Vanmiddag is er van trainen weinig gekomen, ik was gefacineerd door het gedrag van de paarden
Vandaag heb ik namelijk een eind aan het eenzame leven van Joke gemaakt.
Joke de Haflinger, die bij ons op last van de eigenaar apart op een
postzegel achter de schuur stond en tot mijn vreugde aan Miryam uit Maastricht is verkocht heb ik vandaag bij Don, Shiny en Mina gezet.
Bij de eerste ontmoeting met Don was het na 1 gil en ik keer een voorbeen opheffen van Don duidelijk wie de leider was. Hij heeft haar de hele verdere middag ook geen aandacht meer gegeven.
Nee, dan mijn tuttebelletje Shiny!. Kruiperig voor Don, hij kan tegen hem echt lopen smakken en kauwen als een pasgeboren veulentje, met zijn hoofd zowat in de grond, nu moest er even de rangorde veroverd worden.
Ik had al speciaal om niks uit te dagen , hooi op 3 plekken in de bak gelegd, maar van welke hoop ze ook een hap nam, het was vanaf 10 meter met opengesperde mond erop af , bijtend en slaand en Joke wegjagend tot in de wei om daarna helemaal showend als een grote , vol trots bij Don te gaan eten.
En och arme , als dan even de rust was weergekeerd, maar als Don een oor achteruit trok, om hem zelf twee stappen te laten verzetten, was het meteen weer attack! om zijn terechtwijzing op Joke af te reageren.
Ik had Shiny nog nooit zo gezien, aggressief aanvallend en constant de merrie in de gaten houdend, knokkend om zijn plaats achter "De Grote roerganger" te behouden.
Ik kon helaas niet langer blijven kijken, en het was geen vechten van aan elkaar blijven hangen en slaan om dood te slaan, dus ik kon wel weg, maar het was prachtig om te zien. Mijn gedachtes vooraf over hoe het zou gaan klopten aardig, maar dat Shiny , die op wandelingen nog nooit een voet naar een ander paard heeft opgetild , zo fel reageerde, verbaasde me toch , moet ik eerlijk zeggen.
Mina, die vorige week natuurlijk haar grote vriend verloren heeft, week trouwens geen seconde van de nieuweling haar zijde.
Piet
Warboel
