Vandaag een mooi moment mogen meemaken, jammer genoeg na een vreselijk zicht.
Deze ochtend stond ik in de wei een beetje te clickeren met onze paardjes en dacht nog bij mezelf "zie mijn beestjes hier staan, zo vol vertrouwen in mij, begrijpen wat ik vraag en ik hoor wat zij vertellen"
Drie paardenhoofden op een vierkante meter rond mij te soezen.
Ondertussen keek ik wat rond en hoorde een luid gehinnik en geklop. Iets verderop was iemand een hengstenveulen op de trailer aan het proberen kijgen. Eén van de twee hengsten stond reeds op de trailer, helemaal in paniek aan het rondschoppen. Ondertussen waren de oude en nieuwe eigenaars de andere hengst aan het eisen om op de trailer te gaan.
Vreselijk zicht en gehoor: met twee vooraan trekken, paard trekt tegen, er wordt nog harder getrokken, de andere twee ezels met longeertouwen aan de achterkant van het paard, de achterhand in beweging proberen zetten door aan de touwen te trekken, veel geroep, enz
Ik kon het niet aanzien en bedacht dat ik maar niet moest kijken en proberen het vreselijk in panieke andere paard ook niet te horen. Maar na 20minuten waren ze nog steeds zo bezig. Hengst dat nog op de trailer moest, begon zich eindelijk nog meer te verzetten en begon te slaan naar de ezels. Maar wat gebeurt er dan natuurlijk... paard krijgt nog meer straf waarop ik promp mijn leidtouw nam en het op een lopen zette richting de ezels. Mijn aanwezigheid werd verwelkomt met "hey eva, we krijgen hengst er niet op, ken jij nog trucjes?" Ik stelde voor of ik mocht proberen met
clickertraining waarop ik vier dwaze blikken zag en kreeg te horen "nee jong,
clickertraining, ..." Ik bleef toch even staan en kijken. Paard zette ineens één stap op de laadklep, waarop een van de ezels meteen de emmer eten wegnam om de hengst verder in de trailer te "lokken". Hij riep nog naar de andere ezel toen hengst met een been op laadklep stond: "laat hem niet eten van de emmer, hij moet verwaterd worden"
Negatief straffen dus: wegnemen van iets aangenaams, emmer eten.
Hengst wilt achteruit van de laadklep stappen (testen) waarop ezel ineens heel hard trok aan touw en schreeuwe "kom hier". Hengst verliest alle vertrouwen, sprong weg en geen van de vier ezels kon nog in de buurt komen.
Een stemmetje uit de hemel vroeg dan toch aan mij "hier gij met uw
clickertraining, ge moogt proberen". Mensen... wat ik toen meegemaakt heb ontroert me nog steeds.
Na 5 minuten kennismaken met de hengst moest ik niets meer doen, hengst volgde me blindelings, met hoofd laag al kauwend en likkend. Ik had 5 minuten leidwerk gedaan en het paard concludeerde dat ik zijn leider mocht zijn in deze moeilijke periode.
Dan kwam
clickertraining er bij. Elke blik naar de trailer werd ge
bridged. Zo kwam hij steeds dichterbij de trailer. Drie minuten heeft hij voor de klep stilgestaan en rondgekeken IN de trailer. Uiteraard beloonde ik hem steeds voor die nieuwsgierigheid en eigen initiatief het te onderzoeken. Ineens begon hij te testen of de laadklep ham wel zou kunnen dragen en het niet kon veranderen in een paardetende trailer door te schrapen op de klep.
"Hijwordt agressief" zei opper-ezel. Ik negeerde alles wat ik rond me hoorde, het kon me geen moer schelen, alleen de hengst kreeg mijn aandacht en ik beloonde voor alles richting de trailer, dus zeker voor het onderzoeken er van!
Plots kwam de tweede voet er bij. Het leidtouw was nog steeds helemaal slap, hing gewoon op de laadklep. hengst ging weer van de laadklep, alle vier de voeten weer op de grond.
Ezel twee zei nog "het lukt niet hie"
Ezel 3 en 4 "o ja wel, hij kijkt al helemaal anders dan daarnet, hij vertrouwt haar echt, ik denk dat ze een soort paardenfluisteraar is"
Even bijvertellen dat gedurende die hele periode zijn hoofdje heel laag was, heel ontspannen, likken en kauwen, én sinds ik met hem aan het werk was gegaan, heeft andere hengst geen enkele keer meer gehinnikt of geslaan. geloof het of niet, maar paard was rustig aan het soezen op de trailer!
Enfin, ik gaf paard effe pauze en ging ng paar minuten leidwerk doen. Hij volgde me als een schoothondje. Weet dat de ezels een zweep bij zich hadden omdat hengst zich steeds omdraaide om te slaan! hij volgde me zoals Queenie me volgt!
Ineens voelde ik dat hij me zo blindelings in vertrouwen volgde dat ik weer eens naar de trailer moest lopen (na hem voor dit gedrag duust keer te belonen
)
Ik liep de laadlep op en ik voelde geen spanning komen op het touw. zonder omkijken stapte ik door, tot het einde, en lieve mensen, wat was ik dolgelukkig:
hengst was me zonder dwang, zonder stress, in vol vertrouwen in mij en de trailer, gevolgd IN de trailer en daar klrijg hij zijn jackpot: een emmer vol graantjes.
Vier ezels stonden verbaasd te kijken en hebben me de hemel ingeprezen: jij bent een schat, een engel, mag ik je gsm nummer, enz....
Kwartier heeft het geduurd!
het resultaat op zich vond ik uiteraard een mooi geschenk om me nuttig te voelen voor die hengsten, maar waar ik eveneens van genoot was dat die mensen zeiden "goh, zie je wel, zo lukt het ook, met geduld en lief zijn"
"Zeg Eva, ik heb nog twee jonge paarden, mag ik je bellen als ik niet meer weet wat doen met onze paarden?"
Tegen haar man zei ze "zie je, Bob, we gaan dat volgende keer ook zo doen he, zoals eva ons gezegd en getoond heeft!"
BTW: dit was de eerste ervaring met de trailer voor deze hengst!!!
Ik hoop dat ik het verschil heb kunnen maken voor dit paard en de nieuwe eigenaars het inderdaad de volgende keer ook zo doen.
Ze reden weg en riepen nog na: "Rij je mee, om de paarden van de trailer te halen, ze staan 1km verderop op de rechterkant van de straat?"
Hadden de paarden dit moeten meemaken om 1km vervoerd te worden!!!!!!!!!!!
Te voet over straat zagen ze niet zitten, ah nee, met hengsten zeker, dat doe je niet!
Hé, Eddy, Pien???
Veel te gevaarlijk he!
Ik kreeg trouwens zopas nog sms van de nieuwe eigenaar en de oude dat ik heel erg bedankt was voor de hulp.
En ik denk dat de hengst mij nog meer zal zien.
Warboel
