Eva Saegerman schreef op vrijdag 21 september 2007, 14:58:
> Meestal kennen ze me hier van die madamme die zo rare dingen
> doet in 't dorp met haar paarden, die cowboy mee haar
> honden-paarden
> Jolien gaat foto's trekken
>
> "Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd
> paard kan zijn"
And off we go...
Foto's zijn er niet omdat Jolien en ik die helemaal vergeten waren toen we aankwamen op die wei. Twas meer "dringend ingrijpen" waardoor we niet dachten aan foto's trekken. We kwamen toe en beide eigenaars waren buiten adem. Ze waren 30min bezig met hengstenveulen op de trailer te krijgen en fysiek helemaal kapot. Vanuit men auto (we konden ze nog niet zien) hoorde ik het geroep getier en geklop tegen en op de hengst. Net toen we aan de achterkant van de trailer kwamen zagen we nog dat een van de eigenaren de hengst een mep op z'n kop gaf met de zweep, met een steigerend paard tot gevolg, die er wel eens aan dacht terug te meppen. Ik heb meteen geroepen "oww owww oowww zal het gaan", het halstertouw uit de handen getrokken en meteen met de hengst 50m verderop gaan staan, weg van de trailer en vooral weg van de enge mensen. Paard was geheel over z'n toeren en vroeg mij of ik oo zo iemand ben. Toen ik onmiddellijk het paard twee minuutjes tijd gaf om te bekomen en het zich heleaal ontspande besloot die al dat ik niet zo ben. Ik heb zo'n 5minuten grondwerk met hem gedaan. Eerst wa leidoefeningen (ik noem het, "enkele afspraken maken") en dan geclickerd met handtarget. Het paard was dan 100% op mij gericht en volgde me overal heen. Op 5 minuten kreeg ik het dus zo voor mekaar dat de hengstenveulen me, met een doorhangend leidtouw uiteraard, volgde, alsof hij er niet meer over nadacht of ik wel een goei leider was voor hem, hij leek er van uit te gaan.
Op die 5min was hij ontzettend gevoelig voor men lichaamstaal. Zette ik een stap richting zijn borst, dan zette hij er twee achteruit om mij plaats te geven. zelfde met voorwaarts gaan, elke stap dat ik deed volgde hij, in welke richting ook
Het was dan ook een logische volgende stap dat ik gewoon de trailer instapte en het veulen me volgde, zonder enige stress, hoofdje laag en het zou me niet verwodnerd hebben dat die zou veulen-smakken ook
De eerste stap op de laadklep was aarzelend. Ik liet veulen alle tijd dat nodig was om de klep te testen of die niet zou bijten, of dichtklappen, of doorschieten, of of of Ondertussen stonden de eigenaars (die even verdwenen waren, de ene met tranen in der ogen omdat hun niet lukte) er terug en hun verbijstering was groot toen ik het veulen, na de eerste stap op de klep, vroeg er weer af te gaan; en ook bij de tweede stap, terwijl zij al klaar stonden snel de klep te willen dichtdoen en met de zweep op z'n kont te tikken. Ze hebben het toch aan mij overgelaten, was ook mijn voorwaarde voor hulp, dat ze zich in geen geval zouden moeien, en veulen ging zonder angst de trailer op en zocht daar naar men hand om zijn spel van targetten verder te zetten in de trailer. dara kreeg hij een jackpot van mij en klààr
Totale duur: 10min
Stress: minim
Slaagkans volgende poging door eigenaars: minim
Slaagkans indien iets van geleerd: groot
"Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd paard kan zijn"
Warboel
