Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 juli 2007, 11:00:


Hier zijn we
Gisteren geweest ging prima: merrie laat zich helemaal lekker betasten aan der achterbenen! Ik heb me voor dood gekrabbeld tussen haar mooie bos vetlokken waarvan ze begon te trillen met haar lippen en haar hals zo mooi gestrekt "oohhh doet goed nooooggg".
Voedselbeloniing beetje achterwege gelaten en beloond met krabbelen! Vond ze echt heerlijk! Ze stond helemaal in rust te genieten van die aanrakingen! Disndag had jolien haar nog voor alle zekerheid vastgehouden met touwtje, maar ik clicker liever in voleldige vrijheid zodat paard kàn weglopen als het dat wilt; liever dan dat ze niet kan en slaat

Ze heeft heleaal geen stress, absoluut geen intentie te slaan en viel in slaap! Maar toen eigenaar eens overnam, onder toezicht van mij, dan gad ze wel netjes haar voet! maar hij hield iets te lang vol, waardoor ze even dreigde te meppen. Ik heb toen uitgelegd dat de stapjes zo groot niet mogen zijn. Omdat hij van zichzelf vreest dat hij dat gedulkd niet kan opbrengen hebben we toch afgesproken dat ik verder doe met haar.

Maar het gaat dus prima!!!

Toen de sessie ten einde was en ze liep te grazen, merkte ik dat ze erg last had van die lange hoefwand (helemaal gescheurd, afgebroken, enz) en ze zichzelf trimde! (Piet, ik had je dit nog niet verteld, sorry!)
Ze sloeg steeds met de toon tegen de grond. Had ze op asfalt gestaan dan hadden de stukken er zo afgevlogen.
@Piet: wat vind je? een idee om paard effe op stal te zetten (beton ?)
Een andere mogelijkheid om dit paardje te helpen is er nou net nie

Ik ken dit verhaal zo goed.
Gisteren hebben we een vriendin meegenomen, op Apache, die zou haar, de beginneling, wel veilig terug thuis brengen.

Apache wist het na 1 seconde al: "dit wordt een picknick uitstapje" Zijn ogen waren al het groen aan het scannen. We kregen hem eerst al bijna niet van de wei. Ik moest ernaast komen lopen en hem wat verder "parkeren" zodat de anderen konden passeren.

Niet te doen, niet te doen, Anne zat voortdurend met haar hoofd in de takken door de eetescapades van Apache.
Zij liet ook al eens een teugel op de grond vallen. Apache stopte dan promt, kon hij toch weer even grazen terwijl de teugel werd opgeraapt.

Als je hem de eerste keer dat hij begint te eten een "tits" met de teugel op zijn kont geeft, dan stopt hij er direct mee en bovendien loopt hij dan de rest van de rit heel vlot.

Wij rijden hem nu dus ook terug met zijn western teugels...
Zelf heb ik hem nog geen tits gegeven, ik ben daar slecht in.

Maar nu dat ik dit hier van Piet lees, en ook weet dat Pien het wel eens doet...
begin ik er toch over na te denken.

Bah Marianne!

Eva Saegerman schreef op vrijdag 6 juli 2007, 14:14:


Dat laatste lijkt me niet. Daar schiet niemand wat mee op. Angela moet dit zelf oplossen, met aanwijzingen van Piet. Als Piet elke keer ingrijpt als het tussen bijrijder en Don niet gaat, zal Don (die niet dom is, zo te lezen EN al een hele geschiedenis heeft) snel genoeg doorhebben dat hij met iedereen behalve Piet een loopje kan nemen. Ik heb ook zo'n snugger mannetje (kleine Don, zoals Piet hem laatst heeft gedoopt) en ik kon bij diverse bijrijders de problemen al lang van tevoren zien aankomen, zonder dat ze het zelf merkten. Ik zag gewoon aan mijn paardje wat hij van plan was. Volgens mij kan dan alleen de gene die erop zit dat oplossen, door aan het paard te laten merken: ik weet wat jij denkt en het gaat niet door. En dat moeten ze toch zelf leren (voelen, zien etc.). En als ze dat niet leren, jammer dan, einde verhaal. Ik heb dan ook geen bijrijders meer...

Eva Saegerman schreef op vrijdag 6 juli 2007, 14:14:




afstappen is één mogelijkheid,
jij wil voor-uit, paard wil omkeren en huis-waarts,
of je er nu opzit of naast loopt, belangerijkst is dat jullie jouw kant uitgaan
erop of ernaast speelt weinig rol (tot het paard het als een spelletje begint te zien,
dan moet je iets anders bedenken)
Daarom in eerste instantie : waarom wil het paard precies dààr niet vooruit,
als je snel door hebt dat daar géén enkele reden toe is ,
laat je paard dan die 180° draaien
maar draai meteen nog 180° verder door
sta je terug zonder veel dwang in de goeie richting
veel kans dat je paard na één of enkele keren toch besluit jouw kant uit te gaan.
Andere mogelijkheid, 180° laten draaien maar ipv dan vooruit te rijden
achteruit rijden tot voorbij het punt of no-return
het is soms een beetje zoeken maar vooral rustig én snel reageren
én zonder veel omhaal, net alsof de paardebeweging voor jou normaal is
en gewoon voortgezet wordt, reflexmatig..........
maar een flinke knoert van een zweep daarentegen !!!!

Liesbet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 14:49:


Als de omstandigheden goed zijn, akkoord, maar als paardlief of ruiter in gevara zijn (aankomend verkeer, prikkeldraad, gracht, enz) niet akkoord, dan stap je af en "train" je beter verder op een plaats waar het veilig is.