Spirithorses schreef :

Hm, bij het nalezen van mijn wendingverhaal blijkt inderdaad dat ik niet helemaal volledig was. Het sturen met je navel en 'ogen op je schouders' verhaal had ik niet vermeld (Nick, je hebt gelijk).
Verder: Open je rechterarm (om naar rechts te sturen he), trek idd niet aan de teugel maar wijs je paard in de juiste richting (ik zal dat het komend weekend op de foto zetten). In feite doe je bijna niks met de teugels behalve paard in de juiste richting wijzen maar het zijn de zit en de benen die het paard 'om' laten gaan. Je kijkt daarbij je hand achterna, je bovenlichaam wijst mee, zónder je bovenlichaam te laten draaien (twisten).

Zoals Nick het beschrijft doe ik het volgens mij dus ook.
Maar Nick, jij zegt dat de meeste maneges het de mensen zo leren, ik heb andere ervaringen met de mensen die hier voor het eerst komen rijden. Haast iedereen 'hangt' op de verkeerde bil tijdens de stuuroefeningen.
Gaan ze naar rechts dan hellen ze met hun bovenlichaam mee naar rechts! En dan gaan mijn paarden naar links want ze wijken voor die druk. Ik merk dat de meesten die hier komen het hartstikke moeilijk vinden dit zo toe te passen, vandaar dat ik altijd zeg dat wij dat hier anders doen.

En toen ik het er een keer met Eddy over had, bleek dat hij dat ook zo doet. That's all. Geen A 4 tje voor nodig, en niks bijzonders, lijkt mij.
Dan kun je inderdaad nog specifieker op wat extra hulpen ingaan, maar daar heb ik het nu niet over. Dit was de basishulp bij het rechtsafgaan.

Zo, nu ga ik mijn kopje koffie drinken, tot later,
Doei!

Piet schreef :

Naja, dat is natuurlijk ook heel erg Western he.
Maar pas op met het vooruitschuiven van je linkerbil bij het naar rechts gaan. Veel mensen trekken hun rechterheup daarbij op, en zo moet het niet. Vandaar dat ik altijd zeg 'linkerknie laten zakken', dat heeft vaak net dat gewenste effect, probeer het verschil maar eens te ontdekken.

Kóóófffie....
Pien

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 19 september 2007, 21:44:


Dacht niet dat het helemaal 50 euro is, maar het is gewoon het bedrag wat iemand die zelfstandig werkt moet hebben, wil hij kunnen eten. Bovendien, al moet hij 150 km rijden, het kost je niets extra's. Hoeveel uur rijden is dat in de randstad?
Hij hanteert inderdaad een vastomlijnde methode omdat hij weet dat die werkt. Ik schat dat veel meer dan 1000 paarden dit bewezen hebben. Het 'nadeel' is daarbij dat hij wacht tot het kwartje bij ruiter en paard valt, dus geen verhogen van druk, geen geschreeuw of getrek. Het kan zo inderdaad wel eens lijken of er geen vooruitgang in zit. Je bent pas een trainer als je vertrouwen in jouw werkwijze hebt en de wetenschap dat uiteindelijk elk paard het leiderschap aan je over zal dragen. Want waarom staakt een paard? Waarom zegt ie , ik ga niet verder met jou, maar terug naar huis?Waarom duikt ie met z'n hoofd in het gras? Kortom: waarom doet hij niet wat jij wil?
SubtielTrainen is een zorgvuldig opgebouwde methode, die stap voor stap de ruiter betere communicatie met het paard aanleert en meer paardmens maakt door zijn leiderschapskwaliteiten te ontwikkelen. Het paard gaat erop vertrouwen dat de eigenaar, begeleider, ruiter, beter voor zijn comfort en veiligheid zorgt dan hij dat zelf kan en zal dus gaan luisteren.
Als je halverwege stopt, kan het resultaat nooit optimaal zijn.
Beetje goedkoop, die opmerking over een cap.
Heb je ooit gevraagd waarom hij een cap draagt en handschoenen?
Omdat al die aardige paardjes, na zelf altijd de leidinbg genomen te hebben, nogal eens de neiging hebben om in het begin vrij heftig te zeggen: Oh, ja? Weet jij zeker dat jij mij gaat leiden? Ben jij daar wel mans genoeg voor? En dat vragen heeft er al eens toe geleid dat een hengst zijn hoofd als voetbal ging beschouwen.
Zou jij geen capje opzetten bij paarden die je niet kent? De hengst van Wil was een van de vele voorbeelden, dat een paard soms binnen een paar seconden onverwacht en scherp kan reageren. Je kunt haar vragen of ze vindt dat ze ergens gekomen is met dat paard.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Spirithorses schreef op donderdag 20 september 2007, 0:53:


