Esther schreef op vrijdag 22 juni 2007, 22:41:


Kan je wel, iemand die vroeg opstaat, omdat hij fris en fruitig moet zijn en moet opletten dat niemand zich tijdens de bekapcursus in de rug snijdt, zich laten verslikken in zijn koffie? Waar haal je het vandaan

Arabesk schreef op woensdag 20 juni 2007, 19:22:


Dat is een vlotte reactie op een bericht wat geplaatst werd in April 2005.
Inmiddels zijn we 2,5 jaar verder en gezien het voortschijdend inzicht ook heel wat kennis rijker

gr. Hans

Hans Arendse schreef op zaterdag 23 juni 2007, 8:00:

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 22 juni 2007, 22:08:


Bedankt Vicky! Klinkt allemaal wel redelijk hoopgevend dus. Ben ik erg blij mee. De plaatjes zijn ook fijn, krijg ik er een beetje een beeld van.

Wat betreft de echo: zal ik inderdaad 3 maanden wachten, of al eerder een nieuwe laten maken?

Margot

Caatje schreef op vrijdag 22 juni 2007, 13:59:


Wat ik niet heb gedaan:
-geen groene leem: de wond zit op een beweeglijk plekje (in de koot) en de huid moet soepel blijven.
-geen vette zalf: de wond zit dicht bij de grond en dan trekt de vettigheid teveel vuil aan.
-geen biotex oid: de wond niet nat houden ivm mokvorming.

Uiteindelijk doe ik nu 2x daags jodiumoplossing op de wond, als er een korst op de wond begint te komen ga ik over op calendulazalf.

Esther schreef op vrijdag 22 juni 2007, 20:04:


Het is niet de oudste merrie die haar aanvalt maar de merrie van 3. Die heeft een beetje een eigenaardig karakter maar staat nu dus op een wieland met een oudere merrie die haar nu een beetje op haar plaats zet.
Ze stonden op ongeveer 3 hectare weiland, 3 veulens een pony en Cheyenne. Maar Cheyenne jaagde haar gewoon op. Ze heeft dit in haar nieuwe groep ook al gebrobeerd bij de andere merrie van 3 maar nu is er dus die oudere merrie en die pikt dat niet. Misschien is het Cheyenne die wat opvoeding nodig heeft. Ze is altijd in bescherming genomen door haar moeder maar die is in december overleden en daarna heb ik dus al die problemen met haar gekregen ze heeft al een paar keer alleen moeten staan omdat ze ook de pony aanviel. Ze kan soms erg moeilijk zijn. En ook van karakter veranderen opeens.

Als we met ze buiten gaan is het het zelfde probleem en valt Cheyenne zelfs voorbijkomende auto's aan en niet omdat ze bang is maar omdat ze haar passeren.
Grondwerk gaat wel goed met haar maar ik durf toch niet in te grijpen als ze wat bij Joy doet want dat hoor ik denk ik niet te doen. Alleen dus uit elkaar halen.

Piet schreef op vrijdag 22 juni 2007, 14:32:


Je hebt gelijk, elk nadeel heeft een voordeel en andersom


Moooiii
Beter worden met het rijden op een bijrijdpaard door er ook lessen mee te volgen is een hele mooie weg. Wij hebben een boer gehad waar we zo vaak mochten komen als we wilden en verder reed er niemand met die paarden, zo kan het ook zijn. Bijna zo mooi als het hebben van een eigen paard. Overal in de wereld leren mensen zo rijden, en zo moet het blijven!

Het was natuurlijk niet allemaal zo ideaal, die adresjes die Tessel en ik gehad hebben, paarden met een geschiedenis, onbeleerde paarden die overal bang voor waren, maar ook een paard dat heel verkeersmak was en heel eigenzinnig (daar hadden we nu nog mee gereden als de eigenaresse niet verhuist was), leerzaam was het altijd.

Groetjes, Michiel

trea hoex schreef op vrijdag 22 juni 2007, 15:00:


IK ben van een touwhalster overgestapt op een gewoon halster. Op aaraden van Josien en Conraad. Dat halster heb ik wel eerst precies pas gemaakt, nauwsluitend dus overal. Doordat ik hierbij de gesp er af gehaald heb past het dan ook alleen op Jur. De teugels klik ik er gewoon aan vast, gebruik de teugels dan ook als leidtouw.

