Eva Saegerman schreef op maandag 30 juli 2007, 10:51:


Geen bijéénkomst dan.......? Lijkt niet erg uit de verf te komen zo te lezen... Probleem is dat ikzelf in Noord-Holland woon, niet echt centraal dus, en da's een understatement.

Monique Meijer schreef op dinsdag 31 juli 2007, 16:31:

Ja klopt... Heb helaas al heel wat dieren moeten laten gaan ver vóór hun tijd. Heb je vooral gauw met ratten... Maar ook met wijlen mijn frettenmannen had ik geen geluk, helaas. Mijn vriendin van stal heeft een Fjorden ruin van 5 jaar die ook steeds wat mankeerd. Laatst wer een bronchoscopie moeten laten doen. Keel ontsteking totaan de vertakking van de luchtpijp naar beide longen. Strotteklepje te slap...

Ze merkte enkele dagen geleden ook op dat ze als haar paardje ooit te overlijden komt ze niet meer aan paarden begint. Als het niet goed gaat trekt het zo'n wissel op je... Maar ook ik kan me, net als jij, geen leven zonder dieren voorstellen. Wel ben ik na het zeer plotseling overlijden van mijn laatste rat (1 van 4!) even gestopt met het houden van deze enorm leuke dieren. Heb nu weer eens een cavia, een beertje. Hoop dat deze wel zijn beoogde leeftijd zal halen. Als kind hadden we al cavia's en voor ik ratten ging houden heb ik twee zeugjes gehad.

Jammer is wel dat je een cavia beertje niet met een ander beertje kunt houden. Dat wordt knokken. En met een zeugje.... tsja, er zoeken al genoeg caafjes een nieuw goed huisje! En castreren.... Steriliseren wat tegenwoordig bij hengsten kan zal denk ik niet kunnen. Zou een mooie optie zijn: kan hij met beertjes-gedrag samen met 1 of 2 zeugjes samen. Deze was de laatste en kleinste uit een nestje.

Aafke schreef op dinsdag 31 juli 2007, 15:31:


is dat de waarheid?

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 31 juli 2007, 16:21:


Niets van dat allemaal , de ene moment zei ik oowh wat gaat ze nu mooi aan de teugel "zo zachtjes " en poef daar lagen we .

Monique Meijer schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:01:


Hoi Monique, het bedachtzame lopen lijkt me goed om haar evenwicht te kunnen bewaren. Denk dat ze het weet, dat ze voorzichtig moet zijn.
Zoals je het beschrijft gaat het alweer sneller als je dacht?
Wat je doet is fijn, jij en je paard voelen zich daar goed bij.
Probeer te genieten van die momenten Monique...

Bah.... gek he?? Maar wat zijn nu de juiste woorden? Ik kan jullie niet eens troosten, zou niet weten hoe. Denk dat ik slapeloze nachten zou hebben...

Wil

ElkeW schreef op dinsdag 31 juli 2007, 7:31:




Zalig zijn degenen die kunnen fretuh wat ze willen.... en lekker niet dik worden!!

Piet schreef op dinsdag 31 juli 2007, 16:54:


Nee, een subjectieve persoonlijke gedachte over de waarheid. [img]http://www.cosgan.de/images/midi/froehlich/a115.gif[/img]

Hoe plaats ik smilies of plaatjes op dit forum..??? :-?

Nils Vellinga schreef op maandag 30 juli 2007, 23:25:


Dat denk ik niet, want als ik het gewoon onder z'n voer meng dan weigert hij voor de rest van de maand uit zijn voerbak te eten omdat hij het zo vies vindt! lol

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 31 juli 2007, 17:02:


Mmm... allemaal geen schokkende redenen en omstandigheden dus. Maar raar blijft het wel. Morgen ga ik er weer op, in vertrouwde omgevind. Ik zal eens goed opletten of ik iets, hoe miniem ook, merk aan zijn reactie wanneer ik hem beklim.

Wil schreef op dinsdag 31 juli 2007, 17:21:



..zo lang ze genoeg bewegen toch . Stilzittend is het een ander verhaal, maar dat komt er hier toch nooit meer van.

