Spirithorses schreef op zaterdag 17 maart 2007, 11:21:


O, je mag er gerust over zeuren hoor. T'is niet mijn stal. Ik weet best dat er daar (en op andere pensionstallen) een hele boel verbeterd kan worden, om met het voer al maar te beginnen.
Ik heb ook overwogen om Pête daar weg te halen toen ze zo mager werd en bleek dat onbeperkt ruwvoer niet mogelijk was. Maar uiteindelijk niet gedaan, omdat ze niet genoeg wintervacht had om 24/24 buiten te lopen en mijn eigen wei een blubberzooi was.
En ik houd het echt wel in de gaten hoor, paard moet buiten en veel hooi, anders ga ik zeuren.

Grappig dat je dat zegt van dat houtknagen. Zowel Tempête als Charly (die beiden van die stal komen) waren vroeger (nu soms nog) houtknagers. Die hebben zelf eens een plank van een halve meter breed van mijn (toen nog nieuwe) houten stal helemaal doorgeknaagd. En een boomgaard waar ze een tijdje in gelopen hebben, was er na een bezoekje van die twee zo slecht aan toe, dat verschillende bomen (waaroner een prachtige oude kriekenboom) gekapt moesten worden. Die bomen waren zo hard afgeknaagd dat ze dood gingen.

Ans

Hey,
Ben nieuw hier op het forum en start direkt met een triest berichtje eigenlijk.
Heb een tijdje geleden mijn merrie die dit jaar 20 werd laten inslapen na een een koliek. Hier het verhaal: werd op mijn werk gebeld dat buurman ,wiens tuin grensde aan de weide waar mijn paard stond, om te zeggen dat het paard plat lag op de wei helemaal onder de modder, heel hard rende en zich plots liet vallen. Enfin direkt naar huis gereden, paard pijnstiller gekregen, maar reageerde niets. Aangezien ik dus zelf geen vervoer heb, buurman opgetrommeld met camion, dit duurde natuurlijk want die moest nog van het werk komen. Enfin, op de paardenkliniek belandt en daar hebben ze ze onderzocht en kwamen tot de conclusie dat ze een afnsoering van de dunne darm had, ze had grote hoeveelheden bloederig buikvocht en zels na kalmeringsspuit en morfine bleef ze koliekverschijnseln vertonen. Het was eigenlijk echt wel afschuwelijk. De chirurg gaf 30% op slagen, er was dus veel kans op complicaties achteraf omdat hij een stuk darm zou moeten wegnemen. Ze zou dan ook 3 maanden moeten binnenstaan en kans natuurlijk dat ze achteraf terug koliek zou doen was hoger dan ervoor. Het is een paard dat al sinds haar 6 jaar dag en nacht buiten staat. Ik wist echt niet wat te beslissen, was eigenlijk een beetje in shock en ook vol ongeloof. Uiteindelijk heb ik tegen hem gezegd "wat zoudt gij doen" en hij zei ik zou toch ban g hebben voor de complicaties. We moesten snel beslissen want ze moest constant verdoving krijgen om de pijn onder controle te houden. Enfin, heb dus beslist van ze te laten euthanaseren, maar nu heb ik ongelooflijk veel spijt en schuldgevoelens achteraf. Op die moment zag ik haar al staan in een klein boxke met pijn en ik dacht dat wil ik niet voor haar, maar achteraf denk ik wil zoon beest niet gewoon leven?? Graag zou ik jullie mening hierover hebben, zijn er misschien mensen die ook zoiets hebben voorgehad? Wat zouden jullie gedaan hebben? Graag heel eerlijke meningen.
Alvast bedankt!
Marie