Ik heb hier nog een halster liggen met een mooie indiaanse print, door alle banden in te korten en weer vast te naaien, wil ik die ook nog precies pas maken.

Groetjes, Michiel

Sky schreef op vrijdag 22 juni 2007, 22:46:


Wel een leuk verhaal.
Valentin lijkt me zo'n beetje even oud als Spirit, die bij een ruin en een drachtige merrie staat. Komende winter krijgt hij er wat meer merries bij. Het leuke is dat Spirit nu al zijn voorkeuren heeft: Hij wordt niet opgewonden van zijn eigen hengstige moeder en ook Peyo die nu net 1 is, kan geen gevoelens bij hem losmaken. Al zal ik de kat niet op het spek binden

Gisteren zijn verhaal weer ge-updated met het apekooiverhaal:
http://www.spirithorses.be/spirit.html
Ik zal straks wat foto's maken van hoe hij reageert op zijn hengstige moeder (als ze nog hengstig is).

Groet, Pien

Margot van Lare schreef op zaterdag 23 juni 2007, 9:38:

Ik zou drie maanden wachten als je echt verschil wil zien. Bij peesblessures moet je denken in kwartalen, niet in weken of maanden.

Wie heeft er wel eens van deze DVD gehoord >> Sam Burrell Horse Training Video. Ik krijg namelijk steeds emails gestuurd en dan kun je deze DVD bestellen tegen betaling uiteraard.
Groetjes van M uguet en de natuurlijk bekapte paarden.

Heel mooi verhaal! Blijf je alleen zitten met de hengsten waarmee gefokt (moet) worden... Hier komt de 'Poedertoren' om de hoek kijken, waar Eddy mee bezig is. bewijzen aan het grote publiek dat vruchtbare hengsten met elkaar samen kunnen leven en helemaal niet een éénzaam bestaan hoeven te lijden (bewuste woordkeuze).

Nadeel van vruchtbare hengsten in een groep zetten is dat ze nooit iets met hun hormonen kunnen. Aan de andere kant heb je in het wild ook een hengstengroep van diegene die uit een kudde zijn gestoten, omdat er dáár nou éénmaal maar één de leider kan zijn.

Ik zit ook al weer een tijd met deze gedachten vanwege Mikes testosteron. Eigenlijk zou ik hem een leven in een merrie kudde gunnen, maar die kans is zeer klein omdat die merries van andere eigenaars zullen zijn en toch het grootste percentage van eigenaren hun merrie niet gedekt willen hebben, in Mike's geval niet vanwege eventuele veulens, want die komen er nooit maar vanwege angst voor verwondingen bij de merrie. Ik kan het me financieel niet veroorloven. Niet eens één merrie...

Ben de laatste weken heel erg intensief bezig geweest met wat ik eventueel vanwege mijn gezondheid allemaal met Mike zou kunnen doen. Ben nu in contact gekomen met twee fantastische vrouwen die een aantal paarden op de NH wijze houden. Weidegang, hele jaar rond met schuilstal etc. Hier mogen de merries wel gedekt! Ze hebben er ook een jonge hengst bij staan. En een ruin die ook denkt dat hij hengst is

Maar zulke mensen zijn dus helaas schaars. Daar ben ik in mijn zoektocht voor mijzelf en Mike wel achter...

Denkend aan die hengstengroep in het wild is het misschien toch helemaal niet zo'n ramp als hengsten, in ieder geval met elkaar, in een groep samen mogen leven. In de natuur is dat tenslotte ook zo. Niet elke hengst die geboren wordt zal uiteindelijk zijn eigen kudde verkrijgen!

Ben jij het met de laatste alinea eens Eddy? Jij hebt ook een hengstengroep tenslotte?

Christel Provaas schreef op zaterdag 23 juni 2007, 12:42:


Ok dankje. Het maakt mij niet uit hoelang het duurt. Zolang ze maar geen pijn heeft. Ik kwam alleen van de week een meisej tegen met een fjord met peesblessure en zij moest iedere maand een echo laten maken.

Als het helemaal goed is uiteindelijk, moet ik dan echt op gaan bouwen in de zin van 10 meter draven en de volgende dag een meter meer? Of is dit bij haar anders omdat ze op de wei loopt?

Margot