Als je je handen te hoog hebt, zou het kunnen zijn, dat ze er juist achter gaan lopen.
En dan praat ik over de loodlijn.
Dat ze daardoor wegknikken.
Handen laag houden en gelijke hoogte, van achter naar voren rijden, en proberen de hals uit te schuifen, zodat hij langer wordt in de hals.
Alles om maar het enge halsje te voorkomen.
Ik heb een paard gereden, die al zat je er net op al inknikte.
Ik kreeg het met voorwaarts rijden niet weg, wat bij Luitenant goed hielp, was gelijk het paard op het achterbeen proberen te rijden, vanuit de verzameling langzaam meer verruiming.
Het is een heel moeilijk probleem, en het bleef er ook in, hij was dan ook al 14 jaar, en veel te veel met de handen gereden, i.p.v. met de benen, en dan krijg je zulke problemen.

Dit is mijn ervaring,
Groetjes Anita

Spirithorses schreef op donderdag 20 september 2007, 0:44:



Dankjewel Pien.
Mij is het volkomen duidelijk, want zo doe ik het ook. Dit is de manier hoe het in de parelli-boekjes staat. Voor mij en mijn paarden een volkomen logische manier van wendingen rijden.

Ben blij dat de "mythe" is opgelost

Als een paard bij mij met de schouder naar buiten valt, dan probeer ik de schouders naar binnen te rijden.
Buitenteugel er mooi aan (altijd licht contact).
Let op je buitenbeen, eventueel ligt aandrukken, als je paard uitzwaait.
Maar de stelling blijft naar binnen / open binnen teugel.
Als ze naar binnen vallen, hou die open binnenteugel, en leg je binnenbeen aan.
Let op je zit, dat je geen tegenstrijdige hulpen geeft!

Ik heb alleen geleerd om buitenstelling te geven,(buitenoog zien) als je je paard halt wilt laten strekken, dat kan net even dat zetje geven.
Dat moet uiteraard steeds minder worden.

Groetjes Anita

waarom wordt hieraan meteen de naam 'dwangmiddelen' meegegeven?

Is een zweep dan per se een dwangmiddel? Al die dingen zijn bedacht als hulpmiddel... Als communicatiemiddel tussen mens en paard. Dat het dwangmiddelen geworden zijn in de handen van velen, is een zeer spijtige zaak, maar het hoeven geen dwangmiddelen te zijn!

Ik kan met een touwhalster mijn paard ook tot veel dwingen dat hij niet wil hoor, net als met een zweep of sporen. Maar ik zie de ramp niet in mijn paard zijn been te kietelen met mn zweep om hem een voetje te leren geven?

trea hoex schreef op donderdag 20 september 2007, 9:00:


Tja, Parelli is van oorsprong ook gewoon een westernrijder he

Over het algemeen kennen de westernrijders die van andere maneges komen deze hulpen wel, terwijl de dressuurders ze dus bijna altijd andersom doen. Daar leer je bijvoorbeeld bij zijwaarts gaan dat het paard zich steeds weer onder je been wil zetten, terwijl wij dat dus andersom doen, van het been weg. Dat is wel eens moeilijk in het begin, want dan 'doen' onze paarden het niet op de andere hulpen.

