Piet schreef op maandag 23 juli 2007, 23:37:

[knip]
[knip]

Altijd al opmerkelijk nmm in bijvoorbeeld de Parelli cursus is dat de lesstof vooral voor de klanten is opgezet (hetgeen uiteraard commercieel slim is), in veel mindere mate belonend voor de paarden.


Was ik al bang voor, zoals ik aan gaf. Maar ook onzeker omdat alles met kippen zo ontstellend snel kan gaan. Met paarden is extinction burst toepassen zover mijn ervaring strekt errug t r a a g .

Wel ontstaat er regelmatig extinction burst ongevraagd of iets wat er sprekend op lijkt (maar heet dat dan ook extinction burst? Want de benaming slaat op het ONTSTAAN van het gedrag, niet het gedrag zelf dat op een gegeven moment te zien is. Lastig.). Enig mogelijke oplossing is negeren nmm maar dat valt niet altijd mee.


Wees ervan overtuigd dat ik het heel leuk vind dat je die chickencamps voor me doet - de aloude chinese wijsheid "de wijze leert door ervaring van anderen" pas ik graag toe


Natuurlijk, de weg is interessant. Als het resultaat geweldig is is er voldoening maar wat als er niets méér is? Gelukkig is er altijd méér.

Hi,

Deze morgen toen ik ging rijden met Palmerita zag ik bij de stal de hoefsmid van Shk.Hamdan en we begonnen een gesprek over NB.Hij was er nooit zo erg voor maar nu scheen de wind een beetje van richting verandert.
Vorige week was Chris Pollit op bezoek in Dubai bij de Al Ahli stables om naar eeen paard te kijken dat tekenen had van laminitis.
Hij heeft daar dan ook een voordracht gegeven die volgens de hoefsmid indrukwekkend was met anatomisch preparaties en demonstraties.Verdorie wenste dat ik erbij was.
In ieder geval beginnen ze al wat meer open te staan hier.

goed he!!!

Gr.Cedric

Diaan schreef op dinsdag 24 juli 2007, 1:29:

Dat kan de dierenarts je het beste vertellen. Die heeft het paard gezien, de pees gevoeld, de scan gemaakt en de schade beoordeeld. Belangrijk is in elk geval dat je bodem hard en egaal is en dat je -zeker in draf- zo weinig mogelijk bochten nog maakt. Die zware bakbodem zou ik de rest van het paardenleven vermijden, want o, o wat is dat slecht voor de pezen.

Vergeet niet dat daar waar de oude blessure zat, het weefsel altijd zwakker zal zijn. Het komt nogal eens voor dat vlak naast de oude blessure een nieuwe ontstaat.
Ook als je paard helemaal genezen zal zijn, afhankelijk van de aard van de blessure kan dat alles bij elkaar 6 to 12 maanden duren, blijft het belangrijk om die harde bodem in je training mee te nemen. Dat geldt ook voor paarden die nooit een peesblessure gehad hebben trouwens. Als je regelmatig traint op harde bodem, worden de pezen staalhard en is de kans op blessures kleiner.

Cedric Coucke schreef op dinsdag 24 juli 2007, 7:26:


Leuk bericht Cedric!
Ik heb je een mail geschreven.
Piet

Piet schreef op maandag 23 juli 2007, 21:43:


De witte lijn is overal even breed, niet alleen in de toon. Er zijn geen flares.
Vooraan zijn de zolen een klein beetje hol.


Yep! We proberen al twee jaar om hem te laten afvallen. Hij staat op een heel magere wei en in de winter krijgt hij hooi met stro. Voor de rest een liksteen, af en toe een appel, af en toe een handje spelt om te clickeren.

Over het

Dat klopt, hier in de onmiddellijke omgeving zijn alleen zandwegen en grindwegen (slecht, scherp grind). In de paddock is er een stukje verhard voor de voederbak maar daar staan ze nu niet natuurlijk.


Apache loopt nu na de Trek, niet gevoeliger dan ervoor of tijdens. (Hij is wel een beetje stijf). Over beton liep hij heel gemakkelijk, wilde hij zelfs draven als er ruinen in de buurt van Indy kwamen.


Dit hebben we opzettelijk niet gedaan omdat hij er al een hele tijd niet meer mee gereden had en je dit dan terug moet opbouwen.

Marianne

Trudy schreef op maandag 23 juli 2007, 23:43:


Ik struikelde vanmorgen ook over de hopen mest in de schuilstal... een teken dat ze hun hooi vannacht gelaten hebben voor wat het was en knusjes hebben staan schilen voor de regen
Wie zegt dat paarden in het wild kiezen voor nat worden?? Die hebben gewoon geen stal!

vagebond schreef op maandag 23 juli 2007, 21:32:


Ja ik heb ook gelezen dat flemen kan betekenen dat je paard pijn heeft. Zoals jij zegt; extra vaak.
Paarden kunnen soms echt steun hebben van elkaar ook in moeilijke momenten. Soms zoeken ze die steun op en op andere momenten juist weer niet.
Ik ben idd blij dat ze geen koliek heeft gekregen.

Wil schreef op dinsdag 24 juli 2007, 1:06:


Top Wil. Blijkbaar heb je óók nog op jouw netvlies dat de maatlaat niet zo hoog komt als bij ecotope paarden. Komt wel goed dan inderdaad.
Tip. Neem wel een zak van die magnesiumfrut van F&I mee. Dikke kans dat je een keer in het (veel vroegere en haast binaire) voorjaar verrast wordt door acute laminitis. Beter mee dan om verlegen.

@Nils&Olly
Inderdaad en die 'kunst' is bij mij inmiddels een bewuste vaardigheid waar ik gráág verder verbeterend aan werk, want er is altijd meer.
Verder, @Eddy, is het niet wezenlijk anders dan een verscherping van wat La Guèriniére (Solinksi) uitlegt met daarbij een mogelijkheid tot 'aha'-erlebnis vanuit het paard zelf. De enige valkuil van de verscherping (met 'aha') is dat als de leraar het niet begrijpt het paard ook makkelijk de verkéérde succeservaringen kan opdoen.
Zoek de foto van Capricho in de knoop op een helling welke Elke ooit van haar 'zitles' hier geplaatst heeft. Die foto verhaalt een heel boek met verschillende hoofdstukken.
De sleutel tot begrip (verzámel-begrip, niet mbt het hoeftopic!) ligt in de binnenste achterpoot. Als je dat op het vlak begrijpt, kom je er op hellingen ook wel uit.

hc

trea hoex schreef op dinsdag 24 juli 2007, 8:48:


Ieder paard is anders. Trudy kent haar paard en volgt idd haar gevoel. Niets mis mee toch?
Mijn paard heeft geen stal. Ik zou graag een schuilstal willen maken maar die boeren willen niets op hun land!
Jammer hoor. Gelukkig hebben ze wel beschutting van bomen en zo maar er gaat toch niets boven een fijne schuilstal.