Huertecilla schreef op dinsdag 31 juli 2007, 14:22:
> Michiel schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:47:
>
>> Piet is veel te eenzijdig omdat hij de gezondheid van de voeten
>> boven alles steld. Eddy heeft zoveel zwakke kanten teveel om op
>> te noemen, alhoewel zijn rijkunst steeds minder ter discussie
>> staat. HC die zou wat meer bescheiden moeten zijn, ik zelf zou
>> wat meer ervaren moeten zijn,
Oeff?
> Oeff dat is een opsomming van waardeoordelen over personen op
> basis van persoonlijke perceptie Michiel. Een perceptie als...
> euh.. natural?
Elke gedachte is een oordeel en tevens persoonlijke perceptie (ook al heb je dat met miljoenen mensen gemeen). "Dat is een bloem, dat is de maan, dat is een regenbui", allemaal oordelen, die onwaar zijn ... dwz de lading in verste verte niet dekken. Grove abstracties die we maken om te kunnen communiceren. Als mijn buurman een paard ziet, dan iheeft hij veel minder inerlijke ervaring (die hersencellen laat meetrillen) dan als jij een paard ziet. Hoe kunnen we ooit denken dat we het zelfde bedoelen als we het over een paard hebben?
Alles subjectief en oordelend. Zo werkt dat en dat geeft niets, in feite is het prachtig. Er zijn alleen gedachtes die pijn doen en gedachtes die geen pijn doen. Een gedachte kan alleen pijn doen als je gegloofd dat hij waarheid is. Elke gedachte is onwaar, een subjectief oordeel, een grove abstractie, en dan ook nog over een klein fragment van een complex geheel. In feite doet elke gedachte die voor waar aangezien wordt pijn, omdat het afsnijd van de directe ervaring van de realiteit: "wat een mooie zonsondergang" roept een droombeeld op die voor eventjes geprojecteerd wordt over de zonsondergang zelf, die we ook ervaren. Geeft niets, dubbel zo mooi zo en nog veel mooier is het als de realiteit nimmer verlaten wordt, als je beseft dat de gedachte een onware droom is. Veel pijnlijker zijn gedachtes die de zonsondergang willen bestrijden, de zonsondergang die Piet heet of HC of hoefijzers of zwepen of boomloze zadels.
Nou vul nu je gedachtes maar in, over de werkelijkheid die anders zou moeten zijn dan hij is, en voel de pijn die dat veroorzaakt als je dat werkelijk zou geloven. Hoe vaak zeggen we hier niet tegen elkaar dat iets anders zou moeten zijn dan het is, dat de traditionele stal-bit-zweep mensen zoveel fout doen, dat mensen anders zouden moeten schrijven dan ze doen of dat je paard niet ziek zou moeten zijn.
Doorgaans ben ik me bewust dat al die gedachtes in strijd zijn met de realiteit, gewoon niet waar zijn, en pijn doen als ik ze zou geloven. Net zoals de natuur veranderd en onze oordelen daar niet voor nodig heeft, zo veranderen mensen ook. Alles blijft spontaan in beweging zonder moeite en los van oordelen. Ik hoef mezelf niet pijn te doen, door gedachtes dat anderen niet mogen zijn, zoals ze zijn. Het leven stroomt toch wel en anderen kiezen wat bij hun past, en zo hoord het ook, alles veranderd, en ik kan daaraan meedoen mét een glimlach of in ergernis.
Groetjes, Michiel
Warboel
