marianne laenen schreef op dinsdag 31 juli 2007, 9:17:


Marianne, alleeee! je zegt toch gewoon tegen Gerd: "en nu gaan we een grindbak maken?"
Dat laatste is op zich wel een idee misschien, maar das drin en druit
En je zult dan toch echt een bak moeten maken, met een tussenlag op de bodem, want dat grind is in een wei zomaar weggetrapt, en een paar keer heen en weer lopen is niet genoeg denk ik.

Piet schreef op dinsdag 31 juli 2007, 6:36:


De grindbak zou wel eens niet genoeg zijn vrees ik.
Als ik naar mijn eigen voeten kijk, stamp ik dagelijks een half uurtje
in een grindbak, tijdens het journaal kijkend op de slaapkamer boven om de famillie niet te storen noch te vermaken. Grind is echter rond en glad, voelt heerlijk aan voor de voeten en het helpt zeker iets om de voeten te harden. Op vakantie in het zwartswald, lopend door de bossen, hebben ze echter de paden vol gegooid met gebroken scherpe rotssteentjes van 1 tot 3 cm grootte. En dat is even andere koek. Daar kan ik abosluut geen half uurtje lekker over heen lopen, nog niet tenminste ik weet niet tot hoever mijn voeten zich nog kunnen harden, ik ben pas 5 maanden bezig.

Natuurpaden vol stenen zijn makkelijker/ronder dat dit door mensen gebroken spul, dat heb ik wel ondervonden.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 31 juli 2007, 9:55:

Michiel, gij bent toch ook een speciale hé, een grindbak in de slaapkamer? Zo ver zijn we hier nog niet!

Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 31 juli 2007, 8:28:


Okay na est ambras grrrr!

Piet schreef op dinsdag 31 juli 2007, 9:06:


Yep is ook volkomen logisch en dat heb ik ook met Baskir gezien na een dikke negen maand wandelen aan de hand .Maar dat verklaard dan niet dat de spanjaarden die zo ongeveer op de hardste grond mogelijk lopen dikwijls een hoefrand/hielen ontwikkelen in vrijheid en dat vindt ik dan zo vreemd !

marianne laenen schreef op dinsdag 31 juli 2007, 9:17:


Zei ik toch al ?

marianne laenen schreef op dinsdag 31 juli 2007, 10:01:


Kzou er wel ne keer graag e fotooke van willen zien zo rampedestampe in de slaapkamer ! kinky stuff Michiel !!

Overigens een vraag.

Lees elders op het web en ook irl is me aangeraden om hem 'binnendoor te laten bekappen' (i.v.m. de 'losse knie') Wat zouden 'jullie' doen..?

Nancy (de bijgekochte merrie van 14 jaar) is natuurlijk-bekapt. Ziet er goed uit. Had het eerlijk gezegt nog nooit op deze wijze gezien. Wil dus nog op zoek naar iemand in mijn omgeving die dat kan. Is het misschien een goed idee om Winsor ook op deze wijze te laten bekappen..? Kan dat voldoende effect hebben..? Ehhhh.. ja, ben echt een leek in deze. Wat ik nog weet van vroeger is dat mijn pony toen op de 'normale wijze' werd bekapt.

Aafke schreef op dinsdag 31 juli 2007, 10:32:


Een losse knie heeft alles te maken met TE losse kruisbanden en of kniepezen /aanhechtingsspieren . Aqua therapie geeft hél goede resultaten maar is natuurlijk peperduur (wordt bij revalidatie van renpaarden toegepast) het paard wordt dan in riemen in een bad ondergedompeld (geen druk op het gewricht) en maakt de zwembeweging zonder echter de grond van het zwembad te raken . Toch kan "beperkt" in de zee branding of "lage" rivier (kniehoogte) stappen ook verbetering brengen . Ik zie niet goed in hoe één bepaalde manier van bekappen verbetering kan brengen in een pees/spierprobleem behalve dan om druk te verlichten via een andere stand wat hier niet het geval is !!Laatste optie is operatief de pees of spieren laten inkorten .

