Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Piet hebben jullie er aan gedacht omhaar iets anders te leren? Een opdrachtje. Zo heb ik het toen met Sif aangepakt. Die hebben we het commando laag geleerd, zo kon je het steigeren voorkomen. Het steigeren zelf hebben we volkomen genegeerd. Als dit paard zich moet concentreren op een kleine oefening heb je best kans dat ze vergeet te meppen.
Ik zou ook proberen of ze een touwtje om haar been durft te verdragen, als ze dit vroeger hebben gedaan is dat ook een probleem wat opgelost moet worden. Het komt op mij enorm over dat dit paard wil vluchten, door dat die benen bij elkaar gebonden zijn geweest hebben ze haar iets heel essentieels afgepakt, de controle over het weg kunnen. Misschien is het geen idee dat paard naar jullie te halen, iedere dag even 5 minuten is denk ik veel beter dan eens in de zoveel tijd en er moet dan wat.
Het doet me ook een beetje denken aan een ponnie de we vroeger eens hebben overgenomen, die ponnie had een kind tegen het hoofd aangetrapt, kind ziekenhuis etc. drama was dat. Die ponnie hebben we ook van heel ver gehaald, alle vertrouwen was weg, het heeft zeker een half jaar geduurd voor ze normaal te pakken was. Het was gewoon iedere dag in de wei gaan zitten en wachten, op een gegeven moment werd ze nieuwsgierig en kwam ze dichterbij. Toen ze zover was dat je haar kon pakken en benaderen was ze ook heel eenkennig. Alleen ik kon haar pakken. Na een maand of drie daarna, door iedere dag wat te doen met haar kon iedereen haar pakken. Na een half jaar daarna was het de meest betrouwbare ponnie van de hele club. Ze rekende op je en de beslissingen die je nam. als ze ergens van schrok ging ze achter je staan. Tijd is de factor die dit paard nodig heeft en regelmaat, heel erg veel regelmaat. Eens in de week, of twee weken is te weinig.

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 12:08:


Ach, we weten dit al twee jaar, maar het was altijd nog zo ver weg, er kan in tussentijd nog vanalles gebeuren he.
Toch wordt het nu steeds concreter en merken we dat wij onze toekomstplannen toch al behoorlijk op Cortils zijn aan het afstemmen.
In de kasteelboerderij is nu een paardenpension gevestigd en die pacht loopt af in 2012 waarna de huidige pachter met pensioen gaat en wij de boel gaan opvolgen.
Soms, op dagen als deze, kunnen we niet wachten en alleen maar drómen dat het al zo ver was. Toch denk ik dat het niet voor niks is dat we zo lang moeten wachten. Heeft alles te maken met rijping en de opbouw van ons bedrijf, weet ik heel zeker....

Pien

Arabesk schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 10:13:


Ik zie dat ook om me heen:
Dikke lagen zand waar de paarden doorheen moeten ploeteren.
"Is goed voor de spieren", zeggen ze dan
Maar is in werkelijkheid funset voor de pezen.

Ik heb er ook niks mee.
Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Fúnset? Funest, zal ik bedoelen....
Niks fun....

Monique Meijer schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:20:


Dit is echt heel erg om mee te maken! Voor Indy, omdat zij het moet ondergaan en het niet kan begrijpen waarom, maar zeker ook voor jou, omdat je totaal machteloos staat. Die IJslander bij mij op stal met Ataxie heeft dan zeker een wat minder progressieve soort. Al moet ik wel even erbij zeggen dat ik haar niet vaak zie en haar, omdat de paarden op de wei staan, al een paar maanden niet met hem bezig heb gezien. Zij had geleerd (weet niet welke methode) om zijn achterbenen één voor één te buigen en naar achteren te strekken om hem als het ware 'bewust' te maken van zijn achterhand.

Maar met Indy gaat dit niet meer werken denk ik. Ze gaat zo te horen sneller achteruit. Pijn hebben ze bij Ataxie geloof ik niet. het is juist een verlammende ziekte.

Ik weet heel goed waar je doorheen gaat. Onderga op het moment al weer enkele weken hetzelfde proces, alleen dan met mijn fretjes. Hier gaat het om de zeer aggressieve bacterie Helicobacter Mustelae, een variant van de Helicobacter die wij mensen in onze maag hebben en bij stress of ziekte maagproblemen zoals zweren kan veroorzaken.

precies een maand geleden mijn oudste fretje Bibi verloren, na een medische strijd die niet gewonnen kon worden. Nu is mijn laatste fretje Jinca aan de beurt. Vorige week maandag is haar galblaasje verwijdert. Die heb ik gezien en was echt naar de knoppen. De operatie is verder goed gegaan en het herstel lijkt wat dat betreft ook goed. Alleen had DA Hanneke Moorman tijdens de operatie gezien dat Jinca's maagwand nogal dun was. Helicobacter begint dan ook altijd vanuit de maag te donderjagen, dus haar maag is hoogst waarschijnlijk ook niet in orde.

