Beste Kippen liefhebbers hier is het verslag van Conrad van Pruijssen van dag 3 van het 5 daagse ChickenCamp Level 2 Cue’s van Bob Bailey verzorgd door Marie Fogelquist van House of Learning.
Van hoe een trainer gefrustrrrreerd raakt en moet bedenken wie hij ook al weer is
Vandaag was in meerdere opzichten een erg waardevolle en leerzame dag.
We gingen met de kippen verder waar we gisteren gebleven waren. Het is bijna niet te bevatten hoe moeilijk zo’n ogenschijnlijke eenvoudige taak kan zijn als een kip op een stip te laten pikken als jij het wilt.
Zelfs zo moeilijk dat ik er al voor de 3e dag mee bezig ben. Ik hoop dat ik het voldoende beeldend beschrijf zodat je ook de pijn in mijn hoofd kan voelen terwijl ik aan het trainen ben en de tijd voor en na de training wanneer ik probeer te bedenken hoe ik verder ga met mijn trainingsplan.
In mijn normale trainingen die ik zelf verzorg heb ik altijd hele strakke en duidelijke trainingsplannen waarvan ik weet dat ze werken, de reden: duizenden keren getest en honderden keren bijgesteld tot er een voorspelbaar resultaat uitkomt met een slagingskans van meer dan 90% (80% wordt gezien als wetenschappelijk bewijs).
Vandaag dus weer met kip2 en ki
p3 aan de gang. Zodra het maar even niet lekker liep de strategie weer aanpassen en kijken hoe dat het daarna werkt. Ohjee, wat heb ik de kippen weer gefrustreerd. Ik hoop dat ik in mijn volgende leven niet terug kom als een kip die zijn leven moet slijten op een ChickenCamp
Ik werd er zelf bijna hopeloos van, het bedenken van nieuwe strategie zonder echt zeker te weten of het werkt of niet. (zie ook de uitspraak van vandaag onderaan).
Tijdens de lunch een moment van bezinning gehad en tot het volgende inzicht gekomen.
Ik wilde te graag de gestelde opdracht tot een goede einde brengen in een te korte tijd. Ik was alleen maar gefixeerd op het doel, het slagen voor de taak. Dit is helemaal niet zoals ik ben.
Ik raakte deze ochtend zelfs even gefrustreerd op een kip (het heeft geen zin, de kip (elk dier) doet datgene wat jij als trainer mogelijk maakt), dat was de trigger dat ik even tot bezinning moest komen. Ik ben al minstens 2,5 tot 3 jaar niet meer gefrustreerd geweest terwijl ik dieren train, waarom nu dan wel.
Het plan was: stippel een strategie uit waarvan je zeker denkt te weten dat het gaat werken en maak je geen zorgen over de tijd die het duurt en laat geen druk op je schouders toe, die niets te maken heeft met het te trainen dier (het halen van een test). Vind rust, geloof in je eigen plan, blijf bij je eigen plan, zodat de informatie die je aan de kip (of elk andere dier) geeft duidelijk en consequent is, zodat er een constante factor ontstaat ik (als trainer).
Ik kon niet wachten tot de lunch voorbij was. Onbewust probeerde ik dit te bespoedigen door mijn eten niet helemaal op te eten, het hielp niet maar toch.
Terug op het ChickenCamp een (symbolische) grote streep gezet in mijn trainingsrecord boek en opnieuw begonnen. Ohh wat voelde dat goed, weer rust in mijn hoofd. De kippen waren ineens ook een stuk rustiger. Ik was blij dat ik kip1 de hele ochtend in zijn hok had laten zitten. In de middag had ik kip1 er ook weer bij gepakt.
Het ging ineens stukken beter, “it was me again who was training, and not some student who only want to pass an exam
).
Mijn medestudenten hadden in het begin wat moeite om mijn strategie te volgen en vonden het zonde van mijn eerdere trainingsinvestering. Ik stelde ze gerust door te zeggen dat ik geleerd had van mijn fouten en dat het de beste investering is, leren van je fouten.
