Esther schreef op vrijdag 15 juni 2007, 21:38:


Hi Esther,

Ik zou in jouw geval toch even een 2de advies inwinnen.Ikzelf heb enkele jaren geleden 2 patienten met staar en glaucoom naar de K.U.Leuven gestuurd naar een vrouwelijke professor die wereldfaam heeft(de naam ontglipt me momenteel) en die 2 patienten hebben hun zicht terug.Ik wil je geen valse hoop geven maar ik vind dit toch de moeite waard.

Gr.Cedric

Corinne schreef op zaterdag 16 juni 2007, 20:04:


Erg hé Corinne!
Vorige week waren wij met onze (visueel gehandicapte) leerlingen op sportdriedaagse in een Bloso centrum (Katteven bij Genk), verbonden met een manege.

Er stond twee keer paardrijden op het programma.
Alle paardjes vierkant beslagen terwijl ze alleen maar in de piste en hun stalletje staan.
Allemaal een opvallend grote (uitgerokken) mond met een bit.
Verschillende met witte drukplekken op hun rug - "Ja, dat is het lot van een manegepaard hé!"

Rond de manege waren volop weides, er stonden misschien 5 paarden buiten.
Op mijn vraag of de manegepaardjes ook op de weide mochten: "Ja, in de winter , om de beurt elk twee weken."

Ik had me laten ontvallen dat we thuis ook paarden hadden en moest het natuurlijk bekopen. "Dat madammeke met haar eigen paardjes moet leren dat ze nooit achter een paard mag lopen, dat ze een paard ALTIJD moet vasthouden enz. enz.

Terwijl alle paarden doodbraaf en uitgeblust waren, er zat gewoonweg geen leven meer in.

"Oh, de Popeye is precies aan 't manken, zet hem nog maar eens in gallop!"( Eén van onze leerlingen rijdt dressuur en kan dus galoperen).

Ik word niet goed als ik er terug aan denk.

Marianne