Van de andere kant zeg ik: Tis maar wat je zelf gewend bent, het gaat erom dat je goed kunt communiceren met je paard en dat je het samen een beetje leuk hebt. (Is het doel van 98 % van alle rijders niet gewoon een beetje leuk en veilig buiten kunnen recreëren met je paard?)

Wij gebruiken daarbij weer stemcues, terwijl anderen (Parelli oa) dat niet doen. Zo heeft ieder zijn eigen redenen en maniertjes en ieder kiest datgene wat bij hem/haar past.
Ik merk wel dat er toch veel paarden rondlopen die verwarrende hulpen krijgen en dán wil een duidelijk andere aanpak wel vaak helpen.

Wat ik eigenlijk bij iedere nieuweling tegenkom is dat ze overal de tongklik voor gebruiken, ik vind dat weer typisch 'engels'.
Veel mensen klikken al automatisch met hun tong zodra ze al maar een paard zíén, dan klikken ze met de tong om aandacht van het paard te vragen, om hem aan het halster mee te leiden, voetje te laten geven, weg te stappen etc. In feite dus wordt die tongklik voor alles en nog wat gebruikt, hartstikke onduidelijk dus.

Wij gebruiken een klikje met de tong alléén om in draf ('jog') te gaan, verder nergens anders voor. Mensen moeten dat dus echt afleren hier en dat is heel moeilijk. Net zoals het kusgeluid hier alleen en altijd gebruikt wordt om het paard in galop aan te laten springen.

Ik kom dus veel mensen tegen die in het zadel op en neer zitten te schuiven als paardlief niet vooruit wil, én met de benen, én te klikken, én tegelijkertijd een kusgelkuid maken. Een overweldigend aanbod van hulpen dus, geen wonder dat het paard niet loopt....

Daarom hou ik het zo graag bij simpel.

Groet, Pien

Christel Provaas schreef op donderdag 20 september 2007, 8:11:


Precies. Eens.
En hoeveel mensen sturen er alsof ze op een tractor zitten, met de buitenhand over de hals van het paard? Offeh.... alsof ze op een fiets zitten? Offeh.... alsof ze een paard de bocht om moeten trekken ipv wijzen? Daar komen heel wat problemen vandaan ; onduidelijkheid in hulpen, slechte timing en niet consequent zijn in je hulpen.
Kom ik weer met mijn basis.

Groet, Pien

Anita Cats schreef op donderdag 20 september 2007, 9:08:


Het optillen van de binnenhand word meer gedaan. Ik doe het, Antoine de Bodt, Bent Branderup allemaal mensen die werken aan het rechtrichten van het paard. Juist door je binnenhand hooger te vragen dan je buitenhand krijg je een buiging door het hele lichaam van het paard omdat je de schouder vraagt mee te buigen.
Het naar buiten of naar binnenvallen heeft te maken met het verkeerd ruitergewicht of richting navel of het paard heeft moeite met buigingen in zijn lichaam en zoekt op die manier een uitweg. Dit komt niet door die hogere binnenhand.

van lennep schreef op woensdag 19 september 2007, 19:50:


God, ik sta er eigenlijk nooit bij stil hoe het moet zijn om 2! eczeempaarden te hebben. Ik heb al wat liggen piekeren hoor, en ik heb er maar eentje.

Eigenlijk ben ik nog steeds niet zeker of Troy wel een eczeempaard is. Ik heb hem wel de hele zomer de boett omgehad, hij heeft ook de hele zomer (redelijk veel) jeuk gehad, maar toch zegt ergens in mij een stemmetje dat deze verschijnselen ook wel een andere oorzaak zouden kunnen hebben. Hij had trouwens ook niet de open plekjes die je vaak ziet bij eczemers. Zijn manenkam (waarvan de achterste helft helemaal afgeschuurd was toen ik hem kocht) is inmiddels alweer 20cm lang. Dat is toch niet echt normaal voor een eczemer in het zomerseizoen, toch?

