmiddelijke reactie ipv 2 sec bedenktijd + 3 sec. voor de zijsprong. Gebruikte je daar je sporen zonder reden en waren ze dus vuil aan het einde van de dag (je kreeg dus elke dag schone) kon je een preek verwachten van de ranchbaas (of als je pech had viel je door het spoorgebruik van je paard en mocht je dus naar de ranch terug lopen).

Walter Verschuere schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 22:39:


Nu snap je waarvoor het appuyement is uitgevonden.
Maar Eddy, al dat ijzerwerk ....

Walter Verschuere schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 22:39:


jaja leg het maar uit , wacht ma tzal zweten worde volgende kee de balkskes zender