Moniek schreef :
> Voor een instructeur lijkt het me inderdaad belangrijk dat hij
> kan uitleggen hoe hij het doet. En 'het' is dan: hoe hij een
> bepaald resultaat (doel) bij het paard bereikt.
Ach, over dat gevoel
.
Als ik les sta te geven
voel ik in mijn eigen lijf waar de rijder zijn spieren aanspant of wanneer een rijder verkeerd zit te ademen.
Ik voel het gewoon; krijg zelf de neiging eens diep te zuchten of het begint te spannen tussen mijn schouderbladen, en dan weet ik dat dat van de rijder afkomstig is. Tuurlijk, ik
zie het ook hoor, ik zie door een spijkerbroek of een dikke winterjas of een rijder verkeerde spierspanning heeft maar het gevoel heeft bij dit soort dingen de overhand. Nee, ik heb geen paradingeserige begaafdheid, en néé, weg van de paarden heb ik dat gevoel niet meer, ik heb het alleen bij mijn paarden en dat kun je niet geberedeneerd leren, het ís er gewoon!
Verder, gisteren nog, toen de osteopate met Puck werkte; ook zij gaat in haar gevoel, en samen met haar kennis komt ze tot een diagnose.
Wat bij mijn Centered Riding opleiding zo fijn was is dat ik daar geleerd heb dat gevoel in woorden om te zetten, nu heeft het een naam, er zit een uitleg aan vast maar ik blijf in eerste instantie bij mezelf voelen wat die rijder zit te doen.
Pien
Pien
Warboel
