Christel Provaas schreef op dinsdag 20 maart 2007, 15:33:
> Ik reed vorige week door de duinen OVER HET DAARVOOR BESTEMDE
> ruiterpad, (want ik ben sinds de laatste berisping zeer braaf),
> toen bleek dat een groepje joggers zichzelf had opgelegd om het
> zwaardere ruiterpad te trotseren ipv de voor hun aangelegde,
> vastere joggingpaden. Scheur je en groupe een heuvel op,
> verschijnt er ineens een knalgroen petje met rood hoofd aan de
> horizon... voorpaard Cadiz vol in de remmen... sprong opzij...
> gelukkig is-ie lenig...
> Om de haverklap moest je zo'n strakke roze engerd uit je pad
> schreeuwen!
Irritant is dat ja, dat ze daar gaag willen lopen oke maar wees dan wel exta alert. Ik had dat laatst met mountainbikers. Die kom je vaker tegen op het ruiterpad. Vind het geen probleem, zolang je ze kunt zien aankomen. Laatst werd ik ingehaald door 4, maar zat zelf in draf dus elke keer troffen we elkaar weer. Mijn voorstel was, of ik blijf even wachten en jullie fietsen een stuk voor me uit, of jullie wachten en ik draaf vooruit. Ze deden alsof ik iets belachelijks zei maar besloten toch even te wachten zodat ik vooruit kon draven.
Ik was nog geen 5 meter voor ze uit of ze begonnen alweer te fietsen. De laatste van de 4 reed rechts langs me, en verloor zijn evenwicht. Nou hebben ze van die leuke bandjes om hun trappers zodat hun voeten er niet af kunnen schieten, maar als je even snel af moet stappen omdat je omvalt krijg je je voet er dus ook niet af. Terwijl ik aan het draven was viel hij plots voor Sieta's voeten. Het is dat zij zo snel reageerde want ik zei pas 'HO' toen ze allang gestopt was. Ze kon haar rechtervoorvoet niet eens meer neerzetten dus die hing in de lucht boven de man. Ik vroeg of alles goed was maar hij zei niets, ook geen sorry of wat dan ook. Ik zei nog, je hebt mazzel dat mijn paard zo snel stopt, anders was ik zo over je heen gedenderd. Hij was duidelijk erg geschrokken maar fietste zonder iets te zeggen weer weg. Hoop dat ze voortaan iets beter opletten!
Ook is het ruitrpad in het twiske vaak naast een hondenuitlaatplaats waar ze los mogen. Net op die stukjes waar je zo lekker hard kan. Om de haverklap moet ik weer stilstaan omdat ik honden achter me aan heb en de baas ze niet meer terug kan krijgen. En zo'n paard is een stuk minder leuk als je er niet achter aan kan rennen.. en van dichtbij toch ineens wel heel groot...
Ik heb je trouwens nooit in het Twiske gezien, ben nog nooit een 'natuurlijke ruiter' tegengekomen
Warboel
