Hoe pakken jullie het aan?

Ik bekijk hier net Pien haar link van haar uitje met BD en Spirit. En heb er niets dan bewondering voor. En al helemaal na de hectische ochtend die ik net achter de rug heb.
Mijn Puzzle is ongeveer even oud. Maar het contrast tussen de superrelaxe Spirit en hem is mij nu wel ff heel duidelijk. (Toeval dat die link er net nu staat, maar wel confronterend)

Vanmorgen namelijk de paardjes verhuisd van weide. Dik half uurtje te voet. Moe ben ik ervan. Wat een gestress. Zo rustig mogelijke wegen uitgezocht, maar verkeer is hier onvermijdelijk. We moesten alleen even een brug over en ook nog ergens 100 m over de baan. De rest konden we via de dijken en landweggetjes doen.
Omdat vorige keren Puzzle weinig steun had aan Charly, hadden we deze keer mijn schoonbroer opgevorderd om met Tempête voorop te lopen. En dan met Charly en Puzzle erachteraan. Dat was wel een goede beslissing want Pête heeft hier en daar de boel gered. Maar Puzzletje was een klein drama. Aan de brug was het zo'n chaos aan verkeer. Wilde het lukken dat we samen met troep wielrenners, een boel auto's, een vreemd paard en ook nog een lijnbus aan de brug toekwamen. Hij wist niet meer waar hij het had, compleet over z'n toeren en toen die bus er nog eens aankwam is hij plat tegen de grond gegaan ook. (Arme pony zit onder de schaafwonden)
Op het stukje weg hetzelfde liedje. En was het alleen maar omwille van een vriendelijke trekker-bestuurder, die zijn motor afzette en Puzzle zijn machien liet bekijken, en een zeer geduldige automobilist dat we zonder verdere kleerscheuren op de wei kwamen.

Er is hier vanochtend al heel wat gediscussieerd, maar ik weet helemaal niet meer hoe we nu zulke situaties kunnen vermijden. Zijn die eigenlijk wel te vermijden met een tweejarige die niks gewoon is? Is dat iets waar je doorheen moet ofzo?
Want zo'n hupsende (beresterke) tweejarige aan koordje is absoluut geen pretje. En ik vind het niet bepaald voor herhaling vatbaar.
Normaal loopt hij braaf mee en is in gewone situaties best wel stoer en makkelijk te motiveren. (Op de dijken waren ook 'enge' dingen zoals een sluis of bankje. Maar daar gaat het wel goed) We kunnen zorgen voor een braaf paard aan z'n zijde aan wie hij een voorbeeld kan nemen. Maar toch gaat het mis. Verkeer heb je niet in de hand. En zoals het nu gaat, is het gewoon onverantwoord om hem mee op de baan te nemen.
Maar uiteindelijk leert hij het toch alleen maar door het te doen, of niet?

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 12 augustus 2007, 15:04:

Gelukkig is er voor een paard geen verschil tussen een plek buiten de wei, een erf of de openbare weg. In het geval van jouw pony is alles buiten de thuisomgeving even eng. Je hoeft er dus niet de weg mee op om te beginnen oefenen. Ik zou beginnen met het aan de lijn lopen rustig op te bouwen in een zo veilig mogelijke omgeving, maar dus wel buiten de weide of paddock waar hij woont. Bijvoorbeeld, 200 meter met een ander paard mee door het naastgelegen weiland.
Alle geinteresseerd en rustig gedrag heel hard belonen en na 10 minuten hup weer de wei in. De week erna plan je een obstakel (tracktor, auto, vuilniszak..) en zo verder. Een heel werk, maar als het paard merkt dat rustig zijn bij een nieuw iets wat aan hem voorgesteld wordt extra aandacht en lof van de baas oplvert gaat het sneller en sneller. Voor je het weet staat hij te springen om mee uit te mogen

Veel succes

Elke

Wil schreef op zondag 12 augustus 2007, 14:48:


Feeest!!
Wat ontzettend leuk geschreven, Nathalie.
Gefeliciteerd en heel veel geluk en plezier met die kleine!

Els.