Het ging langzaam, maar wel de goede kant op. De kippen waren veel meer gefocust, en gingen steeds beter reageren en het lukte mij om ze steeds langer te laten wachten op de cue (het rode puntje uit mijn laserpen).
De stappen waren veel kleiner, hierdoor ook de zichtbare verbeteringen maar ze waren van een veel hogere kwaliteit.
Nu ik de dag weer terughaal door dit verslag te typen ben ik blij dat ik dit gevoel van onvermogen en frustratie heb mogen ervaren. Ik weet weer waarom ik train zoals ik train, omdat de kans op succes extreem groot is doordat de stappen zo klein zijn.
De uitspraak van Bob Bailey die mij te binnen schiet is: “Don’t be a lumper but a splitter”, wat zoveel betekent als "probeer niet met grote stappen iets tot een goed einde te brengen maar maak kleinere stappen als het even tegenzit".
Ik lijk in sommige opzichten erg veel op Marie Fogelquist (Bob Bailey) je geeft op de eerste dag heel veel hints prijs hoe je zaken de komende dagen tijdens de cursus moet oplossen. Op het moment dat ze worden uitgesproken kan je deze informatie nog niet plaatsen, maar als je elke dag even met jezelf evalueert dan kun je de gegeven hints plaatsen en helpen ze om de rode draad vast te houden.
De belangrijkste hint die ik vandaag zag was de volgende: “If you feed the chicken do that behind the chicken”. Het voordeel hiervan is dat de kip omdraait en wegloopt van de houten constructie. Je voert de kip en de kip draait zich weer om en kijkt naar de houten constructie. De kip staat dan op ongeveer 60cm van de constructie. Je hebt dan alle tijd om de rode punt van de laserpen te presenteren voordat de kip al weer bij de zwarte stip is. De kip mag dan op de zwarte stip pikken om dat de cue aanwezig is.
Zodra dit lekker loopt wacht je elke keer net iets langer zodat de kip dichterbij de houten constructie is voordat je de rode punt van de laserpen (als cue, aanwijzing) presenteert. De kip leert dan te wachten (het grappige is dat dit gebeurd onder het lopen) totdat hij op de stip mag pikken.
Aan het einde liep de kip dus vanaf de plaats waar ik voerde terug naar de constructie en wachtte voor enkele seconde totdat ik de cue (de rode stip) presenteerde om daarna moooii in het midden van de zwarte stip 1 keer te pikken.
Ik begrijp nu ook de uitspraak van Bob Bailey die door Marie Fogelquist ook veel gebruikt wordt: “Click for action feed for position”. Ik had de uitspraak al zo vaak gehoord maar nog nooit ervaren wat het nu echt betekende.
Ik ben er van overtuigd dat het leren uit een boek nooit datgene kan brengen wat het daadwerkelijk in de praktijk (volgen van lessen of cursussen) brengen welk kan. Het feit is dat dan dingen echt op hun plaats vallen en de juiste waarde krijgen waardoor je het nooit meer vergeet.
Het is voor mij de kracht van de chickencamps, ik kan het echt iedereen aanraden.
De kippen zijn super om als metafoor te gebruiken. De kippen kunnen je zoveel dingen leren, laten ervaren en voelen in zo’n korte tijd, wat met andere dieren niet mogelijk is of veel langer zou duren.
Morgen ga ik weer heerlijk verder met kip1, kip2 en ki
p3 en gaan we het wachten oprekken naar 3 x 15 seconden in de hoop dat ik op de vijfde dag ver genoeg ben om mijn kunsten te laten zien.
Uitspraak van vandaag:
All the students had some kind of Bird Flue, our brains felt if they were fried.
Link voor vandaag:
clickertraining.com/node/642" target=_blank>http://www.clickertraining.com/node/642 Het verschil tussen Clicker Training en Training with a clicker.
Groeten van Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen nu met kippen ipv paarden Moooii
Piet
Warboel
