Hey,
Ben nieuw hier op het forum en start direkt met een triest berichtje eigenlijk.
Heb een tijdje geleden mijn merrie die dit jaar 20 werd laten inslapen na een een koliek. Hier het verhaal: werd op mijn werk gebeld dat buurman ,wiens tuin grensde aan de weide waar mijn paard stond, om te zeggen dat het paard plat lag op de wei helemaal onder de modder, heel hard rende en zich plots liet vallen. Enfin direkt naar huis gereden, paard pijnstiller gekregen, maar reageerde niets. Aangezien ik dus zelf geen vervoer heb, buurman opgetrommeld met camion, dit duurde natuurlijk want die moest nog van het werk komen. Enfin, op de paardenkliniek belandt en daar hebben ze ze onderzocht en kwamen tot de conclusie dat ze een afnsoering van de dunne darm had, ze had grote hoeveelheden bloederig buikvocht en zels na kalmeringsspuit en morfine bleef ze koliekverschijnseln vertonen. Het was eigenlijk echt wel afschuwelijk. De chirurg gaf 30% op slagen, er was dus veel kans op complicaties achteraf omdat hij een stuk darm zou moeten wegnemen. Ze zou dan ook 3 maanden moeten binnenstaan en kans natuurlijk dat ze achteraf terug koliek zou doen was hoger dan ervoor. Het is een paard dat al sinds haar 6 jaar dag en nacht buiten staat. Ik wist echt niet wat te beslissen, was eigenlijk een beetje in shock en ook vol ongeloof. Uiteindelijk heb ik tegen hem gezegd "wat zoudt gij doen" en hij zei ik zou toch ban g hebben voor de complicaties. We moesten snel beslissen want ze moest constant verdoving krijgen om de pijn onder controle te houden. Enfin, heb dus beslist van ze te laten euthanaseren, maar nu heb ik ongelooflijk veel spijt en schuldgevoelens achteraf. Op die moment zag ik haar al staan in een klein boxke met pijn en ik dacht dat wil ik niet voor haar, maar achteraf denk ik wil zoon beest niet gewoon leven?? Graag zou ik jullie mening hierover hebben, zijn er misschien mensen die ook zoiets hebben voorgehad? Wat zouden jullie gedaan hebben? Graag heel eerlijke meningen.
Alvast bedankt!
Marie