Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 13:04:


....Waarbij jij voor het gemak ervanuit gaat dat wij hier onze tijd alleen maar OP de paardenrug doorbrengen. Duidelijk te lezen dat jij nog nooit hier bent geweest, HC....

Net hier een heel weekend van zaterdagochtend tot zondagavond cursus gegeven met Conrad. Alleen maar grondwerk ( verslag volgt, het zijn zoveel foto's....) en lessen over hoe je ook paardgericht bezig kunt zijn

Pien

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 12:23:


Pffff, er was dus in het verleden wel een soort excuus voor het gebruik van paarden, maar nu we dat voor ons plezier doen zou het niet meer mogen.
Zeer zwak argument! Helemaal zwak stukje trouwens. Want ook de rest van het verhaaltje vind ik een enorme open deur intrappen, Hoe oud is die professor, wat mankeert ie, is hij te bang om te rijden, heeft hij er geen tijd voor ? Nergens staat dat hij bewust afstand heeft genomen van het paardrijden... en dan nog... een Italiaanse professor....
Ook dieren als bv. honden worden voor ons plezier gehouden, het meest natuurlijk zou zijn, samen in een roedel in de natuur.
Nee, hun bestaansrecht, evenals dat van paarden is het feit dat we ze als huisdieren zien. Met de een spelen, wandelen we mee aan een riempje en houden we binnen in onze leefomgeving om te waken, het paard spelen we mee, we rijden ermee of op en laten we lopen in de wei.
Bovendien begrijp ik niet wat je nou keer op keer probeert te bereiken. Is dat iets als: stop met rijden, doe je paard naar de slacht, want je weitje is toch te klein en ga leuk motorrijden?
Hoe graag wil je gelijk krijgen, als je een of andere Italiaanse professor, met een paardenhobby en waarschijnlijk geld genoeg om nog 20 ha te kopen, tegen mensen hier wilt laten zeggen dat paardrijden niet deugt?
Zou het niet van meer inzicht en realiteitszin getuigen mensen te helpenom onder de gegeven, veelal te verbeteren, omstandigheden zo goed als mogelijk voor hun paarden te leren zijn?

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 12:23:


Als je deze redenering, die een consequent doorgedacht idee is, nog consequenter doortrekt, dan is het hele leven zo. Dan moeten we enkel nog maar naar de dingen kijken en ons nergens meer mee bemoeien.
Dat geldt dan voor onze verbinding met honden, voor het voedsel dat we produceren, voor de huizen die we bouwen, voor de wegen die we aanleggen, etc.
Maw: Op zichzelf en voor zichzelf is alles beter af zonder dat de mensen zich ermee bemoeien en hun invloed laten gelden.
Ik denk dat de mens ook een natuurverschijnsel is en dat alle bemoeiing met en invloed op de wereld om hem heen ook natuur(lijk) is.
Daarom zie ik geen ethiek in het alleen maar kijken naar mooie en van de mens vrije (als dat al nog bestaat) dingen en levende wezens.
Maar ik zie wel ethiek in een integere en zorgvuldige omgang met de wereld om ons heen door met al onze invloed ( die we onmogelijk niet kunnen uitoefenen, want het ligt nu eenmaal in onze natuur) ervoor te zorgen dat we de dingen en dieren geen schade berokkenen en mischien zelfs laten floreren .

Het alternatief zou nmm een collectieve suicide zijn, omdat het nu eenmaal niet mogelijk is om geen invloed te hebben.

Een andere gedachte die dit bericht bij me oproept:
Misschien heeft het paard ons wel gedomesticeerd; heeft hij het zo geregeld dat wij hem willen berijden; dat verzekert namelijk de overleving van zijn soort. Zonder de funkties die het paard voor de mens heeft (misschien wel evolutionar gekozen door het paard) zou zijn soort wellicht verdwenen zijn. Ik beweer hier niet dat dat verkeerd zou zijn. Het gaat hier niet om goed of slecht, aangenaam of vervelend. Het gaat om hoe de dingen gebeuren.

Ik hoop dat ik me een beetje begrijpelijk heb uitgedrukt, want ik vind het behoorlijk moeilijk om deze diepste gedachten onder woorden te brengen.

Moniek

Deze keer met een onderschrift. Ik hoop dat het frans in orde is; niet mijn sterkste taal,

Ceux qui n'avont pas peur d'aller jusquaux bout de leur pensées sont libre.
(Diegenen die niet vrezen om tot het einde van hun gedachten te gaan, zijn vrij.)

Piet schreef :

Yes!

Christel Provaas schreef op maandag 18 juni 2007, 12:38:


Heb je al eens achterin zo'n ding gestaan met een gangetje van 40 over een niet te best weggetje? Inderdaad betrek ik het geheel op mezelf.
Daarom kan niemand me wijsmaken dat een paard dat grappig vindt en dat daar niet een hoop angst vandaan komt.
Als alles stilstaat is het niet meer dan een stalletje met een klepje erheen.

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 13:04:


Belasten om te leren??
Belasten om ooit zover te komen dat je het samen leuk vind? Zoals jij? HC?!
Rijden blijft het ethisch dilemma...wie mag het dan wel , en wie niet?


Gr Esther

Spirithorses schreef op maandag 18 juni 2007, 13:14:


Hahahaha pas maar op dit is persoonsgericht en agressief
Ach de professor en Solinski zeggen beiden wat in hun straatje past, beiden zijn ze ethisch. Het doet me wel denken aan welk zadel er ook weer op moet en welk boek er nog wel ethisch is om te lezen.
Arme paarden toch ik pleur ze maar het land op en 'kijk' er maar naar weliswaar met een wat vertroebelde blik omdat ik een Nederlandse weide heb.

Kynshiri schreef op maandag 18 juni 2007, 12:53:


Ja, volgens mij wel ja.
In ieder geval was er iets wat tussen haar en Joris nogal scheef zat. En toen Anne is weg gegaan was alles daar ook "té" aan het worden, te veel kinderen, te veel uren per paard etc...
Weet je, en dan viel die manege hier toch eigenlijk nog mee, qua omgang met de paarden. Het werd niet aangemoedigd, maar als je intresse had om er meer mee bezig te zijn, hield niemand je tegen.

Zeg, vind jij het trouwens niet riskant om kinderen te laten rijden met jou pony's? Ik heb dat ook wel eens gedaan hoor, kinderen met Pête laten rijden.
En mijn overbuurjongen zit nu ook weer op te wachten dat ze weer thuis op de wei komen staan zodat hij zich er mee bezig kan houden. Vorig jaar heb ik hem ook een paar keer les gegeven met Pête en nu wil ie weer. Maar ik weet het niet goed. Heel die aansprakelijksheidkwesties zitten me tegen en ik heb ook een beetje schrik dat het Pête geen goed zou doen. Maar langs de andere kant wil ik hem ook niet teleurstellen en hij is echt gek op mijn paarden.