Hij heeft bijv. ook regelmatig periodes waarin hij erg platte mest heeft, wat niet in relatie staat tot ransoenverandering. Soms spéttert het eruit.
Ik heb het ooit eens op een forum nagevraagd, maar het werd niet herkend door mensen met eczemers.

Nu staat hij al weer 3 weken zonder deken, en dat terwijl het afgelopen weken best wel warm was overdag. Hij heeft zelfs op wei gestaan, enkele uren per dag.
Hij is dan tegen de avond wel wat geirriteerder van alle kleine mugjes die ronddansen rond zijn koker (vooral dáár irriteert het).

Dus ja, ik hoopte dat de magnesium nog iets kon veranderen/verbeteren aan zijn lichamelijke welzijn.
Het zit me wel dwars dat ik zo symptoomgericht te werk ga nu. Dat ik "gewoon" maar magnesium bijvoer terwijl ik niet eens zéker weet of er een tekort is. Ik hoop dus echt dat er snel nog méér dingen verbeteren, als de manenkam het enigste is wat verandert, dan durf ik toch niet dóór te blijven voeren, omdat het zo lastig te zeggen is of die dikke kam nou verdwijnt door de magnesium of omdat het seizoen voorbij is

Staat Mayke nu 24 uur in de schuilstal dan? Wil ze dat zelf? Ze heeft het wel héél erg hè? Zelf in de periode dat Troy best wel wat jeuk had, koos hij het liefst voor de wei.

Groetjes, Trea

Kynshiri schreef op donderdag 20 september 2007, 9:11:


O nee, alsjeblieft niet wéér...

Tipje van de sluier: het zit 'm in de blaadjes.

Zo ziet zijn manenkam er nu uit;

en zijn staart (die bestond uit stoppels)

Kynshiri schreef op donderdag 20 september 2007, 9:11:


Dat staat er ook precies zo als jij hier schrijft als je het forumhandvest leest. Echt precies zo.

Saskia

Hallo Hester,

Even vooraf waarom ik tot Gluc besloot.
'n Ruin van 22 jaar, sinds anderhalf jaar bij mij. Oude blessure, artrose. RV lijkt op een overhoef. Begon steeds erger te kreupelen, kon 1 maand geleden al niet meer fatsoenlijk stappen zonder pijn. Het bekappen was de laatste keer bijzonder pijnlijk, want LV bekappen waardoor hij RV moest steunen was voor hem niet vol te houden. Vreselijk om zo'n pijnhoofd te zien. Heb dus LV het hoognodige gedaan.

Ik heb overwogen hem te laten inslapen, maar wilde ook nog Glucosamine proberen. Hoorde ervaringen van mensen die erg veel baat hebben hiermee. Wat ik gebruik is een combinatie van Gluc met Chondroitine, MSM en VitC (schijnen zich onderling te versterken en ik dacht ik gebruik het maximale voor Cesar). Daarnaast wordt hij sinds 2 weken ook met andere middelen homeopatisch behandeld.
Als je Googled krijg je veel info over gepubliceerde onderzoeken.

Sinds 2 weken geef ik dit nu. Het is een vloeibare vorm die ik toedien met een spuit direct in zijn mond. Maar dat is bij hem nooit een probleem, dus dat scheelt. De vloeistof (ik heb het zelf geproefd) is mierenzoet en staat volgens mij stijf van de suiker, maar het paard staat zijn mond te likken als ik er aan kom. Mmmjammie.

Nou, wat is na 2 weken het resultaat?
Gisteren: oortjes naar voren, loopt nog voorzichtig maar stapt niet meer kreupelend, is in het algemeen vrolijker. Heb hem gisteren zijn voorvoetjes moeten doen en dat ging weer iets beter.
Ik heb weer hoop.

Laat je horen wat het met jouw paard doet?
groetjes