caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:16:
> Margot van Lare schreef op donderdag 24 mei 2007, 22:50:
> Ik zie hem doodgraag .
> Ander half jaar geleden heb ik ook een quarter merrie gekocht
> heeft hij nooit van zijn leven in de bos geweest hij schrikt
> van alles zelfs op wedstrijd meot ik hem eerst tien minuten
> laten wennen aan de omgeving.
> pff zie het even allemaal niet meer zitten;
De hoekatrol is aan te pakken door ijzers eraf te halen, (natuurlijk) bekappen en rijden volgens Antoine de Bodt. De diagnose
Hoefkatrolonsteking]">hko bezorgt allang geen koude rillingen meer.
Maar de peesblessure is een stuk serieuzer -en die heeft hij ook, schrijf je in je eerste bericht-, vereist 4 maanden stappen, is het niet? Als je dan toch alleen maar mag stappen, kun je net zo goed meteen de ijzers weg laten halen, die heeft hij dan niet nodig en het is alleen maar duur. In die 4 maanden kun je aankijken hoe hij zich houdt op blote voeten -ik zou dan niet meteen drastisch de hielen laten verlagen etc, om de geblesseerde pees niet verder te prikkelen. Na 4 maanden laat je nog eens een peesscan maken. Dat is nl de enige methode om te kijken hoe het met de pees gesteld is.
Rijden op een paard met een peesblessure, ook al is hij niet aantoonbaar kreupel maar heeft de scan het wel uitgewezen, betekent: het paard verder stuk maken, dus ik denk eerlijk gezegd dat je weinig keus hebt. Dat maakt het in wezen gemakkelijk. Kun je nu geduld opbrengen, dan heb je er later profijt van.
Je hebt vreselijke pech met je merrie ook, maar op de een of andere manier word je er toch ook weer een wijzer mens van, ook al zie je dat nu niet zo. Niet bij de pakken neerzitten hoor!
Warboel
