Diaan schreef op woensdag 8 augustus 2007, 10:46:


Mwaw. Ik zie het positiever.
Het is zo dat je niet weet wat je niet weet.
De kaart van de werkelijkheid die mensen hebben is niet de werkelijkheid doch slechts hun perceptie van een deel daarvan.
Het trieste is dat veel 'vinders' zich hiervan niet bewust zijn. Dat is inderdaad de algemene situatie.
Er zijn echter wel degelijk aardig wat mensen die deze oogkleppen niet op hebben. Dit is NIET hetzelfde als stellen dat deze mensen meer weten, wel dat er een perspectief is.

Verder zijn er in de paardenwereld in om het even welk 'hokje' aardig wat beroepsmatig betrokken mensen die én veel weten én perspectief hebben. Voor de modale 'klant' is het echter vaak onmogelijk dit te zien omdat ze beroepsmatig een belang hebben bij wat ze uitdragen.
Bijvoorbeeld de vanwege LDR veel verguisde Jansen kun je op heel verrassende plaatsen tegenkomen. Het is bepaald niet dat deze man zich afsluit voor wat er in de meest paardgerichte uithoeken van paardmanschap afsluit. Híj weet dat hij heel veel niet weet. Hoewel ik niet met 'zijn' methode door eenzelfde deur kan heb ik veel respect voor deze instelling welke bij de meeste mensen uit om het even welk 'hokje' ontbreekt.

hc

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 8 augustus 2007, 10:18:


Die vraag wat er goed en minder goed is aan hellingwerk, heb ik ook al tijden. Jur zal nog beter moeten gaan lopen onder zadel, we werken met buigingen maken en schouder binnenwaarts op het gras en rond bomen. Jur vindt het moeilijk maar ook leuk, gezien zijn uitschachten, we klikkeren ook erbij met beloning een paar hapjes gras eten.

Op onze wandeling door het park hebben we mooie hellingen waar hij graag op en af gaat, enige kennis over wat goed en minder goed is voor hem, kan ik wel gebruiken. Eke beweging waarbij hij meer onderstapt zal goed zijn.

Zelf wandel ik ook dagelijks met de hond de hoge spoorbrug over in zwolle. Waarbij ik heel bewust bezig ben mijn hielanding te vervangen door bal-hiel-bal landing en gebruik maak van de zwaartekracht bij het licht vooroverhellen van mijn lichaam en oppas dat mijn bekken in rechte vertikale lijn blijft, die wil spontaan nog wel eens naar achteren kantelen waarbij de valbeweging minder goed werkt en de rug hol wordt. Paard of mens anders leren lopen kan alleen heel bewust.

Maar goed, het bijzondere bij helling lopen is, dat mijn voorvoet landing heel gemakkelijk gaat bergaf, dat komt ondat mijn lichaan spontaan de neiging heeft tot voorovervallen. Gebruik maken van de zwaartekracht als voorwaartse kracht is dan ook bij bergaf gaan heel gemakkelijk. Hetzelfde echter ervaar ik ook bij bergop, overdreven gezegt val ik bergopwaarts, door mijn enkel gewrichten wat meer te buigen en mijn lichaam wat meer voorover te laten hellen dan op het vlakke. Je snapt het wel, ook op een helling naar boven kun je voorover vallen en met je voorvoet de val opvangen en zo naar boven wandelen.

Hoe gaat dit nu met een paard op een helling?
Wie denkt er met me mee?
Als hij bergopwaarts gaat, zal hij een valbeweging naar beneden moet compenseren. De achterhand zal vooral het werk moeten doen. Ik zal nog veel nauwkeuriger moeten kijken wat er precies allemaal gebeurdt voor ik het allemaal begrijp en bewust kan toepassen. Wat ik met Jur meestal doe is schuin naar boven lopen en schuin er weer vanaf, ook halverwege de helling op een wending maken en er schuin weer vanaf gaan, of evenwijdig aan de helling een stukje lopen.

Groetjes, Michiel