Spirithorses schreef op maandag 19 maart 2007, 0:01:


En wat doe ik?

Masja schreef op zondag 18 maart 2007, 23:51:


Pfff...
Ik zou ook maar eens Conrad erbij halen en misschien beginnen met overnieuw leren en de dingen van een andere kant gaan bekijken zonder concoursen en wedstrijden maar gewoonweg naar het paard.

Masja schreef :

Met respect (en nu niet kwaad worden), maar jij legt jouw wil op aan je paard. En je lijkt weinig op te hebben met de signalen die zij naar jou toe uitzendt.
Begrijp me niet verkeerd; mijn paard mag absoluut niet haar eigen zin doordrijven, ik ben daar heel resoluut in, maar ik ben telkens aan het zoeken naar wegen waarop ik én mijzelf, én haar tevreden kan houden.
Ik luister daarbij heel erg naar wat mijn paard míj te vertellen heeft.
Ik zou niet anders met haar om kunnen gaan.

Je wekt de indruk dat je een tik met de zweep geeft wanneer je paard aangeeft iets niet leuk te vinden of een eigen mening te hebben. Misschien heb ik het wel helemaal fout, maar zo kom je over en ja, dan gaat iederen hier lopen stuiteren. Zeg het gerust als ik er helemaal naast zit hoor

Masja schreef op zondag 18 maart 2007, 23:28:


Gen probleem maar Masja ik heb ook een klassieke rij opleiding gevolgd net zoals redelijk velen hier op het forum. Er is dus wel enige kennis van zaken hier en niet alleen huis , tuin en keukenvrouwtjes cq Mannetjes waar ook niks verkeerd mee is maar das dan een andere dsicussie. Nu is het een vaststaand feit dan NH en de reguliere competitie héél moeilijk zoniet onmogelijk te combineren zijn . Vooraleerst is het bitloos starten al een onmogelijk gegeven omdat je gewoon geen aanleuning en geen verzameling kan bereiken zonder bit . Zo wordt dus gezegd !!!! bovendien vinden de bevoegde instellingen het "te gevaarlijk" om in een competitie mee te dingen zonder bit . Sporen worden altijd aanzien als een verfijning van de hulpen terwijl NH staat voor zo subtiel mogelijk met je paard omgaan en rijden dat dus "een streling van de kuit" al het beoogde resultaat moet halen . Dus er zijn zeer grote tegenstellingen waar jij als persoon eerst eens moet uitmaken of je wil openstaan voor deze dingen maar dat houdt dan ook onmiddelijk in dat je je carriere als dressuurruiter kan schudden!! Mijn stelling tgo NH is algemeen bekend en wordt zeker niet door iedereen gedeelt . Eerst en vooral gebruik ik nooit sporen . Ik neem nooit een zweep terhand om bvb bij zijgangen de achterhand van het paard meer te laten inzetten of een pard aan te drijven . Ik gebruik NOOIT een zweep (ook niet als aanwijsstokje ). Ik rijdt uitsluitend bitloos en ja dit is mogelijk in een goede verzamelde houding en tijdens dressuuroefeningen zowel als springconcours of buitenritten. Neen ik doe dit niet uit overtuiging maar uit ervaring dat paarden zonder bit meer gefocussed zijn op de beveen van de ruiter en ontspannen blijven tijdens de inspanning . Als jij voor jezelf eens een echte uitdaging wil aangaan probeer dan deze gedachtengang en praktijkgebonden ervaring een te toetsen aan de werkelijkheid. Als JIJ inderdaad op je zit rijdt dan zou een stuk ijzer in de mond geen verschil in houding van het paard mogen uitmaken Ophouding,halve of hele , appuyee , renversee, wijken voor de kuit, passage, renvers ,travers, levade (euh nee das haut ecole) alles moet dan mogelijk zijn. Je komt hier wel binnen met de mededeling dat je wil leren maar is dat ook zo , heb je al eens een bitloos kopstuk aangepast en je proef met je merrie gereden , zonder sporen ? Heb je voor jezelf al eens geevalueerd wat er wel en wat er niet ging ? Ik zou het schitterend vinden moest het je lukken ! En als je dan al zo niet in competitie mag meedoen dan geef je toch een kleine demo erna als "entertainment" . Iedereen heeft er wel de mond van vol "minder is meer" maar wie is mans genoeg om het te proberen ? In ieder geval al mijn leerlingen !! Want niemand rijdt hier nog met een bit of sporen of met een zweep . Ik zie in de foto's jouw uitstraling van iemand die naar het paard toe zegt . Ik KEN het , ik weet dat jij het KENT dus nu ga je het wel laten zien héé . Van zodra je naar dit toegaat :
Hey paard ,IK ken niks maar wil JIJ het me laten zien ?? . Dan ben je stilletjesaan op weg om dwangloos paard te rijden . AL het touw en inbindgedoe is er echt teveel aan dan ben je gewoon een van de tienduizenden en als je jezelf wil onderscheiden moet je boven de massa staan . VER erboven . Veel succes nog ik schrijf niet zo dikwijls nog zo'n epistels .