De merrie is al ouder, 19 jaar en het veulen is 2 maanden. Het groeit ontzettend goed en is zelfs aan de dikke kant, dus het vraagt ook wel veel van de moeder. Ze zijn overigens allebei wormenvrij.
De voorgaande jaren dat de merrie een veulen had werd ze ook zo mager, maar nu wordt ze zoveel bijgevoerd dat het haast onmogelijk is.
Ik ga ze in ieder geval de hele dag buiten zetten en iets bijvoeren en een bloedonderzoek is inderdaad een goed idee.

Indy staat de meeste tijd (afgezien van wat korte wandelingetjes) lekker op het weiland. Ze is vrolijk en eet goed. Indy loopt opvallend langzaam en aandachtig, wandelen op de weg wil ze nog maar zelden. Ik hou haar vaak gezelschap, ga ik het weiland zitten lezen als ze aan het grazen is. Ze vindt dat duidelijk prettig.

Haar spieren in de achterhand zijn heel zacht geworden, je kunt ze zo indrukken. Ze kan niet meer draven of galloperen, ze doet alles in een rustige stap. Als ik haar aan het borstelen ben en ik moet wat harder drukken om het vuil van de achterhand af te krijgen, dan duw ik haar zo om. Een rare gewaarwording dat het eens zo stevige paardje zo zacht en wiebelig geworden is.

Mijn collega heeft me aangeboden dat ik zo vaak ik wil haar Haflinger mag rijden (Indy haar vriendin), erg lief van haar.

Ik denk dat ik haar volgende week eens vraag of ik met haar Haflinger op stap mag. Even wat anders, even weg van Indy en flink uitwaaien op de dijk is ook niet verkeerd.

Monique

Michiel schreef op dinsdag 31 juli 2007, 9:39:


Nog effe over "doorzaniken", ik beschouw mensen zoals ik de natuur waarneem op een wandeling. Daar zie ik ook geen zwakke plekken.

Wie loopt er er rond en denkt ...
De brandnetel heeft een zwakke plek, als ik hem aan raak doet het pijn.
De zonnebloem heeft een zwakke kant, hij wil niet groeien in de schaduw van de bomen. Het stenen pad heeft geen schoonheid, het is veel te scherp. Hier is het veel meer monocultuur, dan bij ons thuis in de tuin. Het gras lijkt hier te veel op hooi. En zo kunnen we nog wel even door gaan.
Allemaal gedachtes die pijn doen als ik ze voor waarheid aan zou zien.

Piet is veel te eenzijdig omdat hij de gezondheid van de voeten boven alles steld. Eddy heeft zoveel zwakke kanten teveel om op te noemen, alhoewel zijn rijkunst steeds minder ter discussie staat. HC die zou wat meer bescheiden moeten zijn, ik zelf zou wat meer ervaren moeten zijn, die en die zouden niet zo snel boos moeten worden, die en die zouden wat meer natural moeten zijn. Allemaal gedachtes die pijn doen als ik ze voor waarheid aan zou zien.

Toen ik dit door had leerde ik de diversiteit van de natuur en mensen waarderen, dat kan immers net zo goed en wel zo prettig in mezelf.
Het einde van de oerstrijd, het afkeuren van de realiteit zoals die op dat moment toevallig is.

Groetjes, Michiel

Monique Meijer schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:01:


Wat lijkt me dit vreselijk moeilijk om mee te maken met je paardje. Ik ben erg blij voor jullie dat ze vrolijk is en goed eet. Maar ik had toch graag gezien dat het anders was. Wat een lieve vriendin heb je dat je op haar paard mag rijden. Zeg haar maar goed hoe lief ze is hoor. Zulke vrienden zijn schaars.

Groeten, Iris

Malenka schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:50:


De eerste schrik ben ik gelukkig te boven, ik heb twee dagen lopen janken. Het is nog steeds moeilijk, maar ik kan ermee omgaan. We zien wel hoe het verder gaat. We hebben erg leuke dingen meegemaakt en maken die nog steeds mee, dat maakt het wat gemakkelijker. Ook dat Indy geen pijn heeft, is heel belangrijk voor me, een hele opluchting.
Ik heb gisteren nog wat foto's gemaakt. Je zou niet zeggen dat ze ziek is, ze glanst zo mooi.

Monique

Michiel schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:47:


Oeff dat is een opsomming van waardeoordelen over personen op basis van persoonlijke perceptie Michiel. Een perceptie als... euh.. natural?

hc