Spirithorses schreef op donderdag 26 april 2007, 14:23:
> Jack en ik komen er meer en meer achter dat er niet één
> universele methode is en we willen ons dan ook niet binden aan
> één methode.
> Elk paard is anders: Temperament, achtergrond, verleden,
> motivatie etc.
Zo ervaren wij dat ook. We hebben hier zes paarden staan, ze hebben allemaal een andere aanpak nodig. Wat ik bij Camee gebruik daar bereik ik bij Jack niets mee, en omgekeerd.
> Elke persoon is anders óók. Er lopen hier mensen rond die baat
> lijken te hebben bij de methode van Conrad, er zijn hier ook
> mensen die overtuigd zijn van het Parellisysteem en dat heel
> goed weten toe te passen (om maar even twee uitersten te
> noemen)
Uiteindelijk werk je niet meer volgens een systeem, dan wordt het meer dan dat. Conrad is hier laatst geweest, en het viel me op dat wat hij doet niet wezenlijk verschilt met wat
Parelli doet. Ok, in plaats van lichaamstaal werkt hij meer met verbale cues (voor mijn paarden wel even wennen, want alles wat ik zeg is voor andere mensen bedoeld en nooit voor hun, ik vind dat onderscheid gemakkelijk in de praktijk maar dat terzijde), hij past de druk ineens toe waar wij vanaf nul beginnen, maar voor de rest is het eigenlijk hetzelfde. Zodra het paard reageert een release, laten weten dat dat is wat je wilt.
> De laatste tijd zien we een aantal mensen die een tijd heel
> gericht één methode gevolgd hebben, letterlijk, zoals in de
> boekjes staat, de trainer in alles nadoend en dan toch het
> gewenste resultaat niet weten te bereiken.
Het is net als met koken. Ik kan een recept nadoen uit een boekje maar het eindresultaat is toch niet te eten.
Dan kan ik het kookboek natuurlijk de schuld geven, maar in werkelijkheid heb ik er gewoon geen feeling voor. Sommige mensen hebben dat ook niet met paarden, en dan maakt het ook niet uit wat voor "kookboek" je ze geeft.
> Waar ik mijn merries nogal eens wat ruimte kan geven geef ik
> mijn hengstje Spirit geen ruimte, zeker niet nu hij in een
> hormonale fase is en nog moet leren zijn driften met mijn vraag
> om zijn aandacht te combineren. Híj moet dat leren, niet ik.
> Híj is degene die langs een hengstige merrie moet kunnen lopen
> zonder mij al snuivend en snorkend naar haar toe te sleuren.
> Als ik daarbij een bepaalde portie druk moet gebruiken in de
> vorm van een touwzwiep zal ik dat niet nalaten. Het is er
> allemaal opgebaseerd om 'straks' mijn hengst zo drukloos
> mogelijk mee te kunnen nemen aan het spreekwoordelijke touwtje.
Yep. We zijn van de week met Khani gaan rijden met een "vreemd" paard er bij. Het koste heel even wat moeite om zijn aandacht erbij te houden, maar hij had het zo door. Dat had nooit gelukt als we niet zoveel tijd in zijn opvoeding hadden gestoken.
> Gaat dat halster aan dan richt hij zich naar mij.
Dat is hier de afspraak ook. En het is grappig om te zien dat hij naast een ander paard kan staan (van de week zelfs samen met Jack in de trailer gestaan), naast een merrie kan lopen, maar zodra het halster los gaat komt ineens die nek er op en dan is het "huhuhuhu" en is hij weer op en top hengst.
Warboel