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 21:28:


J, ik kan het me voorstellen. En ik vind het niet raar. Omdat jij eigenlijk al een besluit genomen had. Toen je erachter kwam dat het ook een genetische aanleg is. Wat gebeurd is met 'S" was misschien een bevestiging van iets wat je al heel lang vermoedde, aanvoelde, wist.

Precies het gevoel wat je beschrijft, dat continu op je hoede moeten zijn dat er geen echte schade aangericht wordt... Oh ja, dat is een geweldige druk op de ketel.
Ook ik was een keer niet snel genoeg betreffende de hond. Ik was hem aan het uitlaten en stond bij een sigarettenautomaat. Zonder dat ik het in de gaten had was er kennelijk iemand achter mij gaan staan. En hij dacht echt niet na. Hij hing meteen. Toevallig in een dure bontjas ) Dit was ook een dier wat altijd zijn kans greep. Maar echt nooit naar mij toe. Da's wel een verschil.
Hij is, denk van ouderdom, gestorven in zijn eigen kennel. Nooit 1 dag ziek geweest!
Ondanks zijn scherpte heb ik hem toch vreselijk gemist want hij was wel mijn vriend. Maar ik had er wel vrede mee.
Want je krijgt ook een vorm van rust in je leven. Niet meer continu opletten dat ie nergens bij kan komen... Altijd opsluiten in de kennel als er visite komt.
Altijd ogen in je achterhoofd met uitlaten.... Het is wel vergelijkbaar.
Alleen kun je zo'n hond nog wel overleven. Zo'n paard dus niet.

Bij jullie, met al dat volk op het erf, is het helemaal moeilijk om ervoor te zorgen dat niemand in een onbewaakt ogenblik toch bij hem inkruipt... Da's het vreselijke linke aan dit verhaal.

Groetjes,

Wil.

TMDH schreef op zondag 18 maart 2007, 23:52:


Ik zou je graag met de voornaam aanspreken maar dat kan dus niet . Wel T ik ben geen expert op paardevoeten maar weet wel hoe de beestjes erboven in elkaar zitten . Hoe verklaar je de honderden zoniet duizenden hoeven in de diepvrieskisten van Pien ,Jack , Piet Frans en Ilona met beslag en speciaal beslag, van paarden die werden geslacht omwille van chronische hko.htm">hoefkatrol , rotstraal , doorgezakt hoefbeen en dergelijke ? Je weet wel diegen die de leerlingen krijgen om op te oefenen ? Je concentreert je op het weghalen van de steunsels ! Wel bij mij blijven de steunsels staan . Jij zegt dat je in al die jaren nog nooit een paard kreupel hebt gezien in de stallen ? Op elke willekeurige manege staan er tijdens elke willekeurige week wel één of meer mank en ik wil met je die test doen en 10 maneges afrijden. En dat zijn dan paarden die "in het beste geval" elke dag één uur onder de ruiter zijn en 23U stilstaan. Kan je me zeggen waarom een hoefijzer NODIG is onder een paardenvoet ? ONgeacht de experstie van hoefsmid ea ! Wat is het doel van een ijzer onder een paardenhoef ? Als je die vraag op een deftige onderbouwde manier kan antwoorden dan kan de discussie starten .

clarissa ruijgrok schreef op zondag 18 maart 2007, 22:57:


Ik weet het wel voor je Clarissa!
Conrad was hier nl. afgelopen vrijdag. En we besloten om eens het z.g. rechtrichten aan de dubbele longe met Chaser te gaan doen.
Zoals je weet wordt Catcher door Conrad getraind, maar het was zó mooi weer... dat we Chaser, de 17-jarige, ook hebben laten lopen.
In 1 woord: wauw!! Ik heb Chaser nog nooit zó zien lopen. Zonder dwang, bitloos, zonder druk. Volkomen ontspannen.
Conrad heeft hem een Dually (heet het zo???) halster aan gedaan, 1 longeersingel en 2 paar lange lijnen. That's it.
Weet dan dat ik Chaser NOOIT longeer! Misschien fout, maar het is een feit.
Hij is het dus niet gewend.
Conrad heeft hem eerst geleerd om zijn lichaamstaal te leren lezen.... Dus de positie waar de longeerder staat. Drijvend of juist niet. Chaser was in de allereerste rondjes een beetje druk... die denkt altijd: als ik alvast ga rennen, ben ik er vast snel weer vanaf )
Toen heeft Conrad hem op stemcommando... (klonk als staphooooo. staphooooooo) te leren stappen en niet rond te sjesen... Was binnen een paar rondjes gebeurd hoor!
Van hand veranderen... haha... ging nog sneller! Toen ie eenmaal de commando's of lichaamstaal begreep kon ie echt aan het werk. En dit in, ik schat 2 x 10 min. tijd!

Ik zag dat Chaser in het begin (tegen de klok in lopend) zijn hoofd naar buiten kantelde... Hoofd hoog en rug eruit drukken...
Heeft niet lang geduurd. Door steeds zachtjes te vragen op de longe kwam het oog al meer naar binnen. Binnen een paar rondjes had ik een paard wat lekker liep te veren in de kogels, zijn achterhand er maximaal onderschoof, z'n buikspieren gebruikte.... en ook nog z'n hoofd laag deed!! Aan een ontspannen en lange longe!! Absoluut drukloos!
Het paard had er gewoon lol in!

Gewoon GEWELDIG om te zien hoe het werken met die dubbele lijnen ook kan!! Zonder bit, zonder opzet, bijzet, chambon, slof, zweep, of wat voor andere hulpmiddelenzooi ook!

Bij Chaser een zweep gebruiken staat sowieso al gelijk aan een soort suicidiale kamikaze-oefening, want ik weet zeker dat ie (puur uit angst) dwars door de omheining klapt.

Anyhow.... en dit weet Conrad dus nog niet... (bij deze) heeft Wil afgelopen zaterdag meteen een nieuwe longeersingel aangeschaft (ja, precies dezelfde) en lange lijnen... )

Groetjes,

Wil.

Wil schreef :

Ja, het was wel emo toen Jack en ik op hetzelfde moment beseften dat dit Echt Het Einde betekende. Na de aanval was het eerste wat we gelijktijdig tegen mekaar zeiden; 'Dit is zijn doodsvonnis'.
En vervolgens heeft Jack de hele avond in de keuken zitten huilen.
Maar we staan er voor de volle 100 % achter, ware het niet dat de eigenaar nu toch anders beslist heeft. Ach, het komt niet uit de lucht vallen, je groeit daar naartoe. Blijkbaar moet er eerst iets schokkends gebeuren voordat de knop daadwerkelijk omgaat.


Mazir kan ook mijn vriend zijn. Maar hij kan zich net zo hard tegen mij keren. Het zijn kleine dagelijkse dingen die het gevaarlijk maken, 9 van de 10 keer gaat het goed, maar dan word je slordig, hem effe zonder touwtje omzetten ('ah, hehe, touwtje vergeten, nouja, dan maar zonder, ik ga niet weer het hele eind terug door de blub...'), met een bak eten de paddock inlopen omdat je haast hebt, hem per ongeluk al losklippen terwijl je zelf al in het midden van de bak (dus niet veilig) staat, hem tien seconden door een lesser laten vasthouden omdat je je cap nog binnen moet halen, een nieuw persoon die hem op zijn neus aait (en denkt dat-ie met de oortjes naar voren de liefste van de hele wereld is), de buurvrouw die hem snoepjes heeft en hem zo leuk ziet steigeren ('mooi is dat toch he'). Laatst liep hij niet lekker toen we op het harde kwamen, Jack gauw naar beneden gerend om Izzy op te zadelen en van paard te wisselen, ik bleef met de groep (en beginners) op straat wachten, de lesser probeert met hem over het terrein tot beneden te komen, mooi niet dus. Kon ik de beginners op straat laten staan om Mazir over te nemen. Dat soort hele kleine onbeduidend lijkende dingen die je met elk ander paard wel kunt doen. Het sluipt erin en je denkt telkens 'ach sh**, wáár ook' , maar dan is het alweer te laat.


Precies.
Laatst mijn 12 jarige zoon die al een half uur kwijt was. Bleek hij in de caravan te zitten, Mazir liet hem niet naar buiten!
Het gaat zo verschrikkelijk ten koste van Mazir, anders zou ik opgelucht kunnen zijn....

Pien