Isabel van der Made schreef op woensdag 13 juni 2007, 12:46:


Nee dit heb ik nog niet gedaan. De veearts heeft ook niet gezegd dat dat nodig is, gezien de toestand van Happy. Hij loopt toch nog als een blije pony door de wei, dus ik kijk nog even aan hoe het gaat. Mocht het slechter gaan dan kan ik dat altijd nog doen en heb ik nog iets om op terug te vallen. Alhoewel ik dan wel voor alle 3 een grote hooiberg moet maken. Ik kan Happy helaas niet apart houden van de andere 2 want dan gaat hij zichzelf bijten, en bokken, staat zelfs half in de handstand zeg maar. Hij gaat ook draven of galopperen, en dat zijn toch wel dingen die hij nu niet mag doen.
In ieder geval bedankt voor de tip!

Groetjes Jolanda

Christel Provaas schreef op woensdag 13 juni 2007, 16:59:

meer dan dat zelfs.

annelies s schreef op woensdag 13 juni 2007, 15:11:

Weidegras bevat meer kruiden en van nature gaan

Annelies, laat je je wei dan klepelen of bloten?

Ik heb noch van geen van beide het resultaat gezien (op mijn manueel bloten na) maar zou ze, na 't bloten en opruimen van het maaisel, ook wel direct de wei op laten.
Je uitleg hierboven lijkt me zinnig.

Ik denk dat ik weet wat ik sebiet ga doen:
- sowieso het onkruidvolle stuk waar de paarden al enkele weken niet meer op geweest zijn laten klepelen en zien welk resultaat dit geeft (hoe het maaisel eruit ziet). Op dit stuk mogen de paarden nog een tijdje niet op.
- en dan beslissen of ik het stuk waar ze nu op staan en terug op moeten in ene keer mee laat doen. Het gras is hier kort gegeten, er zal dus niet veel maaisel blijven liggen. Hmm, er staan nog wel boterbloemen ... dus nog eerst effe opzoeken of paarden deze gedroogd eten ...

Bedankt voor jullie antwoorden!
Groetjes,
Marcia

Eva Saegerman schreef op maandag 11 juni 2007, 16:06:


zonder ijzer in de mond
ben ik geestelijk gezond!

met ijzerloze hoeven
zal ik ieder overtroeven (ahum)
nooit goed geweest in rijmen en dichten zonder m'n hempie te lichten
Caatje

Esther schreef op woensdag 13 juni 2007, 13:23:


Heb ik ook zo geleerd in de cursus 'Paardenhouderij':
- klaver is eiwitrijk
- als de wei niet voor meer dan 1/3 uit klaver bestaat is het geen probleem
- betekent zure grond en zou je moeten bekalken, meen ik me te herinneren maar ben niet zeker

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 12 juni 2007, 10:53:

De beste maat van mijn vorige arabier was een ijslandse ruin.
Ze zochten elkaar altyd op.
De discriminatie komt van de mensen af ,daar ben ik van overtuigd.
trudy>

Trudy schreef op woensdag 13 juni 2007, 19:51:


Mijn oude fjordenmerrie kon altijd goed opschieten met andere rassen. Maar zag ze een andere fjord reageerde ze daar toch heel anders op. Daar wilde ze dan ook meteen op af. En de Fjordenruin die ik heb gehad deed het zelfde. Met mijn Shetlanders kan ik geen verschil merken.

Vandaag hebben we Froukje (22 jr.) voor het eerst bitloos voor de wagen gezet. We gebruikten hetzelfde hoofdstel waar ik ook mee onder het zadel rij. Onder het zadel ging de overgang van bit naar bitloos gemakkelijk, ik heb alleen even moeten zoeken naar een systeem waar ik Froukje mee kon sturen. Dus het kruissysteem omgebouwd naar een side-pull-achtig iets. Ook aan de lange lijnen stuurt ze hier goed op, dus geen probleem dachten we.

