Eva Saegerman schreef op donderdag 26 april 2007, 11:24:


Super Eva, vooral je analyse! Ik denk ook dat er massa's variabelen zijn die meespelen. Moeilijk om dat allemaal in kaart te brengen.
Meewerken aan je onderzoek, nu heb ik niet zoveel tijd, mss. deze zomer?

Groetjes,
Nathalie

Trudy schreef op donderdag 26 april 2007, 12:37:


Voor de wormbesmetting maakt het zeker uit. Herbesmetting is nl alleen mogelijk als de paarden te dicht bij de mest moeten grazen zodat de larven met het gras opgegeten worden.

Nog veel belangrijker : paarden eten alleen in noodgevallen (geen gras meer) op/bij de mestplaats en poepen over het algemeen aan de rand van die plek die daardoor dus steeds groter wordt. Niet uitmesten betekent dus ook steeds minder gras voor de paarden en een hogere graasdruk op het overgebleven gras (fructaangehalte gaat dan omhoog).

Het is trouwens een behoorlijk karwei als je als een van de weinigen de wei uitmest op je stal. Voordeel van het uitmesten in zonnig weer is ook dat de wormen die je niet opschept, maar wel de bescherming van de mest verliezen in de zon uitdrogen en sterven.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 26 april 2007, 18:02:


Ik heb nooit les van Eddy gehad, maar wel van een vrouw die haar paard bij hem heeft staan. Het klopt niet helemaal wat de vrouw op dat forum zegt. De laatste fase is meer zachtjes op de rug tikken. Dat ik geen meppen maar irritant zijn. Ik neem aan dat Eddy het zo heeft gezegd. Meppen heeft geen zin, dit is niet effectief. Paard ontwijkt dan de reactie in plaats van dat hij het begrijpt. Buitendat is het zielig. Kan me dus niet voorstellen dat Eddy het wel zo doet.

Margot

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 april 2007, 17:11:


OK Eddy! In die tussentijd zal ik zelf ook even wat spitwerk verrichten....

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 april 2007, 17:13:


Jaja... met sommige samenstellingen wel... had ik inmiddels gelezen....

Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 14:04:

. DIT is naar mijn mening een aanwijzing dat

Dit is een gemiste kans over leermethodes, jammer dat clickeren nog steeds als kunstjes aanleren wordt gezien ook al is het een persoonlijke mening.
Ik ben benieuwd over de toekomstige pagina s clickeren als leermethode vs Parelli en andere methodes i.v.m. het zelflerende vermogen van 4 en 2 bener.
Ook in de context roofdier of kuddedier als 2 bener.
Ik vind het echt interessant, bijv het jachtinstinct van de mens t.o. het paard in vroegere tijden en in het nu. De mens jaagt als groep. Toch heeft het paard zelf de domesticatie verkozen. Een roofdier als leider en als een andere diersoort als een paard wil ik graag eens helder uitgelegd zien.
Het neemt niet weg dat ik vind dat iedereen moet doen en trainen zoals diegene denkt dat goed is. Maar mijn persoonlijke mening is dat wegnemen van druk ook kunstjes aanleren is en ook dat hoeft ook niet perse waar te zijn

Es

Esther schreef op donderdag 26 april 2007, 21:20:


Het is onder profs de standaard dat je voor het aanleren van "kunstjes" operante conditionering (clickeren) gebruikt. Of je dat nou bij dolfijnen toepast of bij paarden doet er niet zoveel toe.

De vraag is alleen of de dingen die je met clickeren aanleert ook te interpoleren zijn naar het rijden. Ik heb daar sterke twijfels over. Het Parelli-programma is er sterk op gericht om niet een kunstje te leren maar om de band met je paard te veranderen. Het gaat niet om de resultaten van de oefening, maar hoe je er komt. Dat het op die manier werkt zie je bijvoorbeeld aan Harisha die spontaan mij na gaat doen met lopen, iets wat ik haar nooit heb aangeleerd. Als dat bij clickeren niet zo is, maar meer doelgericht is dan kun je daarbij beter over kunstjes spreken.