Hele rits medicamenten mee, inclusief maagbeschermers. Een aantal dagen geleden begon Jinca aan te geven bepaalde medicijnen die ze normaal vrijwillig wegwerkt niet meer te willen. Waarschijnlijk werd ze er misselijk van. Gisteren had ik ze verwerkt in een speciaal papje wat je kunt kopen bij de DA's om zieke of herstellende dieren op te peppen (Waltham), maar ze is natuurlijk niet gek, en ik kon haar niet eens meer in haar nekvel vast blijven houden om haar te dwangvoeren, zo ging ze met haar lijfje te keer. Ze wrong zich in allerlei bochten...

Toen was het voor mij genoeg geweest. Schluss! Over! Gedaan!
Bij Bibi heeft die hele medische rompslomp ook niet geholpen, en aangezien stress een grote trigger is voor Helicobacter en ik jinca stress met dwangvoeren stress aandoe, vond ik het genoeg.

Ze krijgt nu geen medicijnen meer. Ze is nog steeds goed op gewicht en hopelijk blijft ze dat. Ze slaapt overdag en 's nachts heel veel. Maar 's morgens als Wout er vroeg uitkomt voor zijn werk komt ze te voorschijn, dan maakt hij speciaal voer voor haar, en eet ze, gaat haar 'territorium' verkennen en daarna weer slapen. Totdat ik eruit kom. Dan komt ze omdat ik de tijd heb om haar het hele toegestane deel van het huis te laten verkennen. Dan rent ze in de rondte, vanalles besnuffelend. Eten wil ze dan niet. Gaat als ze klaar is weer slapen, en komt dan 's avonds nog eens. Dan eet ze nóg een keer.
Haar ontlasting ziet er redelijk goed uit, ze toont geen tekenen van misselijkheid meer.

Zolang dit zo blijft, en hopelijk duurt dit nog een tijdje, laat ik haar. Zie ik dat ze af gaat vallen, haar ontlasting tekenen van problemen laat zien, ze geen eten meer kan verwerken en ze dus ook weer misselijkheid vertoond (pijn kan ik helaas niet doorzien) wordt ze thuis ingeslapen. Ik ga niet eens meer met haar naar een DA hiervoor, ze komen maar thuis! Dit is mijn derde fretje met deze gezondheids problemen, de twee daarvoor ben ik er al aan verloren.'Ondanks alle behandelingen.

Na Jinca komt er voorlopig geen fret meer in huis. Ik moet eerst bijkomen van alle stress en verdriet die dit alles veroorzaakt heeft.
Mike staat al die weken op de wei, en zo'n 1x in de week ga ik even naar stal om een bakkie met mijn vriendin daar te doen, even ons leed spuien (zij heeft een Fjord die regelmatig in de lappenmand zit), en dan ga ik even bij Mike in de wei buurten, hem even aaien, kijken of hij in orde is, en dan weer weg. Rot is dat hij dan achter me aan komt lopen en mee wil, maar ik kan het geestelijk even niet opbrengen om met hem aan de slag te gaan. Zoals iedereen hier wel weet moet je zelf dan goed in je vel zitten.
En dan: terug naar het verdriet, machteloosheid en de zorg thuis...

Dus Monique, ik weet echt waar je doorgaat. Heb je trouwens nog op de Haf van je vriendin gereden? Of iets anders leuks gedaan om even de zinnen te kunnen verzetten?

Spirithorses schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 12:20:


whahaha

paarden zijn niet gemaakt om ballet te doen in een bak met zand

Rijden in een bak met zand, krullen, tapijtsnippers is nou niet bepaald stimulerend voor het hoefmechanisme. En dan hebben de meeste dressuurpaarden ook nog 4 hoefijzers en staan op stal en in de wei met een beetje geluk. Die beesten lopen toch gewoon op 'slapende voeten'?

Laatst las ik een uitspraak van iemand waarvan het paard alleen maar nog goed kon lopen in een zeer vlak gestreken rijbak. Anders ging het paard op z'n muil....

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Als ik jouw verhaal zo lees lijkt me vrij duidelijk wat de oorzaak van deze terugval is.
Soms is het heel onhandig als je met een andersdenkende eigenaar van doen hebt, ik weet er alles van.

Wij hebben hier soortgelijke 'gevallen': één paard, goed opgevoed, braaf, nooit iets verkeerds meegemaakt, maar bleef toch trapperig als je aan die achterbenen kwam. Ik vond het vreemd dat zo'n braaf en vertrouwensvol paard zo defensief is als je de achterbenen wilt oppakken. Is het gedrag, trauma of pijn?