Vol vertrouwen Froukje aangespannen bij de stal. We zouden de eerste keer op het land kijken of alles goed zou gaan. Naar het land toe loopt een pad langs de sloot. Dat pad is heel hobbelig na de natte winter, een soort wasbord met kuilen van 20 cm. diep.
John stapte op de wagen en tot zover ging alles goed. Wegdraaien bij de stal, ook geen probleem. En toen… Hé, geen bit, da’s lollig! En weg was de oude dame. In rengalop over het pad, de kar woest stuiterend achter haar aan. John bleef gelukkig zitten, maar ik hield mijn hart vast. Eénmaal op de ruimte van het land kon ze nog harder. John kon doen wat hij wilde, loslaten, trekken, remmen, het duurde een hele tijd voor hij Froukje in draf had. Gelukkig kon hij nog wel sturen. Inmiddels was ik ook op het land gearriveerd en kon ik “goede” tips gaan geven. Enige wat ik kon bedenken was vooral blijven sturen, ga maar figuren rijden, stoppen of langzamer lukte niet.
Na een minuut of 15 begon Froukje wat rustiger te worden en kon John haar bij mij stilzetten. Daarna rustig in stap weg. Twee, drie stappen en daar ging ze weer! Galop afgewisseld met draf, wel iets meer gecontroleerd dan eerst, maar stappen zat er niet bij. Enige manier om te stoppen was haar bij de sloot, het hek of mij parkeren.
Na ruim een half uur was de dame behoorlijk nat en besloten John en ik dat het genoeg was geweest. Kalmeren deed ze niet en we willen haar ook niet kapot rijden. Haar met het hoofd tegen het hek gezet, uitgespannen en afgetuigd. Aan de hand nog een tijdje uitgestapt en daarna rustig over het pad terug naar de stal.
Al met al niet zo’n geslaagde eerste poging. Nu is Froukje altijd heel erg voorwaarts, maar dit sloeg toch wel alles. John is zeker van plan om het nog eens te proberen, misschien toch met een echte side-pull, maar langs de weg blijft (voorlopig) het bit er in, hoe graag we het ook anders willen.

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 13 juni 2007, 20:26:


Mooi dat je dit deelt hier,
hoe beroerder het begin het groter de vreugde bij de vorderingen die nog gaan komen. -D

Michiel

Isabel van der Made schreef op woensdag 13 juni 2007, 12:57:


Dank je Isabel
Dit stuk gaat over voorkomen is gemakkelijker dan bestrijden en niet over of een hapje al kwaad kan en of paarden het wel of niet vers eten.
Inmiddels staat het artikel op de webpagina, klik op de knop nieuwe pagina's of literatuur op http://www.jakobskruiskruid.com/
Dan gewoon op het stuk voorkomen is gemakkelijker dan bestrijden.

Es

hoi, onze kleine shet heeft over zijn hele lijf bultjes. eerst dacht ik van het gras. hij is nl. ook veel te dik. Van het gras afgehaald, bultjes gingen weg, maar vandaag zitten ze er weer! Hij liep ook wat moeilijker op t harde, in de bak en in t gras loopt ie normaal en soepel. Hij is nog nooit bevangen geweest, geen warme hoefjes. Ben toch een beetje bang geworden nu en durf m in ieder geval niet meer op t gras te zetten. Maar waar die bultjes vandaan komen?? Net of er miniknikkertjes onder de huid zitten, overal. T s ook zo'n verschrikkelijke vreetzak, overal waar ie bij kan komen zit ie te vreten.

vagebond schreef op woensdag 13 juni 2007, 22:09:


Reactie van dazenbeten?

Els Kleverlaan schreef op woensdag 13 juni 2007, 20:26:


Het ene paard rijdt er zo mee weg, het andere paard heeft wat omscholing nodig. Jouw paard dus
Ik zou er heel veel grondwerk mee doen, alle stuur en tempo oefeningen op de grond aan de lange lijnen.

Deed ze dat met bit nooit, ervandoor gaan? Als dat zo is dan was de oorzaak misschien toch iets anders dan het ontbreken van het bit?
Ik kan me niet voorstellen dat een paard met bit even hard wilt rennen en het niet doet omdat die een bit in heeft en wel doen als dat er uit is. Mi ligt de oorzaak aan iets dat misschien niet rechtstreeks met de aanwezigheid van bit ligt. Zeker als het onder het zadel wel lukte. Dan lijkt de oorzaak elders, maar ik kan niet verzinnen waar

Kan je niet even proberen met touwhalsterje onder het hoofdstel met bit te rijden en enkel met die teugels rijden en als het misgaat, de andere teugels met bit aannemen?

Ik brainstorm maar wat hoor, ben er zeker van dat andere forumleden nu reageren op wat ik zeg en dan ontstaat er een leuke babbel tussen iedereen en zo leer jij en wij bij

Veeeeel succes en hou vol! Er komen leuke momenten aan!

Caatje schreef op woensdag 13 juni 2007, 17:35:


ik ga ze gewoon allemaal opschrijven en als voorbeeld op de webwinkel zetten :-
super!

Marcia schreef op dinsdag 12 juni 2007, 7:12:

bezig bijtje? nee, een een bijtig beestje