ElkeW schreef op donderdag 14 juni 2007, 9:37:


Hoi Elke, bedankt voor je reactie.
Wat jij schrijft komt mij heel duidelijk over. Froukje zoekt altijd een aanleiding om weer te kunnen gaan rennen. En ze heeft wel meer dingen (zoals bijten) om aan te geven dat ze niet wil wat wij willen. Terug naar de basis is voor ons best moeilijk, omdat we niet weten wat de basis nou eigenlijk is. We hebben jarenlang "gewoon" les gehad, maar dat ging nog met zweep en spoorgebruik en niet luisteren was een zwaarder bit erin. Helaas zijn we niet zo gefortuneerd dat we er nu veel geld in kunnen steken. Daarom probeer ik, aan de hand van wat boeken en veel op internet lezen, de basis te zoeken.
Daarbij komt dat we langzamerhand het idee kregen dat de problemen die we hebben met Froukje van lichamelijke oorzaak waren. Sinds ze van de ijzers is, is ze veel beter gaan lopen, ze kan stelling geven, iets wat ze al die jaren dat we haar hadden niet heeft gekund. En bitloos loopt ze onder het zadel veel meer ontspannen dan ze ooit heeft gedaan. Maar goed, wat jij al aangeeft, wat er jarenlang fout in is gestopt, heb je er natuurlijk niet zomaar weer uit.
We zijn nu weer met mennen begonnen, omdat ik zelf momenteel niet kan rijden en zelfs niet wandelen of longeren. Omdat zowel John als ik er inmiddels van overtuigd zijn dat een bit meer kwaad doet dan goed, wilden we het zonder proberen. Met bit is het echt geen kamikaze langs de weg. Ze laat zich vrij gemakkelijk overal langsturen, enige is dus dat ze altijd hard wil. Verder loopt ze altijd scheef naar de sloot te kijken, om te zien of daar niet iets is waar ze bang voor kan zijn. Dat is de reden waarom ik ook zonder oogkleppen wil proberen, dan hoeft ze haar hoofd niet meer helemaal te draaien en kan ze evengoed de sloot zien. (Ik weet nu niet meer of dat wel zo slim is...)

Wat is er het afgelopen jaar wel al veranderd met Froukje:
Ze bijt nauwelijks meer. Als ze het toch weer probeert, blijf ik naast haar staan met mijn hand op haar hals, of ik krabbel aan haar borst. Wil ik dan de singel of haar voet pakken, doet ze nog wel haar oren in haar nek, maar ze bijt niet. Ik trek haar voet niet meer van de grond, maar wacht tot ze hem zelf optilt. Daar beloon ik haar dan voor. Het duurt soms even, maar het gaat altijd goed.
Verder heb ik door het op blootsvoets overgaan, heel veel met haar gewandeld. Voorheen was dat werkelijk geen doen en hing je continue aan haar hoofd om haar bij je te houden. Nu loopt ze braaf achter me aan aan een los touwtje en maakt alleen zo af en toe een uitstapje naar de berm om gras te pikken. Aan de hand schrikt ze ook vrijwel nergens meer van en als ze ergens bang voor is blijf ik wachten tot ze het goed heeft gezien en kan ik haar er zo langs mee nemen.
Het vertrouwen groeit dus wel. Zodra ik weer op de been ben, wil ik ook in de bak met haar aan de gang gaan. Oefeningetjes vanaf de grond en in het zadel. Maar ik denk dat het gezien haar leeftijd toch niet te verwachten is dat ze nog helemaal een "braaf" paard wordt.

Els.

Marcia schreef op dinsdag 12 juni 2007, 16:14:


Tuurlijk mag je dit toelaten, vertrouw gewoon op wat je zelf voelt, hoe de paarden het bedoelen. Volgens Chris Irwin is inderdaad achterhand naar je toe een grove belediging... Het is wel zo dat zijwaarts naar je toe en achterwaarts naar je toe voor het paard dominante bewegingen zijn, eens ze het geleerd hebben doen ze het dan ook graag. Maar als je met je paard goede afspraken hebt is er volgens mij geen enkel probleem. Het lijkt mij juist heel erg leuk wat je doet, voor alle partijen!