Voordat ik verder wil met zo'n paard laten we er eerst een osteopaat naar kijken en wat bleek? Paard had problemen in de achterhand. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en is dit verholpen en paard geeft gewoon braaf haar voeten. Je wéét gewoon dat er iets mis is wanneer en verder braaf paard op zo'n ding moeilijk doet.

Ander voorbeeld: Paarden die erom bekend staan dat ze moeilijk hun (achter)benen geven: Kijk eens naar de stralen, die kunnen zo dik zijn en drukken waardoor het paard niet op het ándere been wilt steunen
(nou lijkt me dat bij jullie Tinker absoluut niet het geval, maar je weet maar nooit).

Maar ook wij hebben soms moeilijkheden, we hebben nu een Andalusische merrie die werkelijk gebróken is. Voor bekappen gaat wel, maar achter zitten zoveel trauma's dat ze al trapt als je maar naar haar wijst. Toch is ze lichamelijk verder in orde maar zijn het haar trauma's. Ook bij dit paard gaat het niet helemaal vanzelf, t is een hele weg voor haar. Ze moet eerst een beetje aarden en tot rust komen.

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:16:

Hij hoeft zich niet te bewijzen, van mij al helemaal niet! Alsjeblieft niet. HIJ is degene die er zo over valt, zich zo druk maakt, die meteen op de kast zit, ongelooflijk aangevallen reageert. Als het hem niet interesseert hoe ik erover denk, dan moet ie zich niet zo opwinden, interesseert het hem wél dan moet ie betere foto's plaatsen. Simpel as that. ik heb geen enkele behoefte om bij Eddy te gaan kijken omdat ik hem persoonlijk een grote blaaskaak vind.

O, nee... iemand uitmaken voor stoomboot en belachelijk maken om een bepaald kledingstuk, dat kan wel??

Ik zie geen enkele goede tip uit zijn toetsenbord komen. integendeel zlefs. Als hij inhoudelijk probeert te schrijven staat het zó vol dialec-taal, schrijffouten en spreektaal dat ik er niets van kan maken. En voor de rest blaast ie alleen maar in de rondte vanaf zijn ivoren toren, daarbij mensen beledigend door totaal niet te lezen wat ze schrijven.

Dat jij onderdeel bent van ijn fanclub, dat wist ik al lang. Dat is je goed recht, maar probeer mij maar niet anders te laten denken over Dhr Eddy, want ik wordt er goed misselijk van. Inhoudelijk lees ik JOUW berichten ook erg graag. Je schrijft goed onderbouwend en leuk. Misschien kan jij Eddy eens bijbrengen hoe hij zich fatsoenlijk kan uitdrukken hier, dat zou voor velen een hoop ergenis schelen.

Laten we wel wezen.. ik werk niet met drugsverslaafden, maar met mensen met gedragsproblemen. Dat is een heel andere groep, die dus echt wel geconfronteerd dienen te worden met hun eigen gedrag en de consequenties daarvan. Wat mij betreft valt Eddy (in virtuele status) duidelijk in die groep.

Ik ook.

Nee, hier ben ik het niet mee eens. Iedere seconde dat jij je paard zó laat lopen met ruitergewicht erop, breng je schade toe aan zijn rug. Zolang jij erop zit is het JOUW taak om je paard de juiste spieren te laten gebruiken. Of bedoel je het anders??

Trea

Arabesk schreef :


Weet ik en heb ik hier ook al meegemaakt.
Onze zandbak met een dunne uitgesleten laag zand over de klei en bovendien licht hellend is ook bobbelig en niet vlak.
Moet je sommigen eens horen; paard kan daar toch écht niet in lopen.
Hem vlak harken gaat allang niet meer, dan zit je gelijk in de klei.
Maar we hebben nooit wateroverlast met dat hellend vlak en de paarden krijgen mooie broekspieren en een goede balans van het heuvelopwaarts gaan.
Ik weet nog van Mazir die alleen maar in een vlak geharkte bak gelopen had, nooit buiten en al zeker niet in de blub. Wat heeft díé een moeite gehad zeg....

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 12:56:


Interessant Pien..
ik heb zo'nzelfde bak als jij (klei met zand erover) en na 5 jaar een heel fijne droge bak te hebben gehad (die overigens niet is voor het rijden, maar om in te rollen is hij nu ECHT nat! Bij de minste regenbui staat er water in.
We wilden de kleilaag opengooien en er pakken stro ingraven, maar schuin leggen gaat dus ook volgens jou?
Hoelang ligt jouw bak al?

Trea