Spirithorses schreef op woensdag 23 mei 2007, 10:11:


Dat werd mij verteld aan de telefoon. Ik vind het allemaal ook wat onduidelijk. Die mensen wonen zelf ook 200 km van het paardje af, ze staat ergens op een handelsstal, dus de communicatie over en weer is verre van goed. Maar zij vertelde mij dat het een vochtophoping was. Ik geloof dat het voor de dierenarts niet zo duidelijk was wat het nu precies is. Ik vind het verder ook niet echt een probleem, zolang ik maar zeker weet dat het niets ergs is. Ik wil haar graag een mooi leven geven, maar ze moet nog wel een goede kans hebben.

Heb je misschien een foto van die vetbult Pien en hoe voelde dat aan?

Margot

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 23 mei 2007, 10:54:


Wel waar lieffie : IKKE! (tenminste als je met NB natuurlijk bekappen bedoelt). of bedoel je een demo? Volgend jaar, als ik weer kan bewegen.

Margot van Lare schreef ":


Nee, ik heb geen foto. Het voelde hard aan als een wat verdikte wervel, maar het was dus die vetbult. Was zeker niet zacht en in te drukken.

Pien

Spirithorses schreef op woensdag 23 mei 2007, 10:59:


Okay ikke stoemerik dus .

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 23 mei 2007, 10:55:


Hier is een mooie jongen, in het kader van Spirits tweede verjaardag heb ik een pagina aan hem gewijd, ik heb hem 5 minuten geleden op mijn site gezet: http://www.spirithorses.be/spirit.html

Greetz, Pien

hoi, mijn paard Lenardo, was 2 jaar toen ik hem kocht, net gecastereerd, (op een oude boeren mannier) en verder nog niet in de hand geweest.
we hebben een half uur moeten doen om hem 20 meter naar de trailer te krijgen, ging gewoon op zijn tempo.
hij had van veulen(net gespeend), tot ik hem kocht , alleen in een wei gelopen en nauwelijks tot geen contact gehad met andere paarden.
tot hij een keer uitbrak om een buurpaardje te dekken, dus toen moest íe' onder het mes, aldus het boertje waarvan ik hem kocht.
"Ook had het perdje, (na zijn woorden), het een keer koud en heeft de buiten muur van m'n huis gesloopt om binnen te kenne staan, we kwamen terug van een begrafenis, en meneer stond binnen in de achterkamer op ons te wachten., als gij hem nie koopt , gaat íe'naar de slacht, verder is hij wel een vriendelijk perd, succes vrouwke...."
Nou, daar gingen we dan, ik had een wei gehuurd, waar hij de eerste dagen nog alleen moest staan, maar na een week mocht ie op de kudde.
paniek, hij wist zich niet te gedragen, hij sloeg alle jonge hengsten en dekte, alle merries, waardoor ik algauw moest vertrekken met m'nne "klophengst"
wat ie niet was uiteraard, maar boeren........ die geloofde niet dat een paard nog maanden na de casteratie kunnen dekken.
Na zo'n 6x verhuizen met m'n Aso tje, kwam ik op een boerderij te staan , waar ik ging werken, en heb er 5 jaar gestaan, met veel plezier.
nog steeds kon hij niet goed met andere paarden omgaan.
hij heeft zelfs een pony kreupel geslagen.
Ik gaf echter nooit op en bleef gelukkig "achter" mijn schat staan .
en we verhuisden weer en weer en weer.....
nu 12 jaar later loopt ie bij mij thuis, een thuis waar ik zo lang voor heb gespaard, en gebeden,een plekkie voor mij en m'n Aso , leven in harmonie,
zonder al die mensen die mij niet begrijpen en hem miskennen...
per slot van rekening , hebben ze hem Aso gemaakt, door hem als veulen aleen te zetten.
nu loopt hij met een kuddetje van 5 en is een super leider, sterk, trots en heel beschermend, ook over mij af en toe, hij is Aso af ... hij is een schat
WELKOM THUIS lieve Lenardo. liefs je vrouwtje.....xxx

groetjes Renée.. :)

lotje schreef op woensdag 23 mei 2007, 11:05:


Moooooooi, Renée! Heb er kippenvel van.