Gisteren ben ik in het zadel uit wandelen gegaan! Met het touw er bij, omdat ik min of meer verwachtte er even veel langs te lopen. Maar dat was niet nodig, we zijn op de straten en graskanten gebleven (geen splitpaden gelopen) en Huli liep als een trein, letterlijk zelfs, want om iedereen duidelijk te maken dat hij echt wel moet werken als het stevig bergop gaat maakt hij er een frrr frrr frrr frrr geluid bij

Groetjes,
Elke

Equipalazone is een idd een pijnstikend en ontstekingsremmend medicijn dat oa wordt voorgeschreven bij hoefbevangenheid. Heel doeltreffend voor
aandoeningen (ontstekingen aan)het het spier of skeletstelsel.

Mijn shetter at het mee op in haar eten maar mijn paardje (Player) is niet te misleiden, helaas. Heb alles al geprobeerd maar oftewel weigert ze te eten ofwel spuugt ze alles uit.
Alles gaat dus in een spuit en een vriendin van mij - de rust zelve - krijgt zonder veel problemen het in haar mond gespoten. Zonder halster aan te doen zelfs.
Als ik het probeer wordt het echt lachwekkend, ze voelt dat ik me er zenuwachtig in maak en het is gewoon om zeep.
Niks appelmoes, appels, honing noem maar op voor ons , wel vertrouwen winnen en rust uitstralen en doen alsof je alle tijd van de wereld hebt.....

denk iss dat je paardje hoefbevangen zal staan, kappen is dan idd wel noodzakelijk om de druk op de tenen weg te halen.

Succes!

Wil schreef op dinsdag 31 juli 2007, 17:15:


hey Monique,

Krijg er tranen van in mijn ogen.
Koester de momenten met Indy, maar dat doe je al....
Voel me zo in je schoenen staan,
zo rot om je paardje zo te zien.
Wens je veel goede momenten met Indy en de wijsheid èn de moed om de juiste beslissing op het juiste moment te kunnen nemen wanneer het nodig zal zijn.

jacq.

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 31 juli 2007, 16:41:


nee cedric reageert niet meer en andere ook niet

Even vertellen hoe Charlot hier komt en hoe ik haar leerde kennen.
Vorige zaterdag ging ik met Queenie op wandeling en passeerden we de lokale manege. Ik reed zonder zadel en met stalhalster en had wel eens zin om in de binnenpiste (lees: vallen doet geen pijn dan en Queenie kan niet weg ) mijn zit te oefenen. Maar t was kamp en de piste niet beschikbaar. Toevallig kwamen we net op een moment dat de kindjes wat rond liepen niets te doen en toen stelde de lesgever voor dat ik even een showke zou geven aan hen (clickertraining). Dus vanalles gedaan met Queenie (die stond zowat te slapen en had eigenlijk liever rust, dus kreeg ik haar niet zo actief waardoor het allemaal wat trager ging)

Na een tijdje ging ik buiten nog wat dingen tonen, maar het werd al snel een onderonsje tussen charlotte, lisette haar zus en mij.

Charlotte vond het bijzonder leuk wat ik kon met Queenie en vond dat ze heel netjes reageerde op mijn bijna onzichtbare hulpen. Bitloos dan nog....?

We hebben onze nummers uitgewisseld en de volgende dag mailde Charlotte me al dat ze het aangedurfd had om ook bitloos te rijden op haar en ik citeer "Vandaag heb ik ze eens gereden zonder bit (we hebben even ons hoofdstel wat omvormd, en nu stond ze direct perfect stil, en konden we de eerste keer in ons leven de teugels lossen, was al een super gevoel op zich)."


Gisteren ben ik bij Charlotte langsgeweest en ook dan heeft ze een aantal leuke ontdekkingen gedaan bij haar paard. Maar dat vertelt ze beter zelf.

Ik had haar ook aangeraden zich aan te melden op dit forum en haar verhaal en vragen hier neer te zetten, hetgeen ze nu ook gedaan heeft

En daarom dit welkomwoordje, want Charlotte , haar zus, en haar paard komen van heel ver! 5 jaar geleden was dit een heel ander paard en toch wel mooi om te horen waar ze nu al staan!

benieuwd? Ik hoop dat ze haar verhaal komt doen !