Het valt me op dat de fervente aanhangers van clickeren mensen zijn die zelf niet of nauwelijks rijden, die veelal te maken hebben met een angstig of getraumatiseerd paard. Waarom is dat? Omdat clickeren voor DIE paarden een perfecte oplossing is? Omdat clickeren inderdaad leuk is om dingetjes (kunstjes?) aan te leren, maar dat het voor rijden nauwelijks tot niet toepasbaar is?

Ik hou me zo nu en dan ook wel eens bezig met operante conditionering hoor, maar ik vind het gewoon niet zo praktisch als voorbereiding op het rijden (om over het rijden zelf nog maar niet eens te spreken!) en blijf toch altijd een wat "onecht" gevoel houden voor wat betreft de motivatie van het paard. Zo'n kadootje als ik kreeg van Harisha, dat ze spontaan met me meebeweegt, zonder dat ik dat haar heb geleerd, daar geniet ik van. Bij een paard dat iets doet om een brokje te krijgen heb ik dat veel minder.


Ik ook, maar ik zal zo'n pagina niet snel schrijven. Omdat het nogal paard-specifiek is, en wellicht spelen menselijke voorkeuren ook nog een grote rol. Bij een getraumatiseerd en/of angstig paard heb ik ook de voorkeur voor clickeren, al dan niet in eerste instantie.


Hoezo heeft het paard er zelf voor gekozen? Als dat zo was hadden we geen afrastering nodig. Het paard heeft niet zoveel te kiezen.


Wat valt daar aan uit te leggen? De mens heeft het paard gewoon aan zich onderworpen, net zoals bij zo ongeveer ieder andere diersoort. Wat lekker is en verder niet bruikbaar is, kan, afhankelijk van het gemak waarmee het zich voortplant, zijn leven slijten in fokinrichtingen, of staat op de lijst van bedreigde diersoorten. De dieren die we "leuk" of anderzins "bruikbaar" achten hebben we het etiket "gedomesticeerd" opgeplakt. Een paard is niet meer "gedomesticeerd" dan een parkiet in een vogelkooitje,


Wat is jouw definitie van "een kunstje"?

Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 21:52:


Ik zal proberen van de week op wat stellingen in te gaan, kreeg net een nogal nare boodschap en moet morgenochtend heel vroeg weg en even de paarden uit handen geven. ( mijn hoofd is er even niet helemaal bij)
De domesticatie wil ik wel even snel op in gaan. de aard van het paard budiansky beschrijft het domesticeren evolutie intelligentie en het gedrag.
Het komt er in het kort op neer dat paarden zelf verkozen bij nederzettingen te gaan bivakkeren en jawel voor de veiligheid, dat er af en toe een paard op werd gegeten was minder gevaarlijk dan de buiten de veiligheid van de nederzetting.
je kunt het dus ook niet vergelijken met de tijd van nu waar een hek wel nodig is omdat er nu eenmaal echt gehouden dieren van zijn gemaakt en er een economische factor meespeelt. ( en verkeer)
By the way ook Parelli is operante conditionering.

Es

Jan slijtage is dus het breekpunt wil je kunnen trainen en rijden voor meer dan 60 km. De sok is dan zeker het proberen waard, die heeft immers niet de nadelen van een hoefschoen en houd de slijtage wel tegen. Jammer dat ik geen endurance rijd, ik zou graag de moeite genomen hebben een goede slijtvaste sok in elkaar te naaien. Is er niemand eerder op dit idee gekomen? Of wordt het bij voorbaat weg gewippelt dat een sok met 10 km al kapot is? Hmm kan niet waar zijn, met de moderne kunstoffen.

Groetjes, Michiel

Esther schreef op donderdag 26 april 2007, 22:13:


Het komt er in het kort op neer dat paarden zelf verkozen bij

Je begrijpt toch dat budianski hier beweerd dat een grazend zoogdier in staat is om verregaande conclusies te trekken ? Nabijheid van mensen en vuur betekend veiligheid voor roofdieren !!! Mmmmh I don't think so................roofdieren zoas jakhalsen , wolven,beren en vossen wel omdat het voor hun een belofte van een maaltijd inhield . Wat dus ook betekend dat het voor de prooidieren een gevaarlijkere omgeving was dan erbuiten !! Mischien effe over doordenken .