ElkeW schreef op donderdag 14 juni 2007, 23:08:


Oh, Elke, je moest eens weten hoe vaak ik niet het advies heb gehad haar weg te doen. Kan ze echt niet meer tellen. Maar nu, 16 jaar verder blijven we nog steeds zoeken. Het zit niet in mijn aard zomaar op te geven. HAHAHA

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 8:17:


Dat moest zo'n vrolijk lachtend koppie zijn...

jan seykens schreef

Hoe kóm je d'r bij ....
Mijn Izzeltje doet zoiets nóóóit :

(naja, geen mensen omver lopen, dat heeft ze inmiddels wel afgeleerd, maar wel altijd haantje de voorste willen zijn als het op draven en galloperen aankomt. Maar gisteravond had ik d'r toch, toen moest ze het uiteindelijk afleggen tegen de Arabs, die hebben uiteindelijk toch het meeste uithoudingsvermogen.)

jan seykens schreef op vrijdag 15 juni 2007, 7:17:

Ha! Heel herkenbaar. Ik kan me nog een situatie herinneren toen ik een van de eerste keren met mijn wegren-paard alleen in het bos was. Hij begon te ezelen aan wat waterplassen, ik gaf wat druk en hij besloot ineens dat welletjes geweest was en dat hij naar huis ging. Hup duik van 180°, staart in de lucht en rengalop naar huis.

Nu waren we gelukkig al een zeker afstand van thuis, en moesten we nog een paar mooie rechte zandbanen kruisen. Ik heb me 100 m schrap gezet, me dan goed geïnstalleerd, en vervolgens besloten dat als hij kiest om te beginnen rennen ik vanaf nu kies wanneer we stoppen.
Ik heb hem over de zandbanen gejakkerd tot zijn tong tegen de grond hing. En ja, dat werkte, hij had het gesnapt, en het is een tijdje heel rustig geweest. Maar zo'n paard is niet dom natuurlijk, en de volgende keer dat hij er echt vandoor wou heeft hij er voor gezorgd dat hij dat lastig figuur op zijn rug eerst verwijderd had

Opbouwend voor de vertrouwensband is het beslist niet. Eigenlijk is het een vorm van geweld zoiets, en fysiek kan je van een paard wat wil terugvechten toch nooit winnen. In de rijbak sta ik wat meer op mijn strepen, en durf ik nog wel ietsje verder door drukken om hem te doen luisteren. Ik weet ondertussen precies wanneer we verzet of vluchten gaan krijgen en kom alleen maar in de buurt van de grens, nooit er over.
Buiten rijd ik 100 % op vermijden van dat soort toestanden, negeren van slecht gedrag en uitbundig belonen van alles wat ik wel wil zien. En dat werkt vele malen beter. Het is een heel betrouwbaar wandelpaard ondertussen.

groet,
Elke

jan seykens schreef op vrijdag 15 juni 2007, 7:17:


Hoi Jan, dat heb ik ook wel eens geprobeerd. Al lang geleden hoor, Frouk was toen zo oud nog niet. Hele Schoorlse bos doorgestormd, met mijn knie op een boom geknald en ze stopte niet. Fjordson, de andere fjord die ik toen had, er op zijn tandvlees achteraan. Het is gewoon een erg poestige tante. Ook als je gegaloppeerd hebt. Fjordson was altijd zo weer rustig, Froukje blijft nog een hele tijd druk en springerig.
Ik heb ooit eens een ruiterkamp met haar gedaan. (Fjordson kreupel, dus ik moest met Frouk.) Eerste vier dagen iedere keer de hele groep bokkend en springend voorbij stormen. Waren ze niet zo blij mee, maar het ging Froukje niet hard genoeg. Aan het eind van de vijfde dag, toen de andere paarden met hangende hoofden en losse teugels liepen, ging Froukje eindelijk een beetje "normaal" doen.
En dan voor de wagen. Ging ze er in het begin ook nogal eens vandoor. Heeft John haar kilometers laten galopperen, zo van: "Jij wilt galopperen, dan mag je ook galopperen." Ze eindigden in een hek naast een sloot. Bijrijder in de sloot, John half naast de kar.
Nu, met ons experiment met bitloos, ook weer. Ze stopt écht niet uit haar zelf. Ik heb altijd gehoopt dat met de jaren het verstand wel bij haar zou komen, maar dat gaat niet gebeuren, vrees ik. We moeten haar niet de kans geven te gaan lopen, da's het beste. En zo blijven we zoeken...

Els.

eddy DRUPPEL schreef :


Ja, lerg euk. Toen zaten wij in het bos met de paarden
Ach, op een gegeven moment ben je erdoorheen en kan al dat water je niks meer deren.
Scheelt weer een douchebeurt

Pien

ElkeW schreef :

Dat vind ik nou goed!
Dat je helder kunt blijven denken en niet in die emotie van dat oncontroleerbare paard schiet. Da's waar de meeste mensen nou problemen mee hebben (en waar ik áááltijd op zit te hameren....)

Als je weet waarmee je bezigbent is dat wegrennen of bokken ineens een stuk minder eng en kun jïj bepalend blijven.

Pien

trea hoex schreef op donderdag 14 juni 2007, 19:29:


Ey ey! hij werkt wel, en goed ook! Groot afstand bereik zegt de mevroi op het NH forum. Dag 1 geen rennende paarden meer, wel 149 dazen gevangen (ze heeft haar moeder laten tellen)

Cool!