Piet schreef op donderdag 31 mei 2007, 19:29:
> Het was een verhaal over "learning before schooling"
> Oftewel opwarmen door rekoefeningen zoals een atleet doet
> voor de wedstrijd of training.
> Sturen met je centrum, hoofd tussen te teugels , je navel
> tussen de oren en in de bochten je paard recht houden
> en zo de bocht om rijden met alleen het buitenbeen aan
> het paard. Hij vertelde dat het stuur niet het hoofd is
> maar de schouders.
> Buitenbeen was hoofd laag en lang, binnenbeen hoofd , dus
> rug weggedrukt omhoog
Die is net omgekeerd. Buitenbeen (eigenlijk je bovenbeen alleen maar) om paardenhoofd hoger in te stellen, binnenbeen, met evt. 'masserende' spoor 8-) , om paardenhoofd lager te krijgen (relaxatie door buiging). Beenhulpen altijd mee met de beweging van de paardenromp, in stap duidelijkst te voelen uiteraard, dus pas binnenbeen gebruiken als de romp van het paard er van weg swingt en omgekeerd.
> Hij vertelde enorm veel, ik zou het graag nog eens
> zien, want toen vond ik dat de ruiter echt niet kon
> waarmaken wat hij vertelde.
> uithaalde, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het minst
> indrukwekkende optreden vond.
>
> Piet
Ik was van het optreden toen ook niet onder de indruk. Maar denk wel dat de idee erachter heel nuttig is. Blijkt eigenlijk dat ik dat beengebruik met de romp mee al zelf ontdekt had met
Parelli fluidity principes.
Nathalie
Warboel
