Balans schreef op dinsdag 25 september 2007, 18:47:


Niet aan beginnen Ellen!!
Laatst ? hebben ze weer een huis leeg gehaald met 120 katten, allen ziek en verwaarloosd en dat alleen maar omdat " 't vrouwtje" steeds weer katten moest opnemen omdat ze zo zielig waren. maar ze niet allemaal kon voeden.
Als ik geen 2e of 3e paard kan onderhouden, moet ik die ook niet nemen, maar alle energie steken in die één of twee die ik wel heb!
Wat was is nou vreselijker?
De gang naar het slachthuis of verwaarlozing???
Nils en Olly

marianne laenen schreef op dinsdag 25 september 2007, 20:23:


En hoeveel bekap er nog daadwerkelijk haar eige paard??


Nils en Olly

Eva Saegerman schreef op maandag 24 september 2007, 11:26:


Hi lieverds, wat een leuk verhaal; vooral de antepetante boswandeling en de flapperende dinges zullen me nog een tijdje bij blijven

Jack en ik vonden het ook heel erg leuk dat jullie er waren (hmm....al heeft Jack nu de griep haha). Ik ben een pagina aan het schrijven over jullie zitles, mét foto's en veel uitleg. Dat gaat echter niet zo snel maar ik hoop eea morgen klaar te hebben.

Groetjes, Pien

Het gaat nu hard met Shiny, Angela de ook-rijdster van Don staat elke keer als ze het ziet verbaasd van zijn vooruitgang, eigenlijk meer nog van hoe cool hij nu is. Eindelijk beginnen al die geinvesteerde uren, van stapje voor stapje trainen en de wandelingen die we samen buiten maakten, vrucht af te werpen.
Gisteren weer twee uur op stap geweest. Shiny aan de lange lijnen voor me uit MET voor het eerst een zadel op met een aangespannen singel om.
Na 5 minuten geoefend te hebben in de bak (komt nog een fotootje van) waarbij hij mooi met een laag hoofdje aan het stappen was, zijn we gezamenlijk op pad gegaan. Angela op Don, Shiny met Piet erachter. Hij is echt prima te besturen, Van de weg af, de schuine kant van een dijk op, er weer af, kleine cirkels rond bomen en onverschillig voor het feit, zonder van pas te veranderen, of Don nu voorbij kwam in draf, of in galop.
Er stond ook een flinke wind gisteren, de zweetbladen van het zadeltje klepperden flink.... geen probleem, ook niet in draf. Hartstikke goed voor m'n conditie trouwens, achter een paard aanhollen wat draaft. Maar hij regelde zijn snelheid mooi naar de mijne.
Was het in het begin nog wel eens lastig om hem te belonen wanneer hij iets goeds gedaan had, omdat hij zich bij het horen van yes omdraaide naar me toe en dan de lijnen weer overal zaten natuurlijk, nu blijft hij staan waar hij op dat moment staat. Ik kan nu de longeerlijn op zijn kont leggen, hem los laten, naar zijn hoofd wandelen en hem een paar gemengde havertjes geven, rustig terug lopen de lijn weer pakken en op het commmando Ga! begint hij weer te stappen. Zo prachtig kalm en rustig of hij dat al jaren zo doet.
Ook voor me uitlopend schrikt hij nergens van, niet van fazanten die bij zijn voeten opvliegen of van 2 grote vrachtwagens die achterelkaar langs zoeven. Het enig moment dat hij even schrok was van een Belg die tegelijkertijd met ons met een kleregang over een klein bruggetje meende te moeten scheuren. Hij schrok even van de verandering van geluid die de auto op dat moment maakte, maar dat was niet meer dan even wat lager worden en was in een seconde weer voorbij.
Daar beloon ik hem natuurlijk niet voor. Niet of bijna niet schrikken is niet iets waar je aandacht voor moet vragen. Wat er om hem heen gebeurt moet allemaal niet belangrijk genoeg zijn om van te schrikken.

Morgenmiddag komt de osteopaat, Koen Buytaert. Iemand die hem kent? Hij is natuurlijk nog steeds ontzettend scheef. Ondanks de oefeningen die we al tijden doen, staat zijn hoofd nooit helemaal recht voor zijn romp. Voordat ik hem met gewicht wil belasten, wil ik weten wat er aan gedaan kan worden en wat ik er door oefeningen zelf nog meer aan kan doen.
Enfin, wordt vervolgd....

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Piet schreef op woensdag 26 september 2007, 8:26:


Mooi om te lezen. Geweldig, wat zal dit een heerlijk gevoel geven.

Hoe erg is modder voor paardenbenen..? Had al een klein stuk in de weide afgezet wat kapot mocht worden gelopen. Is inmiddels kapot en wordt door de regen er niet beter op. Kortom.. modder. De rest van de weide wil ik sparen (is anders binnen de kortste keren ook modder) + dat de andere helf een paar weekjes geleden opnieuw ingezaaid is.

Een paddock heb ik niet. Er zou eventueel op het plein (verhard dus) achter de boerderij wel een heel klein gedeelte afgezet kunnen worden voor hen met draad. Andere keus is.. op stal... (wat ik liever (nog?) niet wil)

Vraag is dus, hoe erg is modder. Hoe ver kan je daarin gaan. Voor mijn gevoel niet zo heel erg ver...

Aafke schreef op woensdag 26 september 2007, 8:41:


Modder is geen probleem als ze er niet constant in hoeven te staan.
Kun je op het afgezette stuk geen bult zand gooien, zodat ze hoger kunnen staan? Dan hebben ze plaats om te staan als het echt nat is en droogt het op laat je ze gewoon in de wei lopen.
Ook het verharde stuk is gedurende een aantal uur prima voor hun voeten.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Hier een niet gedraineerde paddock met zand bovenop de klei gegooid. Een baggerterrein dus. Het is geen eigen grond dus ik kan er niets ingrijpends aan veranderen. Ik heb een stukje laten bestraten met stoeptegels, wat ik schoon houd en waarop ik de paarden voer. Ze zoeken zelf uit waar ze willen staan en dat is doorgaans daar waar de bodem vast is: op de tegels of op een zich vanzelf ontwikkelend harder paadje waar ze veel lopen, tussen de bomen. In 11 jaar hebben we nooit last gehad met mok of rainrot oid.
Ik heb het idee dat het er erger uitziet dan het is. 's Nachts mogen ze de stal in, die uren kunnen ze naar wens droog staan.

Piet schreef op woensdag 26 september 2007, 8:55:


Er zijn nog enkele stukjes waar ze droog kunnen staan zag ik net (het afgezette stuk is ± 400 m2) Alleen wanneer het meer gaat regenen vrees ik dat dat niet zo blijft.


In dat afgezette stuk rijden de meiden ook wanneer het niet nat/modderig is. Is dan niet zo'n heel goed idee om er een bult zand neer te gooien.

Maar op zich een goed idee.. eens over nadenken.


Misschien toch hier thuis eens overleggen om ze in ieder geval 's nachts een plekje op het plein te geven... (... denkt nu heeeeel zachtjes... en dan nog een kleine overkapping en ze hoeven helemaaaal niet op stal)

Fred schreef op dinsdag 25 september 2007, 23:51:


Doe niet zo onnozel. Tussen de frames zit 1/50 seconde. Je wil toch niet beweren dat jij serieus denkt dat binnen 0.02 seconde de hoef ineens drastisch van stand verandert, landt, en dan weer recht staat?


Grappig toch hoe jij altijd je net aangekochte speeltjes verheft tot "de enige methode".